به گزارش قدس آنلاین به نقل از آخرین خبر، کسانی که در یک زمینه کارشناسند بسیاری وقت‌ها با اطمینان درباره‌ی زمینه‌های دیگری که در آنها آگاهی بسیار کمتری دارند اظهار نظر می‌کنند. افراد ناآگاه ممکن است این انگاشته ی (پیش‌فرض) اتکاناپذیر را مفروض بگیرند که، چون کسی در یک زمینه‌ی خاص خبره است، حتماً می‌تواند با همان خبرگی درباره‌ی هر موضوع دیگری صحبت کند. اما این انگاشته که کسی بتواند در همه‌ی زمینه‌ها کارشناس باشد مطمئناً نادرست است؛ انگاشته‌ی دیگری که بیشترِ وقت‌ها نادرست است این است که اگر فردی در یک زمینه کارشناس باشد در زمینه‌های نامربوطِ دیگر نیز خبره است. تنها دلیلِ ما برای اعتماد به کارشناسان این است که در یک زمینه تخصص دارند.

برای نمونه، آلبرت آینشتاین را در نظر بگیرید. شکی نیست که او یک فیزیکدانِ بزرگ بوده است و باید اظهارنظرهای او را در زمینه‌‌ی فیزیک و، البته زمینه‌هایِ مرتبط با فیزیک، جدی بگیریم. اما دلیلی ندارد که فکر کنیم چون او یک فیزیکدان نابغه بوده باید اظهارنظرهای او درباره‌ی مسائل اجتماعی را نیز موثق بدانیم. هیچ ارتباط آشکاری میان مطالعه‌ی فیزیک و مطالعه‌ی جامعه وجود ندارد. مسلماً او انسان بسیار باهوشی بوده است، اما عمر انسان کوتاه است و، به همین دلیل، بسیاری از کسانی که هوش بالایی دارند در بسیاری از موضوع‌های دیگر کم‌اطلاعند. این سخن بیشتر هنگامی صادق است که اظهار نظر در یک زمینه، بیش از آنکه نیازمند مهارت‌های فکریِ عمومی باشد، نیازمند دانش گسترده است. به هیچ وجه امکان ندارد که کسی در همه‌ی موضوع‌ها کارشناس باشد.