این روزها همه ما داغدار افرادی هستیم که همواره جان در کف اخلاص داشته اند و معنای حقیقی ایثار را به زیباترین شکل ترسیم کرده‌اند که البته این راه پر فراز و نشیب همچنان ادامه دارد.
شاید اگر بخواهیم در باب مفهوم ایثار و از خودگذشتگی ساعت‌ها صحبت کنیم، الفاظ و کلمات کم بیایند، چرا که این واژه در ظرف زمان و مکان نمی‌گنجد و البته هیچ یک از ابنای بشری هم نمی‌توانند، حقیقت ایثار را تعریف کنند.
اما اگر بخواهیم به صورت ملموس درباره ایثار و از خودگذشتگی صحبت کنیم، همین حادثه اخیر تهران و پرواز شهادت گونه آتش نشانانی که پروانه سان دل به آتش زدند تا هیچ شهروندی در آن مجتمع تجاری نماند، اما خودشان میهمان آسمانیان شدند، نمونه خوبی است.
راستی؛ اگر ایثار آن‌ها نبود، شاید حادثه، غمبار تر و دردناک تر می شد و عده بیشماری از مردم دچار حادثه می شدند. راستی؛ هیچ وقت فکر کرده اید که چرا این همه ایثار در وجود افرادی چون آتش نشان‌ها تجلی پیدا کرده است؟ پاسخ این سؤال بسیار روشن است. ما پیروان مکتبی هستیم که در آن ایثار در عالی ترین وجه ممکن ترسیم شده است.
ما پیروان مکتب حسین(علیه‌السلام) هستیم که از جان و مال و فرزندانش برای آزادی و حریت بشریت و نسل‌های بعد از خویش گذشت. ما پیرو این امام هدایتگری هستیم که برای رهایی انسان از آتش و جهنم جهل و گمراهی دل به حادثه کربلا زد و از هیچ لشگر و شمشیری نهراسید.
سیدالشهدا(علیه‌السلام) با اینکه می دانست، شهادت خودش و فرزندان و یارانش و اسارت خاندانش پایان سفر به کربلاست، اما هرگز به این وقایع فکر نکرد. راستی؛ چه مکتبی بالاتر و ارزشمندتر از مکتب حسی(علیه‌السلام) که خود پرورش یافته مکتب سترگ اجداد طاهرینش بود.
براستی اگر ایثار امام حسین(علیه‌السلام) نبود، امروز اثری از انسانیت و آزادگی نبود و این همه زیبایی حریت آتش نشانان به ذهن و جانمان نمی‌نشست.
با مروری در تاریخ سترگ شیعه و ایثارگری‌های ائمه هدی(علیهم السلام) و پیروان صدیق و راستین آن‌ها بر همه روشن شده که در فرهنگ شیعه، ایثار انتها ندارد و امروز اگرچه آتش نشان‌های ما در میان ما نیستند، اما ایثار و از جان گذشتگی آن‌ها فراموش نخواهد شد و در دل عصرها و نسل‌ها باقی خواهد ماند.
امید که ارواح پاک این ایثارگران با سید و سالار شهیدان محشور باشد و دل‌های خانواده‌های دردمندشان به نور محبت خدای متعال و اهل بیت(علیهم السلام) سرشار از آرامش و قرار شود.
--
نظر شما