حیران و سرگردان است. از چشمانش خون می بارد. گاهی اشک می ریزد و گاهی بر سر و صورت خود می کوبد و نمی داند برای کسبه همکارش که زیر آوارند عزاداری کند یا برای آتشنشانانی که برای او و امثال او جانفشانی کرده اند و یا برای سرمایه میلیونی اش که در یک چشم به هم زدن سوخته و خاکستر شده است.

خسارت مالی شدید زیر سایه غیبت بیمه ها/ نمیدانم از داغ دلم بگویم یا چک های پاس نشده ام

به گزارش قدس آنلاین، محمد یکی از کسبه ساختمان پلاسکو که مغازه کفش فروشی داشته و حالا همه سرمایه اش نابود شد در میان اشک و اه به خبرنگار شفاف می گوید: نمی دانم این مصیبت از کجا بر سر ما نازل شد. مصیبتی که می دانم الان داغ است و بازار همدیردی ها به راه اما چند روز بعد فراموش می شود و ما می مانیم و باری ار قرض و سرمایه ای که نابود شده است. او می گوید: برای خریدهای عیدانه ام کلی چک دست مردم دارم و حالا که کفش ها سوخته نمی دانم طلب مردم را چه باید بکنم. از سوی دیگر مغازه ای هم برایم نمانده و داغ آتش نشانان و کسبه زیر آورار مانده هم بر دلم سنگینی می کند.

محمد در خصوص بیمه بودن مغازه اش به شفاف توضیح می دهد: کفشهایش یعنی اجناس مغازه اش  را تا مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان بیمه کرده بوده اما چون مغازه را به صورت سرقفلی خریداری کرده قاعدتا نمی توانسته به عنوان مالک ان را بیمه کند و این وظیفه مالکان ساختمان بوده که در این خصوص اقدام کنند. او با گلایه از مسوولان تاکید می کند: بسیاری از همکارانش حتی همین بیمه اندک را هم ندارند چرا که هیچ اطلاع رسانی از اهمیت بیمه بین مردم انجام نمی شود و کسبه در واقع بیمه را بار مالی اضافه می دانند که در صورت اتفاق افتادن حادثه هم از پرداخت خسارطفره می روند. محمد می گوید و اشک می ریزد. می گوید و ناله می کند و امثال محمد این روزها زیادند... د.

فاجعه پلاسکو و بار مالی جبران ناپذیر زیر سایه کوتاهی برای بیمه

فاجعه پلاسکو که جان تعدادی از هموطنان و آتشنشانان قهرمان کشور را گرفته، این روزها در صدر اخبار رسانه های داخلی و خارجی است و ابعاد مختلف ماجرا نقل دهان همه محفل های سیاسی و اجتماعی واقتصادی است. هر چند خسارت جانی غیر قابول جبران و دردناکی در این حادثه به مردم کشور و خانواده های جان باختگان صورت گرفته اما نمی توان از خسارات مالی فراوانی که فروریختن پلاسکو به کسبه محل و خود کسبه ساختمان وارد کرده ساده گذشت. کل خسارت این حادثه در حدود ۲۰۰۰ میلیارد تومان پیش‌بینی می‌شود. مبلغی که نه با وام ۱۰۰ میلیونی دولت با بهره ۴ درصدی به کسبه جبران خواهد شد و نه با دراوردن گاوصندوق های سالم از دل آوار.

حتی گفته می شود حدود ۴ هزار کارگر با تخریب پلاسکو کار خود را از دست داده اند که این خود یعنی ضرر اقتصادی به کشور. با این حال اما تنها راهی که می شد تا اندازه قابل توجهی این خسارات را جبران کرد، استفاده از ابزاری به نام بیمه آتش سوزی بود که متاسفانه با وجود قدمت و هشدارهایی که از سوی شهرداری تهران به مالکان ساختمان پلاسکو در خصوص احتمال وقوع حادثه داده شده بود، این مهم صورت نگرفته بود و برای همین سوختن پلاسکو بدون بیمه آتش سوزی ابعاد مالی فاجعه را تاسف بار تر کرده است.

در واقع بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و اعدام مالک ساختمان پلاسکو، این ساختمان به بنیاد مستضعفان رسید و این بنیاد نیز سرقفلی واحدهای آن را به افراد مختلف واگذار کرد؛ افرادی که به دلیل عدم مالکیت امکان بیمه کردن واحد تجاری خود را نداشته و تعداد اندکی هم فقط اموال خود را بیمه کردند. رئیس کل بیمه مرکزی گفته است از مجموع ۶۰۰ واحد صنفی مستقر در ساختمان پلاسکو فقط ۱۶۰ واحد یعنی حدود ۲۵ درصد بیمه اموال داشتند و براساس برآوردهای تقریبی می‌توان گفت که کل تعهدات صنعت بیمه درباره آتش‌سوزی این ساختمان حدود ۴۰ میلیارد تومان است. با توجه به اینکه کل خسارت این حادثه در حدود ۲۰۰۰ میلیارد تومان پیش‌بینی می‌شود، بدیهی است که مبلغ خسارت بیمه، گوشه بسیار کوچکی از کل خسارت وارده به افراد را پوشش می‌دهد و با این اوصاف می‌توان گفت که بسیاری از کسبه آن ساختمان پس از این حادثه کل سرمایه خود را از دست داده‌اند.  

شاید تا حدی بتوان بیمه نکردن واحد از طرف خریداران سرقفلی را قابل قبول دانست، چون خریداران، مالک اصلی نبودند و تنها مسئول اموال خود هستند. اما اینکه صاحب اصلی ساختمان نه تنها به ایمنی‌سازی ساختمان، بلکه حتی به بیمه کردن ساختمان و مغازه‌ها اقدام نکرده است بسیار قابل تامل است. البته از لحاظ قانونی و حقوقی حتی اگر بنیاد مستضعفان هم اقدام به بیمه کردن این ساختمان می‌کرد، امروز کسبه این ساختمان نمی‌توانستند از بیمه بابت خسارت وارد شده به ساختمان طلب خسارت کنند، چون فقط سرقفلی آن واحدها را خریداری کرده‌ بودند  و این از اشکالات قانون پیچیده سرقفلی در کشور است.

در هر حال نکته مهم دراین امر اینجاست که بسیاری از مردم کشور ما به بیمه ها اعتماد ندارند و مانند مالیات از بیمه کردن فرار می کنند. دلیل آن هم مشخص است. بی اطلاعی و شایعاتی که در مورد سخت گیری بیمه ها در پرداخت خسارت وجود دارد باعث می شود کسی برای بیمه آتش سوزی کردن و  امثال آن هزینه نکند. این در حالی است که این بیه از بیمه شخص ثالث خودرو که مرسوم و معمول است واجب تر است چرا که در خانه و مغازه سرمایه گذاری بیشتری انجام شده تا برای خودرو و ای کاش مسئولین هم راهی برای آموزش بهتر در خصوص بیمه ها به مردم پیدا کنند و هم قوانین بیمه را برای مردم تشریح کنند تا مردم بدانند شرکت های بیمه ملزم به پرداخت خسارات انها بر طبق قرارداد هستند و اعتماد در این خصوص به جامعه برگردد چرا که از قدیم الایام گفته اند حادثه خبر نمی کند...

منبع: شفاف

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.