به گزارش «قدس آنلاین»، در بسیاری از مراکز خرید پوشاک می توان مشاهده کرد که فروشندگان برای جذب مشتری بیشتر، اقدام بهتبلیغات فراوان روی شیشه ویترین خود کرده و عباراتی مانند «حراج انواع لباس ترک»، «تخفیف ویژه لباس های خارجی»، «حرج به مناسبت شب عید» و ... را نوشته اند.
نگاهی به مراکز و محدوده های عرضه لباس و پوشاک در مناطق مختلف پایتخت نشان می دهد که عمده بازار بر اساس ادعای فروشندگان در اختیار برندهای ترک قرار گرفته وسهم تولید کنندگان داخلی از این بازار بسیار ناچیز است.
البته این فقط ادعای فروشندگان برای فروش بیشتر اجناس نیست بلکه به گفته رییس مرکز پژوهش های صنف اتحادیه پوشاک، ساعتی ۶ کانتیر و روزانه ۱۳۷ کانتینر پوشاک از ترکیه وارد کشور می‌شود که نشان دهنده حجم وحشتناک ورود پوشاک از این کشور است.
این آمار در اصل نشان دهنده ورشکستگی فعالان پوشاک داخل کشور است زیرا تا دهه های قبل خانواده ها ترجیح می دادند که از لباس های تولید داخل بیشتر استفاده کنند اما چند سالی است که با رواج مد و تب مصرف گرایی و برند بازی، نه تنها جوانان و نوجوانان بلکه افراد میانسال و حتی خانواده ها برای کودکان خود به دنبال لباس های خارجی از برندهای مختلف هستند.
ادامه این روند سبب شده تا بسیاری از تولیدی های لباس در کشور نتوانند به فعالیت ادامه داده و تعدیل نیرو کنند و آن دسته که نیز فعال هستند چاره ای جز بساط اجناس خود با قیمت هایی بسیار پایین ندارند که می توان به عرضه و فروش پیراهن های مردانه در قیمت هایی بین ۱۵ و ۲۵ هزار تومان اشاره کرد در حالی که رقیب ترک، پیراهن های ایرانی حداقل ۵۰ هزار تومان به فروش می رسد و این یعنی ضربه مستقیم قاچاق بر پیکر نحیف کالای ایرانی.
به گفته محمدجواد صدق آمیز، مشاور اتحادیه صنف پوشاک و بر اساس آمار رسمی گمرک کشورمان، واردات پوشاک ازهمه کشورها به ایران به ۷۰ میلیون دلار هم نمی رسد که حتی اگر این رقم را ۱۰۰ میلیون دلار در نظر گیریم نسبت ۱۰۰ میلیون دلار به ۵ میلیارد دلاری که ترکیه به کشورمان صادرات پوشاک دارد ۲۲ درصد است.
بر اساس توضیحات وی؛ اگر بخواهیم اعداد واردات را قابل درک تر کنیم، هر یک کانتینری که از ترکیه به ایران پوشاک حمل می کند ارزش بارش حداکثر ۱۰۰ هزار دلار است، با این حساب اگر ما ۵ میلیارد دلار واردات داشته باشیم، یعنی ۵۰ هزار کانتینر پوشاک در سال از ترکیه پوشاک وارد کشور می شود، اگر این ۵۰ هزار دلار را تقسیم بر ۳۶۵ روز سال کنیم، روزانه ۱۳۷ کانتینرپوشاک وارد کشور می شود و اگر در نظر گیریم که ۲۴ ساعته واردات اتفاق بیفتاد، یعنی ساعتی ۶ کانتینر پوشاک وارد کشور می شود، به عبارتی هرده دقیقه یک کانتینر پوشاک و این آمارنشان دهنده حجم وحشتناک ورود پوشاک از ترکیه است.
وی در پاسخ به این پرسش که این حجم از پوشاک از چه روشهایی وارد می‌شود، گفته است: مطمئنا این حجم از واردات نمی تواند از طریق کوله بری و از راه کوهها اتفاق بیفتاد این حجم از پوشاک حتما از مسیرهای رسمی و از طریق خودرو وارد می شود که غالب این حجم از کالا به تهران آمده و ازانجا پخش می شود.
جولان ۹۰ درصدی پوشاک قاچاق در بازار شب عید
به گفته برخی از کارشناسان و همچنین تولید کنندگان و فروشندگان پوشاک، بین ۶۰ تا ۹۰ درصد از پوشاک موجود در بازار به شیوه قاچاق وارد کشور می شود و در این میان عده ای با توجه به بازار پرسود لباس های خارجی، اقدام به تولید لباس های مشابه و با استفاده از مارک و نشان برندهای شناخته شده کرده و به بازار عرضه می کنند و متاسفانه با توجه به اینکه بسیاری از مصرف کنندگان ایرانی شناخت دقیقی از برندهای اصلی و کیفیت اجناس نداشته، پوشاک تقلبی را با قیمت های گزاف می خرند.
در این میان اما تولید کنندگانی هستند که به اصول اخلاقی پایبند بوده و با تولید اجناس با کیفیت ایرانی و ساخت برند داخلی سعی می کنند با کالای قاچاق و تقلبی مبارزه کنند اما بدون حمایت دولت و به ویژه مبارزه قاطع با قاچاق کالا توان ادامه این جنگ نابرابر را ندارند.
این در حالی است که تولید کنندگان و فروشندگان به اصطلاح شناسنامه دار و شناخته شده از وضعیت نامناسب بازار و نبود نظارت های جدی قانونی برای مقابله با قاچاق کالا گلایه های فراوان دارند اما متاسفانه گوش شنوایی برای شنیدن دردها و مشکلات آنها در میان مسوولان وجود ندارد هرچند نباید فراموش کرد که یافتن کالاهای قاچاق در بازار اصلا کار سختی نیست و با چند طرح ضربتی می توان به سرمنشاء واردات غیر قانونی پوشاک رسید.
چند سالی است که رهبر معظم انقلاب بر تقویت اقتصاد مقاومتی تاکیدات فراوان داشته اند اما بررسی نه چندان دقیق بازار حداقل در حوزه پوشاک نشان می دهد تولید ملی به شدت مظلوم واقع شده و کالاهای خارجی و به ویژه ترک جایگزین هنر دست تولید کنندگان داخلی شده است.
اکنون در حال گذراندن روزهای پایانی اسفند هستیم و حضور مردم برای خرید مایحتاج شب عید در بازار افزایش یافته و سودجویان نیز با اتکا بر این مساله و در قالب حراج های فصلی اقدام به عرضه پوشاک قاچاق در بازار کرده اند.
هرچند عرضه این پوشاک قاچاق تنها در مغازه ها صورت نمی گیرد بلکه بسیاری از لباس های خارجی را می توان در بساط دست فروشان نیز مشاهده کرد که با کمی پرس و جو می توان فهمید دست فروشان در اصل از سوی برخی مغازه داران و ... استخدام شده اند تا اجناس مانده در مغازه ها را در کنار خیابان عرضه کنند.
قاچاق پوشاک و عرضه آن، واقعیت انکار ناپذیر بازار ایران است و باید با نظارت دقیق مانع این کار شد و در مقابل با واردات قانونی و همچنین تقویت واحدهای تولیدی داخلی می توان از ضرر بیشتر تولید داخل و خروج میلیاردها دلار ارز جلوگیری کرد.
نبود حمایت از تولید داخل و تبلیغ برای کالاهای با کیفیت ایرانی، سبب تغییر ذائقه مصرف کننده شده به طوری که اکنون هرگونه اجناس خارجی (درجه ۲ و ۳۳ چینی و یا ترک) را به تولیدات داخلی ترجیح می دهند البته نباید فراموش کرد که بسیاری از تولید کنندگان نیز در برابر خواسته مخاطبان مقاومت کرده و حاضر به تغییر تولید سنتی خود نیستند و هنوز هم شلوارها و پیراهن هایی با طرح های کلاسیک تولید می کنند و بدین صورت مخاطب جوان و نوجوان خود را از دست می دهند در حالی که با استخدام طراحان جوان که سرشار از ایده های ناب وجدید هستند می توان پوشاک ایرانی را تبدیل به برند جهانی کرد و در مقابل از واردات قاچاق و غیر قانونی بی نیاز شد.
در پایان باید گفت دولت باید هرچه زودتر برای این مساله راهکار جدی بیاندیشد زیرا در یک طرف تولیدکنندگانی وجود دارند که در آستانه ورشکستگی هستند و عدم حمایت از آنها عین بی توجهی به اقتصاد مقاومتی و حمایت از تولید داخل است و در سوی دیگر مصرف کنندگان و به ویژه جوانانی هستند که به استفاده از لباس های خارجی و مد روز علاقه دارند؛ بنابراین با ایجاد تعادل میان واردات قانونی و حمایت از تولید با کیفیت داخلی می توان تمایل و ذائقه مخاطبان را تغییر داده و تولید داخل را از نابودی نجات داد.
نظر شما