استان ها- کرمان: در سال ۱۳۴۸ کلنگ ساختمانی با حضور نیابت وقت تولیت آستان قدس رضوی در کرمان به زمین زده شد که بعدها به عنوان نماد معماری ایرانی- اسلامی و معرف هویت شهری کرمان مطرح شد؛ بنایی که سایه تخریب بر سرش سایه افکنده و آخرین نفسهایش را می کشد.

«خانه شهر کرمان» دچار مرگ تدریجی شده است

به گزارش قدس آنلاین، خانه شهر کرمان، جایی است که جلسات شورای شهر کرمان مدتها در آن برگزار می شد. گویا در دولت نهم، رئوفی نژاد استاندار وقت طرحی را امضا کرد که بر اساس آن ساختمان جدید استانداری و شهرداری کرمان در مرکز شهر ساخته شود و ساختمان فعلی خانه شهر باید تخریب و به محوطه جلوی ساختمان استانداری تبدیل شود.

خبری در راه است!

در بسیاری از کشورها که فاقد جاذبه های لازم گردشگری هستند خود به خلق آثاری برای ایجاد جاذبه های توریستی مبادرت می ورزند اما  متأسفانه دیده شده در گوشه و کنار کشورمان آثاری با ارزش و داری قدمت تاریخی به دلایل مختلف مورد تخریب قرار گرفته اند.

حمید روحی معاون میراث فرهنگی استان کرمان در گفت و گو با خبرنگار قدس آنلاین در باره آخرین وضعیت «خانه شهر کرمان» گفت: آخرین تصمیمی که در این زمینه گرفته شده این است که نماینده وزارت راه و شهرسازی، سازمان میراث فرهنگی و مشاور پروژه آقای خان محمدی در جلسه ای وضعیت این بنا را بررسی نهایی کنند و تصمیم نهایی پس از آن جلسه ابلاغ بشود.

وی همچنین با بیان اینکه خانه شهر کرمان بنایی است که ثبت ملی نشده در باره صحبت هایی که پیرامون تخریب این بنا می شود، گفت: هیچگاه صحبت از تخریب این بنا نشده بلکه صحبت این است که بخشی از ورودی ساختمان استانداری منتهی الیه سالن اجتماعات آزاد بشود که  خوشبختانه با صحیت هایی که مسئولین میراث فرهنگی از جمله دکتر طالبیان معاون میراث فرهنگی کشور با استاندار کرمان داشته اند مقرر شد تا تصمیم گیری نهایی هیچ اقدامی انجام نشود و همه اقدامات به بعد از نظر کارشناس موکول شود.

خانه شهر؛ هویت شهری کرمان

بنای خانه‌ شهر کرمان یک اثر هنری منحصر به فرد، غیر قابل جایگزینی و کم تکرار در تاریخ هنر و معماری معاصر این سرزمین می‌دانیم و بنا به دلایل زیر تخریب خانه‌ی شهر را یک خسران بزرگ برای فرهنگ و هویت شهری کرمان و تشدید کننده‌ گسست تاریخی مردمان این سرزمین می‌دانیمامروزه حفظ بناهای تاریخی و میراث فرهنگی گذشتگان به عنوان عناصرهویتی ایرانی و اسلامی عامل مهمی در توسعه گردشگری فرهنگی  مطرح است و نه تنها به عنوان مصادیق جذب گردشگران داخلی و جهانگردان خارجی به شمار می روند، بلکه زمینه های مستعدی برای سرمایه گذاری به وجود می آورند.

استانداری کرمان که گویا مصمم به تخریب این بنای تاریخی است بارها از شورای شهر خواستار رأی به تخریب خانه شهر شده است که موافقان و مخالفانی دارد. در این میان حجت‌الاسلام محمد ربانی چندی پیش در جلسه «تعامل و هم‌اندیشی» به صراحت خطاب با این طرح مخالف کرد و گفت: چون کارشناسان و معماران تخریب این بنا را به نفع شهر نمی‌دانند، او هم بر این مخالفت اصرار می‌ورزد، حتی اگر یک رأی داشته باشد و چون مردم کرمان با تخریب این ساختمان مخالف هستند پس بهتر است استانداری هم به نظر مردم احترام بگذارد.

مرگ تدریجی یک بنا

الهه آذرنوش، فعال حوزه میراث فرهنگی در رابطه با تخریب بنای «خانه شهر کرمان» توسط دادستان این شهر گفت: هزینه ساخت «خانه شهر» توسط مردم پرداخت شده، یعنی فیش آب و برق و ...، توسط بخش زیادی از مردم پرداخت شده، بنابراین «خانه شهر» متعلق به همه مردم است.

وی اشاره کرد: بنای خانه شهر در مرکز یک مکان فرهنگی قرار گرفته، دورتا دور آن را سینما، میدان فرهنگی و یک پارک در بر گرفته و مدت هاست در این بنا هیچ اتفاقی رخ نداده است، تنها جلسات شورای شهر در طبقه دوم این بنا برگزار می شده است، اما در حال حاضر ۶ ماهی می شود که این ساختمان به حال خود رها شده و در حال تخریب تدریجی است.

اعتراض نخبگان به تخریب هویت شهری

اکنون که کار ساخت ساختمان استانداری به پایان خودش نزدیک می شود فشارها برای تخریب خانه شهر بیشتر می شود.  از همین رو ۱۸۱ تن از هنرمندان، دانشگاهیان، اهالی فرهنگ و رسانه و متخصصین کرمان خطاب به استاندار نامه اعتراضی نوشته و خواستار توقف طرح تخریب خانه شهر شدند.

مردم کرمان در این نامه می گویند: بنای خانه‌ی شهر کرمان را یک اثر هنری منحصر به فرد، غیر قابل جایگزینی و کم تکرار در تاریخ هنر و معماری معاصر این سرزمین می‌دانند و بنا به دلایل زیر تخریب خانه‌ی شهر را یک خسران بزرگ برای فرهنگ و هویت شهری کرمان و تشدید کننده‌ی گسست تاریخی مردمان این سرزمین می‌دانیم. از جنابتان تقاضا داریم نه تنها از تخریب این بنا صرف نظر کنید، که برای مرمت و احیای دوباره‌اش بکوشید و زمینه‌ی تداوم حیات کالبدی و معنایی و جاری شدن مجدد حیات را در آن به عنوان خانه و تالار شهر کرمان فراهم کنید.

 اگر مردمان هر دوره، بناها و آثار معاصر خود را مداوم تخریب و پی در پی نوسازی کرده بودند، اکنون اثری از تاریخ معماری و شهری این سرزمین به جا نمانده بود.  این بنا و میراث معماری و معنوی انباشت شده در آن سرمایه‌ای متعلق به آیندگان این شهر است که در دستان ما امانت است و باید در حفظ و صیانت از آن بکوشیم.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.