۲۵ اسفند ۱۳۹۵ - ۱۹:۲۱
کد خبر: 513211

"ته دیگ چیزی برای ما نمی ماند؛۵۰ درصد دستمزدمان بابت پرداخت حق کمیسیون به شرکت خدماتی نظافتی می رود و ده درصدش هم هزینه مراجعه به محل کار و بازگشت از آنجا می شود."

چالش های تمیزکاران یکی دو تا نیست

قدس آنلاین - اینها را فرزاد می گوید؛ جوان۳۰ ساله ای که هر سال با شروع فصل سرما همسر و سه فرزندش را در بروجرد رها می کند و به تهران می آید  تا با انجام کارهای خدماتی در خانه ها، ادارات  و مراکز تجاری  از پس معاش خانواده اش بربیاید.

فرزاد بیمه تامین احتماعی و حتی بیمه مسوولیت-بیمه حوادث-  نیست. او می گوید: درآمد چندانی نداریم و نیمی از آن مقداری را که بدست می آوریم بابت حق کمیسیون و هزینه تردد به محل کار از دست می دهیم. بنابراین آنچیزی که برای ما می ماند معاش خانواده را تامین نمی کند اما چاره ای هم جز این ندارم.

*اگر از کارمان راضی نباشند

محمد؛ اهل کردستان هم می گوید:معمولاً شرکت های خدماتی مثل تاکسی تلفنی ها تنها ۱۵ درصد حق کمیسیون دریافت می کنند اما از ما که هیچ حامی نداریم بیش از سه برابر عرف حق کمیسیون می گیرند. ضمن این که اگر مشتری از کار مان راضی نباشد، قبل از اتمام کار عذر ما را می خواهد و شرکت خدماتی بدون آن که نگاه کند آن روز دستمزد دریافت کردیم یا نه حق کمیسیون خود را از ما دریافت می کند چون بر این معتقد است که این طور یک مشتری را برای همیشه از دست می دهد .

*راضی نباشند کار نمی کنند

شعبانی، مدیر یکی از شرکت‌های خدماتی نظافتی در تهران نیزمی گوید:کارگران تمیز کار معمولاً بین ۵۰ تا صد هزار تومان در روز درآمد دارند که از این رقم حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد را  باید بابت حق کمیسیون به شرکت  بپردازند.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا روزی ۵۰ تا ۱۰۰ هزار تومان دریافتی، متناسب کارگران تمیزکار است و می تواند نیازهای آن ها را پوشش بدهد؟ می گوید : اگر از این میزان راضی نباشند کار نمی کنند. حقوق این نوع کارگران در پایان ماه از حقوق برخی از کارکنان دفتری ما  بیشتر  است. مثلاً منشی دفتر ۸۰۰ هزار تومان درماه حقوق می گیرد و یک کارگر خدماتی حداقل در ماه یک میلیون و ۷۰۰ هزارتومان دریافتی دارد. این رقم جدا از انعام هایی است که آن ها دریافت می کنند.

وی با اشاره به این که همه شرکت ها ملزم هستند که کارگران را بیمه حوادث کنند، می افزاید اما بیمه تامین اجتماعی نیستند. چون این گونه کارگران ثابت نیستند و برای شرکت های خدماتی نمی صرفد که آن ها را بیمه تامین اجتماعی کنند.

شعبانی، عدم تشکیل یک انجمن یا اتحادیه را بزرگترین مشکل شرکت های خدمات نظافتی می داند و می گوید:بیش از نیمی از افرادی که این گونه شرکت ها را سرپرستی می کنند قبلاً کارگر بوده اند و سطح سوادشان بالا نیست. این افراد فقط با چند خط تلفن و یک اتاق کار شرکت خدماتی راه انداختند که بسیاری از آن ها حتی به ثبت هم نرسیده است. چون اتحادیه ای ندارند  که برای آن ها مجوز صادر کند.

* دو مشکل مهم کارگران خدمات نظافتی

هادی ابوی دبیر کل کانون عالی انجمن صنفی کارگران کشور نیز از عدم برخورداری از بیمه تامین اجتماعی و بیمه حوادث  به عنوان دو مشکل مهم دیگر کارگران خدمات نظافتی کشور یاد می کند و می گوید:از آنجا که خیلی از شرکت های خدماتی نظافتی  مجوز فعالیت ندارند از این رو نمی توانند کارگران خود را بیمه حوادث کنند.

ابوی می گوید:دستمزد این افراد به صورت توافقی تعیین می شود. البته در هنگام تعیین دستمزد مزایایی که کارگران قراردادی دارند مثل عیدی، پاداش و... برای آن ها  لحاظ می شود به همین دلیل است که ما می بینیم مثلاً حقوق یک کارگر عادی در روز ۲۸ هزار تومان است اما کارگران تمیزکار  در روز  ۵۰  تا ۸۰ هزار تومان دریافت می کنند. وی در پاسخ به این پرسش که آیا پرداخت ۸۰ هزارتومان برای ۸ ساعت کار به کارگران خدماتی متناسب است؟ می گوید:اگر این رقم در عمل به آن ها تعلق بگیرد مناسب است اما این اتفاق نمی افتد. این رقم براساس سبد معیشتی است که گروه گارگری به شورای عالی کار پیشنهاد کرده است. در واقع هزینه هرخانوار ایرانی در ماه دو میلیون وپانصد هزار تومان محاسبه شده که بر اساس آن از سوی گروه کارگری مبلغ ۸۰ هزار تومان برای ۸ ساعت کار کارگران خدماتی نظافتی پیشنهاد شده است و ضمانت اجرایی ندارد.

منبع: روزنامه قدس

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.