۳ مرداد ۱۳۹۶ - ۱۰:۰۷
کد خبر: 550304

فرشته‌ای که خدا هدیه‌اش داد!

سید مصطفی حسینی راد

جامعه:«دختر» جنس لطیفی است. مثل چینی خوش نقش و نگار و زیبا اما نازک و شکننده! باید خیلی مراقبش بود.

«دختر» جنس لطیفی است. مثل چینی خوش نقش و نگار و زیبا اما نازک و شکننده! باید خیلی مراقبش بود.

به قول سهراب سپهری، چینی نازک وجود او که نباید زیاد هم «تنها» بماند، خیلی زود ترک برمی‌دارد. نه اینکه بگویم دختر را باید لای پر قو بزرگ کرد، اما باید بین لایه‌هایی از عاطفه و احساس و محبت و مهربانی بزرگش کرد. دختر فرشته مهربان خداست در زندگی پدر و مادرش. فرشته‌ای که از همان اولین روزهای تولدش برکت و صفا و زیبایی را به خانه می‌آورد و همین‌طور که قد می‌کشد و بزرگ می‌شود، روح مهربانش هم بزرگ می‌شود و با عاطفه سیالش، بِرکه آرامش‌بخش پدر و مادر است.

با شیرین زبانی‌هایش برای بابا دلبری می‌کند. چشم‌های نگرانش همیشه برای خستگی‌های بابا دو دو می‌زند و دست‌های لطیفش آرامبخش روزهای سخت مادر است. دختر، بهترین هدیه‌ای است که خدا به پدر و مادر می‌دهد و به همین دلیل هم توقع دارد که از او خوب نگهداری کنیم.

این هدیه الهی درست مانند یک گل زیبا و لطیف، نیاز به مهربانی و مراقبت دارد. باید زیاد با او صحبت کرد و زیاد حرف‌هایش را شنید. دختر همیشه حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. از یکسالگی‌اش تا چهارسالگی و چهارده‌سالگی و بیست‌سالگی‌اش. دختر دوست دارد برای بابا و مامان حرف بزند. اول از همه برای بابا و مامان! از دعواهای کودکانه با همکلاسی‌هایش در دبستان تا رازهای نوجوانانه در زنگ‌های تفریح دبیرستان.

دختر را باید خیلی تحویل گرفت! چون او فرشته الهی است در متن زندگی ما. با آمدنش برکت به زندگی سرازیر می‌شود و این عین جمله پیامبر گرامی اسلام است. ایشان می‌فرمایند که: «هیچ خانه‌ای نیست که در آن دخترانی باشد مگر آنکه هر روز دوازده برکت و رحمت از آسمان بر آن نازل می‌شود و دائم مورد زیارت ملائکه قرار دارد و برای پدرشان هر روز و شب ثواب یک سال عبادت می‌نویسند». حضرت همچنین می‌فرمایند: «هر که دختری داشته باشد وخوب تربیتش کند و او را بخوبی دانش بیاموزد و از نعمت‌هایی که خداوند به او عطا کرده به وفور بهره‌مندش سازد، آن دختر، سپر و پوشش پدر در برابر آتش دوزخ خواهد بود».

زمانه اما زمانه بدی شده! پدرانِ گرفتار، فرصت زیادی برای فرشته‌های معصوم خود ندارند و مادران فراموشکار از در آغوش کشیدن گل‌های زندگی خود و شنیدن حرف‌های آن‌ها غافل می‌شوند. و این آغاز پژمردن برای گل‌هایی است که در معرض توفان‌های سخت بیرون از خانه قرار دارند.

دل دختر را باید در کانون محبت خانواده نگه داشت. اگر شما با او حرف نزنید و حرف‌هایش را نشنوید، بزودی دیگران این کار را خواهند کرد. دیگرانی که شاید فرشته شما را به راه‌های دیگری ببرند. راه‌هایی شاید نه چندان نیکفرجام.

منبع: روزنامه قدس

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.