مهناز خجسته نیا: نیمی از فریزی دارای بافت جدید شهرنشینی و نیمی روستایی است که به همین دلیل همزیستی مسالمت آمیز شهر و روستا را اینجا براحتی می‌توان دید.
زندگی روستایی به سبک حاشیه نشینی
کوی عارفان چند سالی است که میهمان ناخوانده روستای فریزی شده است.
محله‌ای که بتازگی در دل این روستا شکل گرفته با خانه‌هایی نوساز، اما ریزدانه، با شکل و شمایل شهر اما امکاناتی محدود به روستا!
انتهای اغلب کوچه‌های سمت چپ خیابان اصلی روستا به کوی عارفان ختم می‌شود. کوچه‌هایی که با تپه خاکی بزرگ روستا بن بست شده‌اند.
ساکنین کوی عارفان دلشان را به بافت شهری این روستا خوش کرده‌اند، اما اهالی روستای فریزی غبطه حال و هوای خوش روستا را می‌خورند، اما آنچه نصیب هر دوی آن‌ها شده، زندگی به سبک و سیاق حاشیه شهر است.
روستایی سرریز مشهد
یکی از زنان روستای فریزی که در همین روستا متولد شده و بیش از ۶۰ سال از عمرش را اینجا سپری کرده در گفت‌وگو با گزارشگر ما می‌گوید: اینجا از اول فریزی بوده و فریزی هم باقی خواهد ماند، البته اگر ساکنین غیر بومی اجازه دهند.
او با بیان اینکه طی سال‌های اخیر این روستا به سکونتگاه جمعیت سرریز مشهد تبدیل شده است، می‌افزاید: تمام دار و ندار اهالی بومی روستا در اختیار ساکنین غیر بومی آن قرار گرفته است.
به گفته او حاشیه نشینی مشهد این روستا را هم نشانه گرفته است.
یکی از زنان جوان روستا هم که چندین فرزند قد و نیم قد دارد، اظهار می‌دارد: بچه‌های این روستا از یک وسیله بازی و یک متر پارک یا فضای سبز محروم هستند.
او با اشاره به بچه‌های بزرگ و کوچک روستا می‌گوید: اینجا فقط نام روستا را یدک می‌کشد، وگرنه خانه‌های ریزدانه فریزی از شهر هم کوچک‌ترند.
او که دل پر دردی از مدرسه روستا دارد، می‌افزاید: عمر بنای تنها مدرسه قدیمی این روستا با قدمت روستا برابری می‌کند.
وی با بیان اینکه ساختمان این مدرسه از خانه‌های قدیمی روستا هم مستهلک‌تر شده، اظهار می‌دارد: این در حالی است که فضای این مدرسه نیز پاسخگوی نیاز دانش آموزان نیست.
به گفته وی پایه اول و دوم ابتدایی مدرسه این روستا به دلیل کمبود کلاس هنوز مختلط است.
وی ادامه می‌دهد: مدرسه راهنمایی این روستا نیز فقط برای دختران است و دبیرستان هم اصلاً ندارد.
یکی از کسبه روستا هم نبود وسایل حمل و نقل عمومی و محرومیت روستا از داشتن اتوبوس شهری را از مهم‌ترین مشکل فریزی برمی شمارد و می‌گوید: زنان این روستا به دلیل استفاده از خودروهای مسافربر شخصی در تردد به شهر با مشکل روبه رو هستند.
محمد علی سرطاووسی آب شرب بی کیفیت، محرومیت از تلفن ثابت، جای خالی حضور هر روزه پزشک در مرکز بهداشت، کوچه‌های خاکی، رد پای سالک و نداشتن امکانات فرهنگی ورزشی را از دیگر مشکلات اینجا عنوان می‌کند و می‌گوید: سال‌هاست که اهالی پیگیر رفع این مشکلات هستند، اما صدایشان را هنوز هیچ مسئولی نشنیده است.
۶۰درصد اهالی بومی نیستند
عضو شورای اسلامی روستا هم در گفت‌وگو با گزارشگر ما ضمن تأیید مشکلات مطرح شده از سوی اهالی می‌گوید: اهالی فریزی در برزخ شهر یا روستا بلاتکلیف مانده‌اند.
غلامی با بیان اینکه فریزی ۷۵۰ خانوار ۲۵۰۰ نفر جمعیت را در خود جای داده است، می‌افزاید: این در حالی است که ۶۰ درصد این جمعیت غیر بومی و سرریز جمعیت مشهد هستند.
او به ارسال ۱۰۰ نامه برای رفع مشکل حمل و نقل اهالی و درخواست بهره‌مندی از خط اتوبوسرانی اشاره می‌کند و اظهار می‌دارد: مسئولان، داشتن توجیه اقتصادی برای سازمان اتوبوسرانی را به رفع مشکل اهالی ترجیح داده‌اند.
این عضو شورای روستا مشکلات مدرسه روستا را هم تأیید می‌کند و می‌گوید: پنج سال است که اهالی، زمینی را برای ساخت مدرسه جدید روستا اهدا کرده‌اند، اما آموزش و پرورش هنوز زیر بار ساخت آن نرفته است.
او با بیان اینکه بچه‌های این روستا از مقطع راهنمایی باید به مدارس شهر مشهد مراجعه کنند، می‌افزاید: برای ایاب و ذهاب هر دانش آموز، روزانه حداقل ۳۰۰۰ تومان باید از سوی خانواده‌ها هزینه شود که پرداخت این رقم خارج از توان اقتصادی آن‌هاست.
به گفته وی امتناع مدارس شهر از ثبت نام دانش آموزان این روستا به دلیل خارج از محدوده بودن مدرسه هم بر مشکلات آن‌ها افزوده است.
غلامی محرومیت اهالی این روستا از تلفن ثابت را هم از دیگر مشکلات بر می‌شمارد و می‌گوید: ۶۰۰ متقاضی پشت خط انتظار تلفن ثابت این روستا مانده‌اند.
او در خصوص مرکز بهداشت روستا هم می‌افزاید: نداشتن داروخانه و انجام نشدن تزریقات در مرکز بهداشت، حضور پزشک را هم بی معنی کرده است چراکه اهالی برای دارو و انجام تزریقات باید به شهر مراجعه کنند.
به گفته عضو شورای اسلامی روستای فریزی تمام معابر فرعی این روستا خاکی است.
او نداشتن یک مجموعه ورزشی، فرهنگی و تفریحی برای پرکردن اوقات فراغت را از دغدغه‌های جدی این روستا بر می‌شمارد و اظهار می‌دارد: طی چند سال اخیر ۲۰ هکتار از اراضی این روستا با مجوز دستگاه‌های مربوطه به مسکونی تغییر کاربری پیدا کرده، اما دریغ از ذره‌ای خدمات زیرساختی و امکانات مورد نیاز!
نظر شما