قدس آنلاین- نمایشنامه «اعتراف» برگرفته از سریالی است آمریکایی که خود نویسنده یعنی «برد میرمن» در سال ۲۰۱۰ کارگردانی کرده است؛ سریالی ده‌قسمتی که هرقسمت آن بین هفت‌ تا ده دقیقه بود. نمایش، درباره قاتلی مزدور است که یک‌شب برای اعتراف به کلیسا می‌آید. این نمایش به کارگردانی شهاب حسینی و هرشب در سالن اصلی تئاتر شهر به‌روی صحنه می‌رود.
مهدی بجستانی از بازیگران این نمایش که خود از بازیگران قدیمی و باسابقه تئاتر است، در گفت‌وگویی با ما درباره این نمایش صحبت کرده است:
 

چطور شد که بعد از یک‌مدت وقفه فعالیت در تئاتر، بازی در نمایش «اعتراف» را با آقای حسینی قبول کردید؟

بعد از نمایش «دن کامیلو» اثر آقای کوروش نریمانی، در چند تئاتر حضور داشتم. در تماشاخانه ایرانشهر نمایشی به نام «شکار مرغابی» را با آقای قطبی کار کردم و در نمایش‌ «هارمی» ‌ به کارگردانی خانم آرام‌نیا بازی کردم. بعد از آن تمرینات نمایش «سه خواهر» آقای حسن معجونی با این نمایش تداخل پیدا کرد و دیگر فرصت آن فراهم نشد که با ایشان همکاری داشته باشم. بنده نزدیک به ۵ سال پیش در نمایشی به نام «ملاقات» با آقای احمد ساعتچیان و شهاب حسینی کار کردم و بعد، همین مسئله باب آشنایی ما شد. بعد از آن در فیلمی‌ به نام «ساکن طبقه وسط» که خود آقای حسینی آن را کارگردانی کرده بود، ایفای نقش کردم و بعد هم این نمایش پیش آمد و با بنده تماس گرفتند و من هم خوشبختانه در این نمایش حضور دارم.

درخصوص  نقشی که در این نمایش ایفا می‌کنید به ما بگوید.

شخصیتی که بنده بازی می‌کنم، آدم مثبتی نیست و خلافکار است. او سعی می‌کند که خود را به هرشکلی ثابت کند. باتوجه به این‌که در دوران کودکی بستر مناسبی برایش فراهم نبوده و اعتماد به نفس کافی را نداشته است؛ حالا از این راه می‌خواهد یک‌سری کارها و خلاف‌هایی را انجام دهد تا بتواند خود را ثابت کند که درنهایت هم نمی‌تواند به هدف خود برسد.

با توجه به این‌که این نمایش برگرفته از یک سریال آمریکایی است، تا چه اندازه شما با فضای این نمایش آشنا بودید؟

من در گذشته، این سریال را که در سال ۲۰۱۱ پخش شده بود، دیده بودم. آن سریال در ۱۰ قسمت پخش می‌شد و در وهله نخست، آن‌چیزی‌که مرا جذب به خود کرد، مضمون این نمایش و حرفی بود که این آقای نویسنده می‌خواهد بزند. حرف اصلی نویسنده را می‌توان با این شعر «خشت اول گر نهد معمار کج/ تا ثریا می‌رود دیوار کج» مطابقت داد. مسئله، تربیت خانوادگی است که اگر پایه و اساس آن درست نباشد می‌تواند بسیاری از اتفاقات بد را به‌همراه خود بیاورد که ما این قصه را در نمایش شاهد هستیم.

تفاوت محتوا و میزانسن این نمایش با کارهای دیگرتان در چه می‌تواند باشد؟

طبعاً بین هر نمایش و کارکتری که بازی می‌کنم تفاوت‌های زیادی دارد، و باید دید که آن نقش حرفی برای گفتن دارد یا نه؟ نقش صرفاً نباید در این حد باشد که بازیگر روی صحنه بیاید، یک حرفی بزند و برود. با نقش نباید سطحی برخورد کرد، باید به آن فکر کرد و باید دید که چه‌چیزی می‌خواهد ثابت کند.

در یکی از گفت‌وگوهایتان به این اشاره کردید که بعضی به قصد ایراد گرفتن از این نمایش آن را می‌بیند؛ در این‌باره توضیح می‌دهید؟

برخی از دوستان هستند که در تئاتر فعالیت می‌کنند و ندیده نمایش ما را نقد کردند و منظور بنده همین آدم‌ها بود. آن‌ها وقتی نمایش را ندیده بودند، درمقابل آن گارد گرفتند. تقریباً همیشه این مسئله در جامعه ما هم وجود دارد که می‌خواهیم کسی را وقتی موفق شده، به هرنحوی زیر سؤال ببریم. هر اثری باید به‌درستی نقد شود و صرفاً نباید تخریب صورت بگیرد. چرا نباید حامی ‌کاری که به‌خوبی می‌فروشد و استقبال خوبی از آن شده است، باشیم؟ من یادم نمی‌آید که در تئاترشهر، نمایشی به این میزان فروش خوبی داشته باشد. بنابراین باید از همدیگر حمایت کنیم و این موضع‌گیری‌ها خوشایند نیست.

خیلی‌ها معتقدند تئاتر ما به هنری تجاری با گرایش به گیشه تبدیل شده است، با این‌نظر موافقید؟

من موافق این نیستم که بگوییم تئاتر ما به‌طور کلی به تئاتر تجاری تبدیل شده است، بلکه می‌شود گفت بخشی از تئاتر، گیشه‌ای شده است. شاید هم مجبورند چند چهره مشهور بیاورند که نمایش بتواند به‌خوبی فروش داشته باشد. درکنار آن هم، گروهی از جوانان تئاتری هستند که ‌به‌خوبی فعالیت می‌کنند و زحمت می‌کشند و به کارشان دل می‌سپارند. برای این گروه، قطعاً اتفاقات خوبی رقم می‌خورد، چراکه من معتقدم برای هرکاری، زحمت و تلاش کافی داشته باشید، کار دیده می‌شود.

شما به‌عنوان یکی از عوامل اصلی نمایش، بازخورد و میزان استقبال بین اهالی رسانه و هنرمندان و مسئولان هنری و درنهایت مخاطبان را چگونه دیدید؟

مسئولان تا جایی‌که دیدم و شنیدیم، به‌خوبی استقبال کردند و هنرمندان هم نظرات مختلفی درخصوص نمایش داشتند. عموم تماشاچیان هم خداراشکر هرشب به‌خوبی استقبال کردند و این مسئله که  بلیت‌ها پیشاپیش فروخته شده است، ظاهراً نشان‌دهنده این است که مخاطبان نمایش را پسندیده‌اند. جدا از این‌که ما اصلاً تبلیغات خاصی نداشتیم به‌غیر از یک پوستر و تیزر اینترنتی که پخش شده است و مهم‌ترین تبلیغات ما خود مردم بودند و می‌توان گفت که یکی از ابزارهای تئاتر مردم هستند.