به گزارش قدس آنلاین، ﻣﺪﻳﺮﻋﺎﻣﻞ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ، ﺗﻤﺎﻳﻠﻰ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺳــﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﺎﺩﻝ ﻓﺮﺩﻭﺳــﻰ ﭘﻮﺭ ﻭ ﺻﻨﺪﻟﻰ ﺧﺎﻟﻰ ﻛﻨﺎﻳ ﻪﺁﻣﻴــﺰ ﺍﺳــﺘﻮﺩﻳﻮﻯ ﻧــﻮﺩ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻛﻨﺪ. ﺳﻴﺪﺭﺿﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻯ ﺍﻧﺒﻮﻫﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﻝﻫﺎ ﻭ ﺍﺑﻬﺎ ﻡﻫﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺩﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﻟﻴﮓ ﻫﻔﺪﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺧﻮﺑﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺗﻴــﻢ ﻧﺎﻛﺎﻓﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣ ﻰﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺑﺤﺚ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻛﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﺑﺰﺭگ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻧﻮﺩ، ﻭﻗﺘﻰ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻠﻜﻰ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭﻳﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺧﻂ ﺗﻠﻔﻨﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷــﺪﻧﺪ. ﺁﺯﻣﻮﻧﻰ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺵ، ﻳﻚ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺰﺭگ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﻳﺮ ﺁﺑﻰ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺣﺴﺎﺱ ﺗﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺍﺯ ﺩﺍﻍ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮﺩ ﺳﺎﻝ، ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻯ ﺣﺮﻓﻰ ﺑــﺮﺍﻯ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪﺍﺷــﺖ. ﺍﻭ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺮﻳــﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤ ﻰﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ. ﺩﺭﺳﺖ ﺗﻮﻯ ﻟﺤﻈﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺼﻮﺭﻳﺎﻥ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻭ ﺩﻛﻮﭘﺎژ ﻣ ﻰﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﻢ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺴ ﻢﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣ ﻰﺁﻭﺭﺩ، ﺭﺩﭘﺎﻯ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﺗﻮﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﺑــﻮﺩ. ﺍﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﻮﺍ ﺭﺍ ﺩﻧﺒــﺎﻝ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ. ﺗﺮﺩﻳﺪﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ، ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭﻳﮋﮔﻰ ﻣﻤﻜﻦ ﺑــﺮﺍﻯ ﻣﺪﻳــﺮ ﻳﻜــﻰ ﺍﺯ ﭘﺮﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷــﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﻓﻮﺗﺒــﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳــﺖ. ﺍﻭﺝ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷــﺪﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺟﻨﺠﺎﻝ ﻧﻮﺩ، ﻭﻗﺘﻰ ﺭﻗﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﻛﻪ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻴﻤﻜﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﻯ ﭘﺎﺭﺱ ﺟﻨﻮﺑــﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻳﺮ ﺳﻮﺍﻝ ﻛﺮﺩ. ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎﻭﺭﻧﻜﺮﺩﻧﻰ »ﺧﻨﺪﻳﺪﻥ ﻛﻪ ﺧﻮﺑﻪ، ﮔﺮﻳﻪ ﻧﻜﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﻪ!« ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺯ ﻣﺘﻦ ﺑﺤﺚ ﺩﻭﺭ ﺷــﺪﻩ ﻭ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳــﺖ.
ﺍﻭ ﺗﻼﺵ ﻣﻰ ﻛــﺮﺩ ﺗﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﻨﺎﻟﺘﻰ ﺩﺍﺩﻥ ﺣﺴــﻴﻨﻰ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺰﺩﻩ ﻭ ﮔﻞ ﺣﺮﻳﻒ ﺭﺍ ﺟﺸــﻦ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻯ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳــﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﺩﺍﻣــﻦ ﻣﻰ ﺯﺩ ﻛﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪﻥ ﺑــﻪ ﻧﺎﻛﺎﻣﻰ ﺗﻴــﻢ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻧﻴﻤﻜﺖ، ﻫﻴﭻ ﺍﺷــﻜﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻮﺩ ﺩﻭﺷﻨﺒﻪ ﺷــﺐ، ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﺭﻭﻯ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﻯ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ، ﻣﻨﺼﻮﺭﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺳــﻴﺒﻞ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ، ﺍﻧﻔﻌــﺎﻝ ﻣﺪﻳﺮﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﻧﺸــﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺍﺑﺪﺍ ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺳﺨﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﺍﺯ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ، ﺍﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧــﺪ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺩﻭﺵ ﻳﻚ ﺑﺎﺷــﮕﺎﻩ ﺑﺰﺭگ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ.
نظر شما