مشهد- سیدرضا مؤید خراسانی متولد سال ۱۳۲۱ درمشهد و عضو شورای شعر انجمن ادبی رضوی مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی است. مؤید دارای قریحه‌ای سیال و روان در سرودن شعر بویژه اشعارمذهبی است به نحوی که آیات و روایات به همراه سیره زندگی اهل بیت(ع) و داستان‌های تاریخی در شعرهای وی بسیار به چشم می‌خورد.

آسمان سایه نشین عَلم توست حسین(ع)!

قدس آنلاین-گروه استان ها-جلیل فخرایی: سروده‌های وی تنها به مدح و منقبت اهل بیت (ع) خلاصه نمی‌شوند، بلکه مضامین انقلابی و حماسه سرودهای دفاع مقدس نیز در دریای اشعار او موج می‌زند که این مهم مورد توجه مقام معظم رهبری نیز قرار گرفته است.
از آثار سید رضا مؤید می‌توان به «گل‌های اشک»، «جلوه‌های رسالت»، «نغمه‌های ولایت»، «سفینه‌های نور»، «چکامه عشق» و... اشاره کرد.
مؤید را به عنوان شاعر آیینی می‌توان شناخت که سهم زیادی در آوردن شعر آیینی به میان جامعه و هیئت‌های مذهبی دارد و اشعار او همواره زمزمه مشتاقان ادبیات عاشورایی بوده است. فرصتی دست داد تا در روزنامه قدس میزبان این شاعر آیینی باشیم و با وی به گفت‌وگو بنشینیم.

وظیفه شعر آیینی وظیفه‌اش و تعهد آن برای مردم چیست؟

گاهی یک بیت تأثیرش از یک کتاب بیشتر است و این بستگی به نظر شاعر و انگیزه او دارد؛ گاهی برای گریاندن و اشک و آه مردم است و گاهی علاوه بر گریاندن مردم، گنجاندن مطالب و سیره اهل بیت(ع) هم موردنظر است تا تأثیر اجتماعی بیشتری داشته باشد.

 آیا شعر آیینی تجلیلی که به مدایح و مراثی اهل بیت(ع) می‌پردازد، لازم داریم یا شعر تحلیلی که به سیره اهل بیت(ع) و تبیین راه و روش آنان می‌پردازد ؟

ما به هردو گونه شعر آیینی که هم به تجلیل مقام اهل بیت(ع) از منظر مدح و مرثیه بپردازد و هم شعر تحلیلی که به بررسی سیره و زندگی و معارف اهل بیت(ع) بپردازد احتیاج داریم، اما بستگی به خود شاعر دارد که در کدام مواقع صلاح بداند که شعر در مقام تجلیل و یا در مقام تحلیلی بسراید.
باید به این نکته هم توجه کنیم که مدح اهل بیت(ع) به نوعی پرداختن به سجایای اخلاقی و همان سیره ائمه اطهار و معصومین(ع) است و از منظری دیگر این دو از هم تفکیک ناپذیرند.

 گاه برخی انحرافات هم در شعر آیینی هم در عزاداری‌ها به وجود می‌آید. آیا این وظیفه و رسالت پیشکسوتان این رشته نیست که این گونه موارد را تذکر داده و از آن جلوگیری کنند؟

 گوش شنوا کو؟ ما تذکرات لازم را می‌دهیم، اما متأسفانه برخی جوانان آن قدر دنبال نوگرایی هستند که اصل مطلب را در نوگرایی مضمونی خویش مسخ می‌کنند. حتی گاهی مثلاً مقام حضرت ابالفضل(ع) را از مقام امام حسین (ع) بالاتر می‌دانند. برخی جوانان تازه وارد به فضای ادبیات آیینی متأسفانه این گونه انحرافات در مدایح و مراثی اهل بیت(ع) را به نوعی نوگرایی می‌دانند و متأسفانه مخاطبان آنان نیز از روی ناآگاهی از این گونه انحرافات و غلوها و مبالغه‌ها استقبال می‌کنند.

س: آیا هیئت‌ها و محافل شعر آیینی می‌توانند، مانند محافل شعر قدیم به عنوان جاذبه گردشگری مذهبی برای مشتاقان ادبیات اهل بیت(ع) مطرح باشند؟

هم اکنون بزرگ‌ترین و بهترین جاذبه شعر آیینی مشهد انجمن شعر رضوی حرم مطهر امام رضا (ع) است. البته انجمن‌ها و محافل بسیار جذاب دیگری نیز توسط شاعران و مداحان اهل بیت(ع) در مشهد همواره و به صورت سنتی برگزار می‌شود.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.