قدس آنلاین-گروه استان ها- هنگامه طاهری:موضوع مربوط می‌شود به هیئتی به نام «محبان حضرت زینب(س)» که به احترام حضرت رقیه(س) و حضرت زینب(س) در شب شهادت حضرت رقیه(س) یعنی سوم محرم تصمیم می‌گیرد برای تشویق کودکان در راستای شرکت در عزاداری سالار شهیدان به مدت سه شب به دختر بچه هایی که برای عزاداری به خیمه می‌روند عروسک هدیه کند.اما هیچ عروسک پوشیده‌ای که مناسب اهدا از طرف هیئت عزاداری امام حسین(ع) باشد در شهر مشهد پیدا نمی‌کند و همین می‌شود که تصمیم آن‌ها از چادر دوختن برای عروسک‌های نیمه برهنه تبدیل می‌شود به اهدای چادر آماده به دختر بچه ها، که بعداً وسعت آن به بزرگ‌ترهای بدون چادر هم می‌رسد. خلاصه این حرکت فرهنگی آن قدر مورد استقبال قرار گرفت که تا کنون ادامه یافته است.
اسماعیل قربانی رئیس هیئت محبان حضرت زینب(س) است که از اهدای چادر به دختر بچه‌ها و بزرگ‌ترها حرف‌های شنیدنی دارد.
او می‌گوید: متأسفم که در شهری مذهبی چون مشهد حتی یک عروسک محجبه و مناسب برای اهدا در این شب‌های عزیزتوسط یک هیئت مذهبی پیدا نکردیم اما از آنجا که هیچ کار خدا بی حکمت نیست،پیدا نکردن عروسک مناسب به انجام یک کار خیر ختم شد و آن اهدای ۲۲۰ چادر به افرادی بود که برای استفاده از آن توجیه شدند و با میل خودشان از ما چادر درخواست کردند.
وی ادامه می‌دهد: در شرایطی که دشمن آنقدر روی جوانان ما نفوذ کرده که براحتی در خیابان می‌توان دخترانی بد حجاب را در کنار مادرانی با حجاب دید، این عین موفقیت بود که آن‌ها ترغیب می‌شدند، خودشان برای استفاده از چادر دست به انتخاب بزنند.
قربانی اضافه می‌کند: یک شب مادری آمد خیمه ما با دختری حدوداً ۱۵ ساله و از ما خواست دخترش را ترغیب به استفاده از چادر کنیم. او می‌گفت الگوی دخترم خواهر بزرگ‌ترش است که دانشجوی پزشکی است و علاقه‌ای به استفاده از چادر ندارد. ما دیدیم تا خواهر بزرگ‌تر را راضی نکنیم، نمی‌توانیم رضایت خواهر کوچکتر را به دست بیاوریم. از مادر خواستیم دختر بزرگ‌تر را بیاورد. در مراحل اول زیاد مقاومت می‌کرد و اصلاً حاضر به قبول چادر نبود، بعد راضی شد در محیط دانشگاه از آن استفاده کند؛ ولی وقتی چادرش دوخته شد و به او گفتیم این چادر را حضرت زینب (س) و امام حسین(ع) به تو اهدا کرده‌اند، آنقدر با اشتیاق آن را سر کرد که چشمان خودش و مادرش از شوق پر از اشک شد.
وی می‌افزاید: یک شب دیگر هم مادری دختر بچه‌ای ۴ یا ۵ ساله را آورد که سرطانی بود. گفت نذر کرده‌ام امشب به نیت شفا چادری از امام حسین(ع) سر دخترم بکنم. چادر که آماده شد و دخترش سر کرد اینقدر دخترک خوشحال شده بود که همه خیمه را سر ذوق آورد.
او سپس خاطر نشان می‌کند: اغلب کسانی که به اینجا می‌آیند یا از مردم مرفه هستند که اعتقادی به چادر ندارند یا از قشر مستضعفی که توانایی تهیه آن را ندارند. در هر دو صورت آنچه برای کار فرهنگی و کمک به مردم برای تهیه چادر مد نظر ما بود تأمین می‌شود.
قربانی در انتها از هیئت‌ها و کسانی که خیمه بر پا کرده‌اند می‌خواهد توجه داشته باشند که کار برای امام حسین(ع) فقط چای ریختن و شله دادن نیست؛ بلکه برای رساندن پیام امام حسین (ع) باید در کنار آن برای مردم کار فرهنگی کرد.