قدس آنلاین- وقتی دشمن راهبرد خود را هجمه همه جانبه و فشار بر ایران قرار می‌دهد، معنایش این است که از همه ابزارهای خود برای ضربه زدن به نظام جمهوری اسلامی ایران بهره خواهد گرفت.
این هجمه همه جانبه نه فقط در حوزه سیاسی، شمشیر کشیدن روی توافق هسته‌ای، فشار بر کشورهای مختلف جهان برای پرهیز از توسعه روابط خود با ایران و اعمال فشارها و تحریم‌های اقتصادی است، بلکه بستر پاسخ گرفتن از همه این سخت افزارها ایجاد زمینه روانی و نرم‌افزاری تأثیرگذاری آن‌هاست.
واقعیت این است که امروز مشکل اصلی و واقعی مردم که نتیجه سیاست‌های ظالمانه غرب و بویژه آمریکا در پی دهه‌ها تحریم و فشار است، معیشت و اقتصاد بیمار کشور است. معضلی که بیش از هر چیز حل آن نیازمند انسجام، تکیه بر توانایی و استعدادهای داخلی، اصلاح ساختارها و در یک کلام اقتصاد مقاومتی است.
آقای روحانی پیش از کلید زدن برجام بارها و در مقاطع مختلف ضعف مدیریت و ناکارامدی‌های اداره کنندگان کشور را عامل مشکلات اقتصادی عنوان کرده بود. او در ۲۲ فروردین ۹۲ اظهار داشت، بدون کاهش تحریم‌ها هم می‌توان اقتصاد را نجات داد. وی بی نظمی دولت را دلیل به هم ریختگی بازار عنوان کرد؛ اما کمی بعد از مشکل محیط زیست گرفته تا بحران آب و نان مردم را هم به تحریم‌ها نسبت داد. حالا دو سال بعد از اجرای برجام با همه هزینه‌هایی که برای آن داده شد و همه محدودیت‌ها و تعهداتی که ایران اجرا کرد، یک بار دیگر همه چیز درحال بازگشت به خانه اول است.
با یک مصاحبه دیوانه‌ای مثل ترامپ و عربده کشی او بازار ارز دچار لرزشی می‌شود که یادآور جهش افسارگسیخته ارز در سال ۸۹ و کاهش ارزش پول ملی است یا شرکتی مثل رنو می‌گوید اگر ترامپ تحریم جدیدی علیه ایران اعمال کند ما دوباره از ایران خواهیم رفت!
بحران و مشکل واقعی مردم اقتصاد و معیشت آن‌هاست. موضوعی که دولت یازدهم و حالا دولت دوازدهم با شعار تلاش برای حل آن به میدان آمد و توافق موسوم به برجام قرار بود حداقل بخشی از آن ‌را حل کند.
این نگاه از ابتدا خوشبینانه بود و بسیاری نسبت به این نگاه هشدار می‌دادند و غلط از آب درآمدن محاسبات دولت مسئولیت را از دوش دولتمردان بر نمی‌دارد. چرخ اقتصاد کشور روان نچرخید و سانتریفیوژها هم بیشترشان از چرخیدن باز ایستادند و دولت باید پاسخگوی امروز سختی باشد که دو یا سه سال قبل برخی دلسوزان پیش‌بینی می‌کردند.
آنچه بیش از همه در این فضا خطرناک است فرار به جلو و پنهان شدن پشت بازی‌های سیاسی و مخدوش کردن اذهان عمومی برای آنکه مسائل و تهدیدهای اصلی دیده نشود، آن هم در حالی که دو روز دیگر قرار است ترامپ تصمیمات جدید خود درباره ایران را اعلام کند و حتی تهدید کرده است سپاه پاسداران را وارد فهرست سازمان‌های تروریستی خواهد کرد.
آنچه مسلم است، مبارزه با فساد و رانت‌های اقتصادی به عنوان یک واقعیت به‌دور از بزرگ‌نمایی از ناحیه هر کسی و متوجه هر جایگاهی که باشد هم وظیفه دولت و هم وظیفه قوه قضائیه است، اما نباید در دعواهای سیاسی خود دچار حواشی شود. رفتار عقلایی، متین و قانونی انتظاری است که در وهله اول مقامات و مدیران کشور باید از خود نشان دهند و هوشیاری در برخورد با توطئه‌های بیرونی را به جامعه تسری دهند.
بنابراین از آقای روحانی این انتظار وجود دارد که در جایگاه رئیس جمهوری به حاشیه‌ها دامن نزند و قوه قضائیه هم برخوردهای قاطعانه خود با مفاسد را وارد فضای جواب دادن به برخی اظهارات تند نکند.