ایلام: خبر تکان دهنده ای بود «۶ کارگر در آتش سوختند».

قدس آنلاین- گروه استان ها- وحید صدر: همین خبر کافی است که آه از نهاد هر انسانی برآورد، آهی برای پرپر شدن عزیزان، آهی برای سوختن نان آور خانواده، آهی برای چشم انتظاری فرزندی در انتظار پدر، آهی برای چشم انتظاری همسر و آهی سوزناک از دل پدر و مادری که انتظار فرزندش را می کشد که شاید برای باری دگر وی را در آغوش بکشد. و امروز هفتمین روز درگذشت این عزیزان است.

هفته گذشته خبر آتش سوزی پالایشگاه نفت تهران همه را در بهت فرو برد که نکند حادثه ای تلخ رخ دهد، تلخ تر از پلاسکو و تلخ تر از حادثه تروریستی مجلس و حرم امام (ره).

امسال «ایلام» از خبرهای بد «تهران» سهم داشته! سهمی هولناک و دلخراش، به دلخراشی دل غم دیده پدران، مادران، همسران و فرزندانی که چشم انتظار فرزند و مرد خانواده هستند، چشم انتظاری برای محبت، برای دیداری دوباره و دیداری برای ...!

سخت است از نوشتن احساس بازماندگانشان، سخت است از دل غمدیده آنهایی که شاید ماههاست در انتظار دیدار دوباره عزیزشان نشسته اند، و سخت است به جای خبر آمدنشان، خبر سوختن و پرپر شدنشان را بشنوی!

اما «ایلام» که نامش خود گویای همه چیز است! از آلام و محرومیت و اربعین و نفت و گاز و ...

«ایلام» استان ثروتمندِ محروم! همواره گرفتار تبعیض و سوء مدیریت قرار گرفته و نتوانسته برای فرزندانش مادری کند! چرا که این مادر ثروتش در دست فرزندانش نبوده و فرزندانش را راهی دیار غربت کرده است از تهران و مشهد و عسلویه و بندرعباس و استرالیا و ...!

این مادر (ایلام) گرفتار سوء مدیریت شده و نگاهی بسیار بدبینانه که همواره سبب عدم توسعه همه جانبه آن شده است، ثروت های کلان این استان، از نیروی انسانی متخصص گرفته تا نفت و گاز و منابع طبیعی و مرز بین المللی و مناطق باستانی و ... که همگی می تواند ارزش آفرین و ثروت آفرین باشد و به جای صادرات نیروی کار، واردات نیروی کار داشته باشد.

نمایندگان محترم استان و مسئولین محترمی که پس از وقوع حادثه پالایشگاه نفت تهران، اکثراً قلم به دست شده و پیام های تسلیت زیبا به مردم ایلام و چرداول و خانواده های این عزیزان نوشتید، آیا به راحتی سر بر بالین می گذارید؟ کدامتان در راه رفع مشکلات ایلام و جوانانش قدمی پایدار و بزرگ برداشته اید؟ کدامتان برای رفع محرومیت چاره ای اساسی اندیشیده اید؟ کدامتان اجازه ملاقات به جوانان داده اید؟ کدامتان برای حل مشکلات خیل عظیم بیکاران تلاشی جدی به انجام رسانده اید؟

براستی که چقدر آسان است نوشتن پیام تسلیت برای مدیران، مدیرانی که ملت آنها را مدیر کردند و اکنون پله های ترقی را بواسطه این ملت طی می کنند، تنها با دادن پیام تسلیت و حضور در مراسم ختم با داغدیدگان این گونه حوادث همدردی می کنند، اما آن هنگام که باید با جوانان تحصیلکرده و بیکار استان همدردی می کردند در کنج دفاتر و پشت میز مدیریت جا خوش کرده و به بهانه جلسه های متعدد، اربابان رجوع را از دم دفاتر مدیریت خود بیرون می کردند!

به راستی مدیران استان و نمایندگان و دیگر مسئولان عزیز! اگر صنایع استان به اندازه استان همسایه جنوبی و حتی همسایه شرقیمان پیشرفته بود، این عزیزان و هزارها جوان دیگر ایلامی رنج غربت برای تأمین لقمه ای نان حلال را به جان می خریدند؟ آیا اگر صنعت بیمار استان را تیمار می کردید، جوان ایلامی حاضر می شد وطن خویش را رها کند و به غربت رود و به سرنوشتی نامعلوم دچار شود؟ آیا آیا و صد آیای دیگر در پس ذهنمان گیر افتاده و شاید جرأت پرسیدنش را نداشته باشیم اما ...

اما شما مدیران و نمایندگان استان اگر به فکر ایلام بودید، جوانان ایلامی در راه استرالیا، در بندرهای ایران و در پالایشگاه نفت تهران پر پر نمی شدند!

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.