این روزها، مابین این همه شلوغی و ازدحام چه خوب است اندکی درنگ کنیم... مابین پنجره های در حال برق اُفتادن، کابینت های هاج و واج و فرش هایی که تازه از قالیشویی برگشته اند...

قدس آنلاین - گروه استانها - رقیه توسلی: مابین خرید رخت و لباس نو، تعویض مبلمان و پرده، رزرو جا و مکان سفر و مابین مشت مشت آرزوهای به ثمر نشسته و برآورده نشده...!

چه خوب است در ته مانده اسفند نود و شش، مکث مان بیشتر شود... به خوشی ها و ناخوشی های از سرگذرانده، به عزیزانی که از پیش مان رفته و به آنانی که به دایره زندگی مان، پاگذاشته اند...

به ماه ها و فصل هایی که به سرعت برق گذشت از عمرمان... به بحران ها و شادمانی هایی که پایشان گداختیم و اشک ریختیم و خندیدیم ...

وسط همه دغدغه ها و گرفتاری های پایان سال، چه خوب است با خودمان حساب و کتاب کنیم و ببینیم تسویه مان، چطوری ها می شود؟

مابین گردگیری های نکرده و بوفه ی بهم ریخته و بی نظمی هال و آشپزخانه، بگوییم بی خیال و برویم زیر کتری را روشن کنیم.

آنوقت بنشینیم روبروی انبوه کتاب های نخوانده و پنجره ای که رو به خیابان باز می شود و سیصد و پنجاه و پنج روز گذشته را ورق بزنیم... خوبی ها و بدی هایمان را...غصه ها و خوشی هایمان را... کف های ترازوی انسانیت مان را... خوش قلبی مان را... فرزندی مان را... والد بودن مان را... عمه و خاله و دایی و پدربزرگ و مادربزرگ و شهروند و همسایه و عروس و داماد بودن مان را...

بسیار تعمق کنیم تا عیار و نمره ی امسال مان دستمان بیاید، ببینیم اصلاً این خانه تکانی ها می ارزد! ببینیم قبل از آن، دل تکانی کرده ایم و از نو متولد شده ایم!

آنوقت به یک ماگ چای دبش محترمانه دعوت کنیم خودمان را...

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.