به گزارش قدس آنلاین، نخستین شب جمعۀ ماه رجب «لیلة الرغائب» نام دارد که برای آن اعمالی از سوی اهل بیت(ع) ذکر شده است.  از پیامبر اکرم (ص) روایت شده که از اولین شب جمعۀ ماه رجب غافل نشوید، زیرا شبی است که ملائک آن را «لیلةالرغائب» می‌نامند. این نامگذاری بدین جهت است: هنگامی که یک سوم از شب گذشت، هیچ فرشته‌ای در آسمان‌ها و زمین نمی‌ماند مگر اینکه در کعبه و اطراف آن جمع می‌شوند، آنگاه خداوند به طور غیر منتظره‌ای بر آنان وارد شده  و می‌فرماید: ای فرشتگانم! هر چه می‌خواهید از من درخواست کنید، آنان عرضه می‌دارند حاجت ما این است که از روزه‌داران ماه رجب درگذرید، خداوند می‌فرماید این کار را انجام دادم.  (کتاب المراقبات، آیت‌الله میزا جواد ملکی تبریزی، ص ۱۱۱)

در اعمال این شب نمازی وارد شده که پیامبر اکرم (ص) در اهمیت چنین فرمود:

هرکه آن را به جای آورد هنگام شب اول قبرش حق تعالی ثواب آن را به نیکوترین صورت و با روی گشاده و درخشان و زبانی گویا به سوی او می‌فرستد، پس به او می‌گوید: ای حبیب من تو را بشارت باد که از هر شدت و سختی نجات یافتی، بنده می‌گوید تو کیستی؟ به خدا سوگند من چهره‌ای زیباتر از چهره تو ندیدم، و سخنی شیرین‌تر از سخن تو نشنیدم و بویی بهتر از بوی تو نبوییدم!  پاسخ میدهد: من ثواب آن نمازم که در فلان شب، از فلان ماه، از فلان سال به جای آوردی، امشب نزد تو آمدم تا حقّت را ادا کنم، و مونس تنهایی تو باشم، و هراس را از تو برگیرم و هنگامی که در صور دمیده شود، در عرصه قیامت سایه‌ای بر سرت خواهم افکند، پس خوشحال باش که خیر هرگز از تو جدا نخواهد شد.

کیفیت این نماز چنین است: اولین پنجشنبه ماه رجب را روزه می‌داری، چون شب جمعه داخل شود، ما بین نماز مغرب و عشا، دوازده رکعت نماز بجا می‌آوری، هر دو رکعت با یک سلام به این ترتیب که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و سه مرتبه «سوره قدر» و دوازده مرتبه «سوره توحید» می‌خوانی و هنگامی که از نماز فارغ شدی، هفتاد مرتبه می‌گویی:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ وَ عَلَی آلِهِ [وَ آلِ مُحَمَّدٍ]

سپس به سجده می‌روی و هفتاد مرتبه می‌گویی:

سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ

پاک و منزّه است پروردگار فرشتگان و روح

آنگاه سر از سجده بر می‌داری و هفتاد مرتبه می‌گویی:

رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَلِیُّ الْأَعْظَمُ

پروردگارا! مرا بیامرز و بر من مهر ورز و از آنچه از من می‌دانی بگذر، تو خدای برتر و بزرگ‌تری.

دوباره به سجده می‌روی و هفتاد مرتبه می‌گویی:

سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ

سپس حاجت خود را می‌طلبی که ان‌شاءالله برآورده خواهد شد.

رسول خدا (ص) می‌فرماید: قسم به کسی که جانم در دست اوست، هیچ بنده یا کنیزی از بندگان و کنیزان خدا این نماز را بجا نمی‌آورند، مگر اینکه خداوند گناهان او را می‌بخشد، گرچه گناهان او مثل کف دریا و به عدد شن‌ها و برگ‌های درختان باشد و روز قیامت هفتصد نفر از خویشان خود را که همگی سزاوار آتش باشند، شفاعت می‌کند. (کتاب المراقبات، آیت الله میزا جواد ملکی تبریزی، ص ۱۱۲)