قدس آنلاین: دو رخداد - بیش و کم- همزمان، این روزها در کشورم خبرساز شده است، آن هم در پیوند با میهمانانی که نزدیک به چهار دهه، هموطنانم میزبان‌شان بوده‌اند ؛ برادران و خواهران افغانستانی‌ام را می‌گویم.

از یک سو، خبر  قبول شدن سه جوان افغانستانی در سه رشته جداگانه در آزمون سراسری کارشناسی ارشد، منتشر که شد، کام بسیاری را شیرین کرد، هم از جامعه مهاجران افغان  و هم از میان هموطنان ایرانی که بهجت و شادی‌شان، اگر نگویم فراتر بود،-دستکم-  از سرور خود ایشان، هیچ کم نداشت.  ... 
همزمان اما همه نگاه‌ها چرخید به سمت و سوی یک خبر دهشتناک ... ماجرای تعرض و آزار جنسی به دخترک ۵ ساله افغان در خمینی شهر اصفهان.  ... خبری که ایرانی‌ها را تلخکام کرد و عرق شرمساری بر چهره‌شان نشاند.  ... پارسال هم  دخترک افغانستانی دیگر، قربانی یک درنده خوی شیطان صفت  شد.  ... واکنش افکارعمومی در ایران در چنین مواردی - از بابت احساس شرم و گناه  و نیز مطالبه  همگانی برای مجازات مجرم و ستاندن حق برای قربانی و خانواده ش- بسی فراگیر است و همواره با درخواست شدت عمل قانون و سرعت بخشیدن به اجرای حکم قضایی و پرهیز از هر گونه تخفیف مجازات برای مجرم، همراه بوده که پاسخ مثبت مراجع قضایی و انتظامی را هم دریافت کرده است.  
به بیان دیگر، سر سوزنی انگ داوری‌های ناسیونالیستی و نژادپرستانه- در چنین پرونده‌هایی- به ایرانیان نمی‌چسبد، در شرایطی که بداندیشانی در دو کشور،  دنبال این هستند، پرونده‌هایی از این دست را با پاره‌ای از اختلاف نظرهای سیاسی، پیوند بزنند و رابطه دو ملت را - که  از رابطه دو دولت، همواره پیشروتر بوده- تیره و تار بنمایانند. ... کوشش بدفرجامی که برخی کشورها در منطقه، برایش دلار نفتی هم خرج می کنند و برخی هم فراتر از منطقه، برایش در سرویس‌هایشان نقشه می‌کشند.  ... با این همه، درباره  وضعیت زندگی- بیش از ۳۰ ساله- مهاجران افغانستانی در ایران، کیست که واقعیت را نداند و زبان به حقیقت نگشاید؟ همان واقعیت و همان حقیقت که با همه تلخی‌ها و سیاهی‌ها و پلشتی‌ها و ماجراهای غیرقابل دفاعش، به گونه ای برآیندش- قابل دفاع بوده که گاه تحسین و گاه تأیید و تشویق سازمان ملل و ناظران بین‌المللی غربی را برانگیخته است.  ... در این میان، هرگز سخن این نیست که  ایرانی‌ها حق میزبانی را - تمام و کمال‌- ادا کرده اند و  افغانستانی‌های مهاجر  نیز به آداب مهمانی درازمدت، در همه این سال‌ها - به تمامی- پایبند بوده‌اند. 
خیر !  ... چنین ادعایی هم گزاف و غیرمنطقی و هم دور از واقعیت است.  
سخن اما این است که جامعه ایرانی که خودش در سال‌های جنگ و تحریم با تنگناها و کاستی‌های ریز و درشت، روبه‌رو بود، از پذیرایی دو تا سه نسل از مهاجران افغانستانی، - سر سوزنی- شانه خالی نکرده و در انجام این تکلیف- بر مبنای آموزه های شریعت، اصول انسانی و حقوق بشر  و حق همسایگی- ''نمره قبولی'' می گیرد.  نمره قبولی ای که هرچند بر سر عدد دقیق آن، شاید اختلاف نظر باشد اما بی‌شک،  هر وجدان آگاه و با انصاف نمی‌تواند بر گشاده دستی سی-چهل ساله یک سرزمین و مردمانش، در حق همسایه‌شان، چشم بربندد.  
تنها یک گواه بر این ادعا می تواند، درس خواندن بیش از ۴۰۰ هزار دانش آموز افغانستانی در مدرسه های دولتی و خصوصی در سراسر ایران باشد که وقتی- پس از سال ها- به بار می نشیند و  این کوشش مشترک فرهنگی به نتیجه می‌رسد، به رتبه‌های یک کنکور در آزمون کارشناسی ارشد می‌انجامد و سرفرازی دو ملت همسایه را برمی‌انگیزد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.