به گزارش قدس آنلاین،از این رو هر اتفاقی رخ دهد، رئال مادرید باید با این واقعیت کنار بیاید که بوسه خداحافظی بر گونه بازیکنی زده است که به طور متوسط در هر فصل از ۹ فصل حضورش در این تیم ۵۰ گل به ثمر می‌رساند.

زیر نظر زین‌الدین زیدان، رئال مادرید طوری سازمان‌دهی شده بود که نهایت استفاده را از رونالدو برای گلزنی ببرد. در تمام رقابت‌های فصل گذشته رونالدو ۴۴ گل به ثمر رساند. او اگرچه اسماً گوش چپ رئال مادرید بود اما قطعاً آنجا بازی نمی‌کرد. روزهایی که رونالدو از دفاع چپ تیم توپ می‌گرفت تا آن را روی دروازه بفرستد یا از گوشه محوطه جریمه شوتی را به سمت دروازه شلیک کند، خیلی وقت است که گذشته و او الان یک مهاجم تمام عیار است و در این پست هم کارش را خوب انجام می‌دهد.

بازی او الان در زدن ضربات تمام کننده دقیق غریزی، فرارهای هوشمندانه به داخل محوطه جریمه و جایگیری مناسب برای دریافت توپ خلاصه می‌شود. علاوه بر این بازی‌اش طوری است که می‌طلبد سایر بازیکنان ساختار بازی‌شان را طوری بچینند که او را به بهترین شکل تغذیه کنند. گلزن طراز اول بعدی رئال مادرید در فصل گذشته پس از رونالدو، گرت بیل با ۲۱ گل بود. دو تا از گل‌های او در فینال لیگ قهرمانان به ثمر رسید. در آن بازی لیورپول تحت هدایت یورگن کلوپ برای مهار رونالدو عملکرد خوبی داشت اما همان هم به سود رئال مادرید شد و دومین مزیت داشتن او برای کهکشانی‌ها مشخص شد. تمرکز لیورپولی‌ها برای مهار رونالدو، فضای حرکت را برای دیگر بازیکنان این تیم باز کرد. پس از این حیث هم رئال مادرید یکی دیگر از مهره‌های کلیدی‌اش در فاز حمله را از دست داده است.

در میان بازیکنانی که این تیم در حال حاضر دارد، هیچ کسی نیست که بتواند کارهایی که رونالدو برای کهکشانی‌ها انجام می‌داد، تکرار کند، چه مقابل دروازه حریف یا صرفاً به وحشت انداختن خط دفاعی حریف با حضورش در نزدیکی آنها.

شاید سرمربی جدید کهکشانی‌ها، خولن لوپتگی برای جبران خلأ رونالدو، مارکو آسنسیو را به سمت چپ ببرد؛ جایی که این بازیکن جوان آینده‌دار نشان داده خوب می‌تواند آن را پوشش دهد بخصوص در بازگشت به یاد ماندنی رئالی‌ها مقابل پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان فصل گذشته. آسنسیوی چپ پا می‌تواند تهدیدی مستقیم‌تر در آن سمت از حملات باشد اما به معنای آن نیست که او همان توانایی نفوذ به محوطه جریمه حریفان و گلزنی را دارد  که رونالدو در خلال سال‌های اخیر کسب کرد.

به هر حال، کریم بنزما هم به‌عنوان یک مهاجم آرام‌تر از آن است که بتواند به‌عنوان اصلی‌ترین تهدید در خط حمله رئال مادرید شناخته شود. او بی‌رحمی مهاجمانی مثل ادینسون کاوانی یا روبرت لواندوفسکی را ندارد. بنزما در رئال مادرید به ایفای نقش به‌عنوان یک راه صاف کن برای گلزنی رونالدو یا بیل عادت کرده است و تبدیل کردن او به یک مهاجم نوک گلزن ششدانگ زمان می‌برد و ضمن اینکه هیچ ضمانتی برای موفقیت در این پروژه نیست.

مشکلی که در حال حاضر برای رئال مادرید وجود دارد، این است که به نظر می‌رسد این تیم برنامه‌ای برای خرید یک مهاجم نوک جدید ندارد. از این رو، لوپتگی احتمالاً مجبور خواهد بود با داشته‌هایش بسازد. زیدان هم فصل پیش خودش را به استفاده کردن از یک بازیسازی مانند ایسکو پشت سر بنزما و رونالدو عادت داد و با توجه به جایگاه دو بازیکن، یک بار دیگر مبهم به نظر می‌رسد که لوپتگی بتواند با کپی‌برداری از استراتژی تاکتیکی زیزو به موفقیت برسد.

در چنین شرایطی صحبت از پیوستن ادن آزار به رئال می‌شود و خود او هم به رفتن به مادرید اعتراف کرده، بخصوص که تیم فعلی‌اش چلسی فصل آینده در لیگ قهرمانان نیست. رفتن رونالدو، چنان خلأیی را در ترکیب رئال مادرید ایجاد کرده است که فقط با یک کهکشانی دیگر مانند آزار قابل پر شدن است اما او هم نخواهد توانست جای ستاره جدید یوونتوس را بگیرد. او نمی‌تواند برای رئال همان گلزنی باشد که رونالدو بود. شخصیت و سبک بازی‌اش طوری است که رئال مادرید را مجبور خواهد کرد با یک شیوه جدید فوتبال بازی کند.

در هر حال یک چیز قطعی است؛ اینکه روزهایی که بازیکنی در یک فصل برای رئال مادرید ۵۰ گل می‌زد به پایان رسیده است و چه با آمدن آزار چه با پیدا کردن راه حلی از بازیکنان فعلی موجود در تیم، اوضاع برای کهکشانی‌ها در فصل آینده کاملاً متفاوت خواهد بود.

منبع: ورزش۳

انتهای پیام/