۱۰ مرداد ۱۳۹۷ - ۱۱:۴۲
کد خبر: 612743

از پاییز گذشته تا امروز نرخ دلار در مملکت بیشتر از سه برابر شده، حیرتا که با این نرخ هنوز صنایع خودروسازی ما قابلیت صادرات ندارند! متوجه معنای این واقعه هستید؟

نرخ ارز این روزها در کشور همچون دماسنجی که میان آتش افتاده باشد، هر ساعت و حتی دقیقه، اعداد بالاتر و ترسناک‌تری را پشت سر می‌گذارد. نظیر اغلب مطالب رسانه‌ها پیرامون این معضل، بنای ردیف کردن دلایل این فاجعه یا سرکوفت زدن به دولت یا شکافتن نقش گروه‌های مختلف ویژه خواران و غیره را ندارم، بلکه بر آنم تا در حاشیه این جنگ اقتصادی که گویا هیچ مدیر و مسئول و دولتمردی آن را در مقام عمل باور نکرده و کار مؤثری هم طبیعتاً انجام نمی‌دهند، برخی نشانه‌ها را برای شما شفاف کنم.
طی تاریخ فجیع‌ترین وقایع نیز در کنار انبوه تلخی‌ها، هر چند اندک، اما باعث خلق فرصت‌هایی نیز شده‌اند. دولتمردان پیروز و مردمدار، آنانند که وقتی مملکتشان تاوان فجایع را پرداخت، لااقل فرصت‌ها را نسوزانند و غنیمت بدارند. در اقتصاد امروز جهان بازی با ارزش پول ملی، یک سیاست کلاسیک اقتصادی برای مقابله با رقبای بازار برای افزایش یا کاهش واردات و صادرات است. چینی‌ها با توسل به همین فرمول سال‌هاست بر بازارهای عمده جهان حکومت می‌کنند و از همین مسیر توانستند ایالات متحده را در نبرد بازرگانی به زانو درآورند. گاهی تنها سه تا پنج درصد کاهش ارزش یوآن سبب شده تا کالاهای چینی بسیار ارزان‌تر به دست مشتری بازارهای غربی برسد و تولیدکنندگان آن کالاها در آن ممالک از جمله آمریکا به خاک سیاه نشسته و چینی‌ها جایگزین آن‌ها شوند. این را داشته باشید... در دهه 40 ما همزمان با کره‌ای‌ها و چه بسا زودتر از آن‌ها در ایران تولید اتومبیل و لوازم خانگی را آغاز کردیم، برندهای کره جنوبی اکنون هم در صنعت خودروسازی و هم لوازم خانگی، جهان را فتح کرده و ما اما مرتب در جا زده و حتی عقبگرد کرده‌ایم. در این میان صنعت خودروسازی ما سرنوشت جالبی دارد. چندین دهه است دولت به بهانه حمایت از تولید داخلی، مردم ایران را از داشتن مرکب باکیفیت که حتی در شریعت ما به آن توصیه شده، محروم کرده‌اند.
اما خودروسازان ما با مدیریت غلط نه تنها از این حمایت جهت پیشرفت بهره‌ای نبرده‌اند، بلکه هر روز اوضاعشان از دیروز وخیم‌تر شده و تاوان این مدیریت فجیع را مردم می‌پردازند. مردم با پول و مبلغی که برای یک خودرو متوسط در ایران می‌پردازند در بازار جهانی می‌توانند نمونه‌های چند برابر بهتر از آن را بخرند. با عوارض چند صد درصدی آن‌ها از این امکان، حدود نیم قرن است محرومند با این استدلال دولتمردان که باید از تولید داخلی حمایت کرد... باری این دیگر نامش حمایت از تولید داخلی نیست، بلکه حمایت از مدیریت افتضاح و قربانی کردن جان و مال مردم به پای یک سیاست کاملاً غلط است. از پاییز گذشته تا امروز نرخ دلار در مملکت بیشتر از سه برابر شده، حیرتا که با این نرخ هنوز صنایع خودروسازی ما قابلیت صادرات ندارند! متوجه معنای این واقعه هستید؟ پیش‌تر عرض کردم چینی‌ها گاه با کم کردن سه- چهار درصد از ارزش پولشان کاری می‌کنند که تولیدکنندگان رقیبشان در دیگر ممالک به خاک سیاه نشسته و صادرات خود را چند برابر می‌کنند. حیرتا که ارزش پول ملی ما طی چند ماه به یک سوم رسیده و اما هنوز صنایع خودروسازی ما نمی‌تواند صادراتش را حتی به همین عراق و افغانستان در همسایگی خودمان توسعه دهد! با این نرخ ارز این محصولات سه برابر ارزان‌تر شده‌اند اما همچنان در خارج ایران خریدار ندارند! حالا می‌توان فهمید خودروسازها و حامیانشان چه بر سر ایران و ایرانی آورده‌اند!

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 2
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • ایرانی ۱۷:۱۹ - ۱۳۹۷/۰۵/۱۲
    0 0
    آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.
  • حمید رابعی ۰۳:۱۷ - ۱۳۹۷/۰۵/۱۴
    0 0
    بیش از ۶۰ سال از صنعت خودرو سازی کشورمان میگذرد و طی این مدت قابل توجه و به خصوص طی سه دهه اخیر بیشترین حمایت از این صنعت از سوی دولت و ملت ایران صورت گرفت به امید اینکه محصولاتی برازنده ایرانیان توسط خودرو سازان داخلی و البته با قیمتهای مناسب به جهت داخلی بودن ارائه شود. متاسفانه حمایتهای بی حد و حصر دولت و ملت از خودروسازان داخلی این صنعت را مانند بچه های لوس و بی اراده و بی مسئولیت بار آورده تا حدی که حتی توان رقابت با خودروسازان درجه چندم چینی و هندی را هم پس از آشفته بازار قیمت ارز که به طبع آن باید محصولات داخلی در خارج از کشور قابل رقابت پذیر تر باشد ندارند. با یک حساب سر انگشتی یک مصرف کننده داخلی هم اکنون نسبت به سال گذشته در همین روزها قیمتی بیش از ۶ برابر ارزش واقعی یک خودرو خارجی را در مقایسه با قیمت جهانی آن میپردازد و همه اینها فقط به خاطر حمایت از این صنعت لوس و ننر هست. صنعتی که با وعده های بی سرانجام و سرهم بندی محصولات مونتاژی خود از این آب گل آلود ماهی میگیرد. شاید نقطه سرآغاز این آشفته بازار را بتوان به زمانی گره زد که یکی از وزیران صنعت و معدن در دوران سازندگی با مدرک فوق دیپلم سیاستهای حمایتی خود از صنعت خودرو سازی کشور را نهادینه کرد و اکنون نیز پس از حدود ۲۰ سال در همین پست و البته با مدرک دکتری این راه را ادامه میدهد. اکنون که قیمتهای خودروهای بی کیفیت داخلی مانند پارس ، دنا ، تندر ۹۰ ، ۲۰۷ و .... سر از قیمتهای ۷۰ و ۸۰ و ۹۰ میلیونی درآورده اند آیا وقت آن نرسیده تا تعرفه واردات خودروهای خارجی برداشته شود واقعا تا کی این ملت مظلوم به خاطر منافع چند نفر باید جان خود را در جاده های کشور به خطر بیندازند و به دلیل سیاستهای ظالمانه مسئولین کشور بیشترین قربانیان جاده ای را تقدیم این صنعت حرام کنند چرا هنوز مسئولین این کشور ملت خود را لایق استفاده از خودروهای روز دنیا با قیمتهای معقول نمیدانند چرا دل مسئولین این کشور به حال محیط زیست خسته از دود ناشی از احتراق موتورهای پر مصرف خودروهای پیر و خسته داخلی نمیسوزد چرا هنوز در این کشور یک کارمند دولتی با حقوق دریافتی خود و قیمتهای فعلی بازار خودرو باید حداقل ۵ سال پس انداز کند تا بتواند یک خودرو معمولی برای استفاده خانوادگی خود تهیه کند