محمدرضا نجفی منش، اعمال ضریب حق بیمه قرارداد را فشار مضاعفی به کارفرما برشمرد و به رسمیت شناختن آن در جریان طرح اصلاح قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی را به مصلحت ندانست.

رسمیت دادن به ضریب حق بیمه قرارداد فشار مضاعف به کارفرماست

به گزارش گروه اقتصادی قدس آنلاین، محمدرضا نجفی منش، رییس کمیسیون تسهیل کسب و کار اتاق بازرگانی تهران درباره مواد ۱۱ و ۱۲ طرح اصلاح قانون حمایت از تولید داخل گفت: تقریبا تمام واحدها قراردادهای پیمان را با پرسنل خود انجام می‌دهند و حق بیمه آنها را پرداخت می‌کنند، دیگر ضریب و درصد گرفتن معنای خاصی ندارد.

وی حق بیمه قرارداد را تحمیل فشار مضاعفی بر تولید کننده و کارفرما ارزیابی کرد و گفت: هر کارگاهی که پیمان می‌گیرد، بر اساس لیست کارگرانی که آن پیمان را انجام می‌دهند، حق بیمه پرداخت می‌کند و ضریب زدن برای حق بیمه قراردادها هزینه مضاعفی است که به کارفرما تحمیل می‌شود.

نجفی منش یادآور شد: پیش از این و در جریان اصلاح قانون رفع موانع تولید مقرر شده بود که مبنای مطالبه حق بیمه در مورد پیمان ها و موضوع اجرای پیمان توسط افراد شاغل در همان کارگاه انجام می شود، بر اساس فهرست ارسالی و بازرسی کارگاه است و از اعمال ضریب حق بیمه جهت قرارداد پیمان معاف می باشند و سازمان تأمین اجتماعی باید مفاصاحساب اینگونه قراردادهای پیمان را صادر کند.

وی تاکید کرد: هر چند این قانون باید فصل‌الخطاب باشد اما همچنان سازمان تامین اجتماعی اقدام به اعمال ضریب کرده است. 

بر اساس این گزارش در طرح اصلاح قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور که اخیرا از سوی کمیسیون ویژه حمایت از تولید ملی و نظارت بر اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی تدوین شده و کلیات آن به تصویب نمایندگان مجلس رسیده؛ در دو ماده از این طرح با هدف حل مشکل پیمانکاران و تولیدکنندگان با سازمان تامین اجتماعی، به موضوع حق بیمه قراردادهای پیمانکاری پرداخته شده است. موضوع حق بیمه قرارداد یکی از موانع مهم فضای کسب‌وکار کشور در سال‌های اخیر بوده و به کسب‌وکارها لطمات جدی وارد کرده است. بررسی دقیق‌ مواد مربوط به حق بیمه قرارداد نشان می­دهد که این دو ماده نه‌تنها مشکل تولیدکنندگان با سازمان تامین اجتماعی را حل نمی­کنند بلکه مشکلات آن­ها را تشدید خواهند کرد. در ادامه مشکلات این مواد بیان شده است:

ماده ۱۱ این طرح به موضوع تغییر ضرایب حق بیمه قرارداد پرداخته است. در این ماده سازمان تامین اجتماعی مکلف شده است تا هر سه سال یک‌بار نسبت مزد به کل کار انجام یافته (ضریب) قراردادهای پیمانکاری عمرانی و یا غیر عمرانی (با مصالح یا بدون مصالح) را تغییر دهد. این ماده تعیین ضرایب از سوی سازمان تأمین اجتماعی را به رسمیت می­شناسد در حالی‌ که تا قبل از این، تعیین ضرایب حق بیمه قرارداد به‌صورت صریح در قانون ذکر نشده بود و صرفا تفسیر سازمان تامین اجتماعی از ماده ۴۱ قانون تامین اجتماعی بود. از طرف دیگر اصلی­ترین ذینفع دریافت حق بیمه قرارداد سازمان تامین اجتماعی است و به همین دلیل دادن اختیار تعیین ضرایب حق بیمه قرارداد به این سازمان در ماده ۱۱ این طرح، بدون در نظر گرفتن هیچ ناظر خارجی برای نظارت بر آن، نتیجه­‌ای جز افزایش ضرایب حق بیمه قرارداد و همچنین افزایش اختلافات بین پیمانکاران و سازمان تامین اجتماعی نخواهد داشت. نتیجه­‌ی این فرآیند تعطیل شدن تولید به علت افزایش هزینه‌­های آن خواهد بود. علاوه بر این تغییر این ضرایب باعث ناپایداری قوانین در حوزه پیمانکاری می­شود که مشکلات بسیاری را برای کسب‌وکارها ایجاد خواهد کرد. لذا وجود این ماده نه‌تنها کمکی به تولید داخل نمی‌کند بلکه مشکلات زیادی را برای آن به وجود خواهد آورد.
ماده ۱۲ این طرح نیز به موضوع حق بیمه قرارداد پرداخته است. در این ماده سازمان تامین اجتماعی مکلف شده تا در قرارداد­های غیر عمرانی که موضوع پیمان در کارگاه­های ثابت پیمانکار و توسط کارکنان شاغل در آن کارگاه­ها انجام می­گردد، حق بیمه قرارداد را دریافت نکند. طرح این ماده در قانون حمایت از تولید به این علت بوده است که سازمان تامین اجتماعی با تفسیری که از ماده ۴۱ قانون تامین اجتماعی انجام می­دهد درصدی از کل مبلغ قراردادهای پیمانکاری را به عنوان حق بیمه قرارداد از پیمانکاران مطالبه می­کند که مشکلات زیادی را برای کسب وکارها به وجود آورده است. در این ماده، بخشی از قراردادهای پیمانکاری از پرداخت حق بیمه قرارداد معاف شده ­اند. با بررسی دقیق‌­تر قوانین مشخص می­شود که آنچه در ماده ۱۲ این طرح آورده شده است کاملاً مشابه ماده ۴۰ «قانون رفع موانع تولید رقابت‌پذیر و ارتقای نظام مالی کشور» مصوب ۱۳۹۴.۲.۱ است و این اهام وجود دارد که چرا با وجود ماده ۴۰ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر، باز معافیت کارگاه­های ثابت از حق بیمه قرارداد در طرح اصلاح قانون حداکثر استفاده از توان تولید داخل دوباره تکرار شده است؟

در شرایط فعلی اقتصاد کشور تصویب این دو ماده نه‌تنها مشکلی از مشکلات کسب‌وکار و تولید را در کشور حل نخواهد کرد بلکه به مشکلات آن‌ها نیز خواهد افزود. برای حل مشکل کسب‌وکارها با بیمه تأمین اجتماعی اولین و مهم‌ترین گام حذف حق بیمه قرارداد و دریافت حق بیمه صرفاً بر اساس لیست حقوق کارکنان خواهد بود که در این طرح دیده نشده است.

منبع: فارس

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.