من سال ها در کشتی ناشنوایان زحمت کشیده ام و مدال آور این رشته بوده ام، شاگردان زیادی را آموزش داده ام و الان هم دوست دارم به ناشنوایان علاقه مند به کشتی کمک کنم ولی متأسفانه هیچ توجهی از سوی هیئت نمی شود

مسئولان صدای ناشنوایان را نمی شنوند

شاید تا همین چند سال پیش بود که هیئت ناشنوایان مشهد جزو فعال ترین هیئت های کشور بود و همواره در کاروان ها و تیم های مختلف ورزشی کشور نماینده و مدال آور داشت و استان خراسان جزو سرشناس ترین استان ها در زمینه ورزش ناشنوایان بود، ولی اکنون چند سالی است که خبری از فعالیت های گسترده هیئت ناشنوایان مشهد به گوش نمی رسد و در عمل تعطیل است. در همین زمینه روز سه شنبه گذشته چند تن از ورزشکاران مطرح در ورزش ناشنوایان استان میهمان ما در تحریریه قدس آنلاین بودند که دلی پر درد از کم توجهی مسئولان مربوط و مشکلات متعدد خود داشتند که پای درد دل های این عزیزان نشستیم و چکیده آن را در ادامه تقدیمتان می کنیم.

*عملاً هیئت تعطیل است

مرتضی عباسی که هشت سال است عضو تیم ملی فوتبال و فوتسال ناشنوایان کشورمان است با گلایه از بی توجهی اعضای هیئت ناشنوایان مشهد اظهار می دارد: از سال 93 به این طرف هیئت ورزشی ناشنوایان هیچ فعالیتی ندارد و عملاً تعطیل است. متأسفانه بی توجهی به ورزش ناشنوایان سبب شده تا خیلی از ورزشکاران ناشنوا عطایش را به لقایش ببخشند و از فعالیت حرفه ای کناره گیری کنند. خود من به خاطر همین بی توجهی ها و برای اینکه بهتر دیده شوم با هزینه شخصی به اصفهان رفتم ولی به خاطر شغلم و خرج و مخارج زندگی مجبور شدم به مشهد برگردم. وی با اشاره به اینکه اکنون در نیشابور مشغول کار است و عدم اطلاع رسانی دقیق هیئت بابت اردوها باعث شده تا از تیم ملی دور بماند، خاطرنشان کرد: زمانی بنده کارمند ایران خودرو بودم و به خاطر حضور در تیم ملی و اردوهایی که شرکت می کردم از کار بیکار شدم و شاید آن زمان اگر هیئت با شرکت هماهنگی داشت اکنون من مجبور نبودم به خاطر کار به نیشابور بروم و از تیم ملی هم دور شوم. وی ادامه داد: در مشهد ورزشکاران ناشنوای زیادی هست که علاقه مند به فعالیت در فوتبال و فوتسال هستند، ولی متأسفانه هیئت کاری برای آن ها انجام نمی دهد و مدام نبود بودجه را بهانه می کند و این در حالی است که این ها فقط یک سالن و توپ می خواهند که فکر نکنم آن قدر ها هزینه داشته باشد.

 *اعضای شنوای هیئت ناشنوایان!

سید محمد وزیری کاپیتان تیم ملی بسکتبال ناشنوایان کشورمان نیز دل پردردی دارد و از عدم توجه به رشته بسکتبال در مشهد و استفاده نکردن از تجربیات وی گله مند است. وی نیز ضمن تأیید صحبت های عباسی از تعطیلی هیئت در مشهد خبر می دهد و می گوید: پس از دورانی که آقای شیخ راده به عنوان رئیس هیئت فعالیت می کردند و واقعاً دوران با شکوهی بود، به ناگاه ورزش ناشنوایان مشهد دچار افت شد و این به خاطر رئیس هیئت جدید که اکنون نیز سرپرست هیئت است، بوده است. وی ادامه داد: نکته جالب این است که رئیس هیئت در این چند سال کارمند بهزیستی بوده و جزو خانواده ناشنوایان نیست و از آن مهم تر این است که سابقه ای در ورزش نیز ندارد. به جز ایشان بقیه اعضای هیئت هم همه شنوا هستند و حتی یک ناشنوا در بین آن ها نمی توانید پیدا کنید. نداشتن مترجم نیز از مشکلات بزرگ هیئت است که همه این ها موجب افت  و تعطیلی هیئت نسبت به دوره های گذشته شده است. وزیری تصریح می کند: متأسفانه در استان به شنواها بیشتر توجه می کنند تا ناشنواها و از برخورد سرد مسئولان ورزش ناشنوایان واقعا دلسر شده ایم و دیگر میلی به ادامه فعالیت ندارم و متأسفانه این موارد فقط مختص مشهد است و در شهر های بزرگ دیگر اینگونه نیست.

*حتی توپ برای تمرین نداریم

پرویز نسایی عضو سابق تیم ملی ناشنوایان و مربی موقت تیم ملی از نبود امکانات گله دارد و تصریح می کند: 22 سال است که والیبال کار می کنم با این حال مشکلاتی که در این چند سال با آن مواجه بوده ایم را در هیچ دوره ای ندیدم. این مشکلات تا حدی است که سال پیش من مجبور شدم از تیم ملی کناره گیری کنم. کم توجهی به ورزش ناشنوایان واقعا سبب دلسردی همه شده است. یادم است سال 91 بعد از قهرمانی در المپیک 2013 آقای شیخ زاده رئیس هیئت سابق به استقبال بچه ها به فرودگاه آمد و مراسم مفصلی برایمان ترتیب داد و آن به نوعی آخرین استقبالی بود که از قهرمانان ناشنوا در استان شد. وی در مورد کمبود امکانات نیز گفت: از لحاظ امکانات فقط این را بگم که توپ برای تمرین نداریم و مجبوریم از دوستانمان به امانت بگیریم. اگر این روال ادامه داشته باشد کم کم این رشته ورزشی در مشهد تعطیل می شود.

*عملکرد هیئت حتی قابل نقد هم نیست

حسین کاشمری پیشکسوت، مربی و قهرمان سابق کشتی ناشنوایان که پنج مدال طلای المپیک و جهانی را در کارنامه خود به ثبت رسانده و 15 سال متوالی قهرمان کشتی کشور بوده است با انتقاد از عملکرد ضعیف هیئت اظهار داشت، عملکرد هیئت اصلا قابل نقد نیست و اعضای آن کاملا سلیقه ای عمل می کنند تا جایی که یک کارمند خانم بهزیستی را که هیچ سابقه ای در ورزش ناشنوایان ندارد به عنوان رئیس گذاشتند و حالا با نزدیک شدن به انتخابات ایشان از سمتشان استعفا داده اند تا بتواند در انتخابات دوباره شرکت کند و با این حال سرپرستی هیئت هنوز در دست ایشان است. در صورتی که این مسئولیت را می توانند به یکی از قهرمانان همین رشته بسپارند. من سال ها در کشتی ناشنوایان زحمت کشیده ام و مدال آور این رشته بوده ام، شاگردان زیادی را آموزش داده ام و الان هم دوست دارم به ناشنوایان علاقه مند به کشتی کمک کنم ولی متأسفانه هیچ توجهی از سوی هیئت نمی شود و امثال بنده را کنار گذاشته اند. وضعیت هیئت در این چند سال واقعا أسف بار است و این بخاطر آن است که کسانی در هیئت فعالیت می کنند که نه سابقه ای دارند و نه از خانواده ناشنوایان هستند.

*فقط  قول ، قول و دیگر هیچ

اما نسترن شیری فوق لیسانس مدیریت ورزش که 17 سال است به عنوان مربی شنای بانوان فعالیت می کند و 6 سال معاونت هیئت ناشنوایان را در اختیار داشته در ادامه صحبت های همراهانش اظهار می دارد: در طول فعالیتم در حوزه ورزش بانوان بخصوص 6 سالی که معاون هیئت بودم همه سعی و تلاشم ارتقای ورزش بانوان و نشان دادن مشکلات این قشر از جامعه به مسئولان بوده است به طوری که در زمانی که مسئولیت اجرایی نداشته ام و فقط به عنوان سرمربی فعالیت می کردم پیگیر خیلی دگیر از کارهای مربوط به هیئت بوده ام. با این حال در این چند سال آنچه از سوی هیئت به ما منتقل می شود فقط قول است و دیگر هیچ. وی می افزاید مسئولان در ورزش ناشنوایان انگار دوست ندارند هزینه ای برای ما انجام دهند، من بشخصه هزینه ای برای مربیگری خودم نمی خواهم ولی یکسری امکانات است که هزینه اش را باید هیئت متقبل شود. شیری ادامه می دهد: از سوی دیگر در بین قهرمانان ورزش ناشنوایان افراد تحصیلکرده مانند بنده زیاد است که می توانند در امور هیئت کمک کنند، ولی متأسفانه در این زمینه شاهد بی توجهی رئیس هیئت هستیم. اکنون هم به خاطر همین بی توجهی ها برخلاف میل باطنیم مجبور شدم عطای کار با ناشنوایان را به لقایش ببخشم و با افراد شنوا کار کنم.

*کمبود بودجه، بهانی ای برای تعطیلی ورزش ناشنوایان

حسین طلوع که در سال های نه چندان دور سابقه دبیری هیئت را داشته و در سه دوره متوالی با سه رئیس مختلف در هیئت همکاری می کرده درباره مشکلات ورزش ناشنوایان مشهد تصریح می کند: بنده 20 سال است در ورزش ناشنوایان سابقه فعالیت دارم با آقایان موسوی، میرشفیع و شیخ زاده کار کرده ام ولی هیچ موقع مانند پنج سال اخیر دچار مشکلات نبوده ایم. بعد از رفتن آقای شیخ زاده در سال اول حضور خانم شکیب همه چیز خوب بود ولی پس از رفتن مدیر کل همه چیز به هم ریخت و هر روز شاهد بدتر شدن اوضاع هستیم. حتی من برای برطرف شدن مشکلات تا فدراسیون هم رفتم ولی آن ها می گویند فقط صبر کنیم . از سوی دیگر هر گاه به هیئت مراجعه می کنیم بهانه نبود بدوجه را می آورند، نمی دانم مگر ورزش ناشنوایان چقدر هزینه دارد که بودجه ای برای آن نیست؟

وی راهکار حل مشکلات ورزش ناشنوایان را استفاده از قهرمانان و پیشکسوتان این قشر در هیئت می داند و بیان می کند: باید حضور در انتخابات برای همه ورزشکاران ناشنوا آزاد باشد تا آن ها هم شانسشان را برای ریاست هیئت امتحان کنند. در کشورهای دیگر امور مربوط به ناشنوایان دست خود این افراد است و افراد شنوا کمتر در بین آن ها دیده می شود. تا اداره امور ناشنوایان به خودشان سپرده نشود اوضاع بهتر نخواهد شد. همین حالا اعضای هیئت همه شان کارمند بهزیستی و شنوا هستند که حتی ما نمی توانیم درست حسابی حرف هایمان را به آن ها منتقل کنیم.

*زمین بلا تکلیف ورزش ناشنوایان

سال ها پیش در دوران ریاست آقای شیخ زاده زمینی از سوی خیران برای ورزش ناشنوایان اختصاص یافت که از میهمانانمان پیگیر آن شدیم که در جواب گفتند: فقط کلنگش به زمین خورد و با وجود پیگیری های فراوان هیچ خبر تازه ای از آن نداریم، و اصلا نمی دانیم هنوز در اختیار هیئت است یا نه.

*درد بزرگ همه قهرمانان ناشنوا

این موارد تنها گوشه ای از مشکلات ورزشی این قشر از جامعه بود که به آن پرداخته شد، اما آنچه بیش از همه این موارد این قهرمانان که همه ملی پوش بوده و سابقه قهرمانی های جهانی نیز دارند، درد بیکاری و عدم اشتغال است که همه این دوستان ملتمسانه خواستار پیگیری مسئولان در این مورد بودند.

در پایان این نشست تشکر ویژه داریم از سرکار خانم یوسف زاده که زحمت انتقال صحبت های قهرمانان ناشنوا را به بنده کشیدند.

 

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.