هر روز بسیاری از افراد برای تردد از وسایل نقلیه عمومی استفاده می‌کنند. تاکسی یکی از وسایلی است که احساس امنیت در آن سبب شده از دیرباز مورد توجه قرار بگیرد.

سفر با «تاکسی شکلا تی»

راننده‌ای متفاوت این بار سوژه گفت‌وگوی ما شد. راننده‌ای که ۳۰ سال است از همه مسافران با چای و شکلات پذیرایی می‌کند آن قدر که او به تاکسی شکلاتی معروف شده است.

در بدو ورود به تحریریه با تعارف چند شکلات، کام اعضای گروه را شیرین می‌کند سپس شروع متفاوت یک مصاحبه برایمان رقم می‌خورد.

 از معلمی تا رانندگی

رضا مظاهری متولد ۱۳۴۱ و دیپلم اقتصاد است. او در سال ۶۷ معلم دوره دبستان در روستای جنگل از توابع تربت حیدریه بوده است و ۳۵ سالی است که ساکن مشهد الرضا است. او می‌گوید: بعد از ازدواج برای سکونت در این شهر کار در آموزش و پرورش را رها کردم و مدتی در نیروگاه توس مشغول به کار شدم و ۳۰ سالی هم هست که به عنوان راننده تاکسی در مشهد مشغول به کارم.

  پذیرایی در تاکسی

او می‌افزاید: ۳۰ سال است که با شکلات و چای از مسافرانی که سوار ماشینم می‌شوند، پذیرایی می‌کنم و این کار حس خوبی به من می‌دهد.

این راننده تاکسی ۱۸۲۹ خاطرنشان می‌سازد: دلم می‌خواهد مسافران با روی خوش و دهانی شیرین شده از ماشینم پیاده شوند.

 روزی رسان مسافران

از او درباره هزینه ماهانه این کار که سؤال می‌کنم، توضیح می‌دهد: این هزینه را خدا خودش می‌رساند در ماه ۶ کیلو شکلات می‌خرم که حدود کیلویی ۱۳ هزار تومان است و تقریباً ماهانه هزینه شکلات ۸۰ هزار تومان می‌شود و یک بسته چای کیسه‌ای ۱۰۰ تایی می‌خرم که حدود ۱۳ هزار تومان است و در کنار آن دمنوش هم می‌گذارم که اگر مسافری دوست داشت، دمنوش به جای چای استفاده کند. همچنین ۴بسته ۵۰ تایی لیوان می‌خرم که در حال حاضر هر لیوان قیمتش ۲۰۰ تومان است.

 

ادامه راه پدر

از او درباره انگیزه کارش که می‌پرسم، توضیح می‌دهد: از دوران کودکی به خاطر دارم پدرم همیشه داخل جیب هایش پر از آبنبات و شکلات بود و به همه مردم شکلات می‌داد و همه از گرفتن شکلات خوشحال می‌شدند و لبخند برلبانشان می‌نشست.

وی ادامه می‌دهد: این عادت زیبا همیشه برایم جذاب بود و سعی کردم با این کار روح پدرم را شاد کنم.

 خاطرات شیرین شکلاتی

از خاطرات و برخوردهای مردم با این رفتار نیک که سؤال می‌کنم، اظهار می‌دارد: اکثر مردم خوشحال می‌شوند و تشکر می‌کنند و با خوشحالی از تاکسی پیاده می‌شوند. به خاطر دارم  یک روزاز پشت بی سیم یک مسافر از فرودگاه برای من اعلام شد. به او چای و قند و شکلات تعارف کردم و کلی تشکر کرد و گفت خستگی‌ام در رفت و یک تراول به من داد. همان روز خدا را شکر کردم چون همیشه هنگام تمام شدن شکلات و چای خداوند خودش روزی مسافران را می‌رساند و موجب می‌شود من با آرامش این کار را ادامه دهم.

 شکلات مخصوص کودکان

او در ادامه برایم تعریف می‌کند: روز خانمی را از خیابان صدف سوار کردم و حال خوبی نداشت و بعد تعارف کردن چای و شکلات کلی تشکر کرد که فشارش افتاده بود و ضعف داشت. اکثر مسافرانی که بچه همراهشان هست شکلات‌های نرم‌تر برای آن‌ها خریدم که مخصوص مسافران کودک است و بسیار خوشحال می‌شوند.

از او درباره نگرانی مسافران از این پذیرایی هم که می‌پرسم، با لبخند بیان می‌کند: طی این ۳۰ سال فقط یک بار مرد جوانی در خیابان احمدآباد سوار شد و پس از تعارف چای و شکلات با نگرانی پرسید برای چی؟ و از خوردن آن امتناع کرد و بعد از آنکه دلیل کارم را توضیح دادم چای و شکلات را قبول کرد. چند روز بعد که برای سوار کردن مسافر به همان آدرس اعزام شدم اتفاقاً همان مرد جوان بود و این بار با لبخند داخل ماشین نشست و گفت، سلام عمو شکلاتی و چای و شکلات را خورد و با تشکر پیاده شد.

 تاکسی‌ها مورد اعتماد مردم

این راننده مهربان تصریح می‌کند: معمولاً تاکسی‌ها مورد اطمینان و اعتماد مردم هستند. بخصوص تاکسی‌های بی سیمی که قدمت زیادی دارند و بارها مسافران من با مدیریت  این تاکسی ها  سازمان تاکسیرانی تماس گرفتند و تشکر کردند و مدیریت هم از این قضیه قدردان بوده است.

 یک پایان شیرین

پایان مصاحبه می‌پرسم، آبجوش این همه مسافر را چگونه تهیه می‌کنید؟ و می‌گوید: فلاسک من ۳۰ تا لیوان آبجوش می‌دهد و معمولاً آبجوش را از منزل و اگر تمام شود با ۲۰۰۰ تومان آن را تهیه می‌کنم.

حالا باهم به تاکسی او سری می‌زنیم و او مهربانانه من و عکاسمان را به چای و شکلات دعوت می‌کند.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.