۲۰ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۳:۵۰
کد خبر: 648446

درسالهای نه چندان دور یک تیتر، یک ستونحاشیه روزنامهای، یکا عتراض خواننده مطلبی، گزارشی، خبری چند خطی و... گاه مملکت راکن فیکون میکرد. بسیار شنیده شده که براییک روزنامه چند هزار تیراژی، وقتی از تیتر روزبعدش مطلع شدهاند، شبانه وزرا و وکلا اجماعکردهاند تا مشکل را حل کنند.

رسانه را چه شده است؟ نه واقعا این پرسشرا میپرسم؟ چه بر سر رسانه آمده است؟ درسالهای نه چندان دور یک تیتر، یک ستونحاشیه روزنامهای، یکا عتراض خواننده مطلبی، گزارشی، خبری چند خطی و... گاه مملکت راکن فیکون میکرد. بسیار شنیده شده که براییک روزنامه چند هزار تیراژی، وقتی از تیتر روزبعدش مطلع شدهاند، شبانه وزرا و وکلا اجماعکردهاند تا مشکل را حل کنند. همین اخیراً بودکه یکی از چهرههای سیاسی سرشناس به مزاحلابد، فرموده بودند) نقل به مضمون(سیاسیونو دولتمردان آن قدر که از رسانهها میترسیدند،
اگر از خداوند میترسیدند، بسیاری از کارهادرست میشد. بسیار خوب! رسانهها که سرجایشانهستند. آن حضرات هم محکم سرجایشان. شیرینکاریهایشان هم سرجایشان است. مطبوعات هم اتفاقاً شجاعتر شده و تا پایو » جادوی پتروشیمیها « و » کلاک « غائله و بدترش را هم » تخریب ویلای دخترک وزیر «مینویسند. هر چند با نوشتن هر کدام از ایندانستنها که حق مردم است، پشتشان میلرزدکه آیا فردا صبح سرکار بازمیگردند یا سر ازجای دیگری درمیآورند. با تمام اینها چرا سالبه سال دریغ از پارسال؟ در این میانه چه چیزیگم شده است که این همه آتش در این کوه یخدرنمیگیرد و انگار که هیچ! چند نکته در این میانه به ذهن حقیربنده قد میدهد؛ نخست اینکه، آن دستهاز رانتخواران و اختلاسگران که وقعی بههیچ رسانهای نمینهند و با هیمنه بهخبرنگار میگویند برو هر چی حال کردیبنویس! یعنی وزیری، وکیلی، استانداری، رؤسای قوایی، سخنگوی جایی یا مهمتراز اینها یعنی ژنهای معطر و محترمایشان، فرزندان، نوهها، نبیرهها، نتیجهها، باجناقها، پسرخالهها، پسرعمهها، برخینزدیکان همین جوری و... هستند. اینها آنمهمترهایشان رعایت میکنند و گفتنیها رالای زر ورق تحویلتان میدهند. جوری کهنفهمید از کجا خوردید. مگر عصبانی باشند
که آن فرق میکند. اما دسته دیگر حتیدر فضای مجازی شاخ و شانه میکشند، به نگهبان گمرک الفاظ معطر میفرمایند وانتظار دارند با شاخ گل به استقبالشان همبروند و وزیر اقتصاد را هم برکنار کنند. یامیگویند من پسرفلانم و... عدهای هم به ایننتیجه رسیدهاند، رسانه اما دیگر ول معطلند. پس بذار هر چه حال میکنند بنویسند. برخیهم هر چی میخواهند میکنند و میگویندبعد دورهمی حلش میکنند و در این دهکدهاطلاعات جهانی، صدایش به همین کوچهبغلی هم نمیرسد. برخی هم زن و بچه دارند، نمینویسند. اصلاً چرا بنویسند پدرجان!؟ اینقدر نوشتند و نوشیدند، حاصلش چه شد؟ ایدلم برایتان کباب شود، مردمی که صدایتانما هستیم و بناست از جانب شما گلویمفتخورها راب گیریم!

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.