۲۶ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۹:۳۶
کد خبر: 649426

یک نفر با دوچرخه، بدجور زمین می‌خورد، صدای خنده جمعی پخش می‌شود، دیگری در حال دویدن داخل چاله‌ای می‌افتد باز هم صدای خنده پخش می‌شود، یکی از اسب می‌افتد صدای خنده پخش می‌شود، دیگری صندلی‌اش می‌شکند و زمین می‌خورد باز صدای خنده پخش می‌شود و... این تصویرهای هر روزه بخشی از برنامه‌های طنز تلویزیون ماست که در عید هم تکرار خواهد شد.

علی‌محمد مؤدب/

یک نفر با دوچرخه، بدجور زمین می‌خورد، صدای خنده جمعی پخش می‌شود، دیگری در حال دویدن داخل چاله‌ای می‌افتد باز هم صدای خنده پخش می‌شود، یکی از اسب می‌افتد صدای خنده پخش می‌شود، دیگری صندلی‌اش می‌شکند و زمین می‌خورد باز صدای خنده پخش می‌شود و... این تصویرهای هر روزه بخشی از برنامه‌های طنز تلویزیون ماست که در عید هم تکرار خواهد شد.
البته که هر روز بخشی از برنامه‌های طنز در دنیا همین چیزهاست و تلویزیون ما هم این نوع خندیدن را جزو طبیعت برنامه‌های خودش پذیرفته است. اما زمین خوردن که خندیدن ندارد. در روایات ما آمده است که «از به زمین خوردن دیگران شاد مشو؛ زیرا تو نمی‌دانی که زمانه با تو نیز چه خواهد کرد»! هر چند این تعبیر سقوط در جایگاه و کار و یا سقوط‌های معنوی و اجتماعی را مد نظر دارد، ولی خود کلمه سقوط به هر حال افتادن است. طبیعی است که اگر آدم عادت کند به افتادن یک آدم در خیابان بخندد سقوط معنوی یا اجتماعی دیگران هم برای نفس او جذاب و جالب خواهد شد. اخیراً دیدم که در شبکه «نهال» هم این نوع تصویرها به عنوان طنز استفاده می‌شوند. خندیدن به زمین خوردن دیگران برای هر کسی خوب باشد، حتماً برای بچه‌ها خوب نیست. نسل ما که مدام با ایده دستگیری از زمین خوردگان بزرگ شده‌ایم، امروزمان این است، وای به حال نسلی که به طور رسمی به زمین خوردن دیگران بخندد. 
کار فرهنگی و تربیتی مستلزم دقت‌های بسیاری است که اگر رعایت نشوند کار را به ضد خود تبدیل خواهند کرد. البته ایجاد شادی و فرح درست برای مردم و برای نوجوانان ما لازم است، ولی همین شادی با بی‌دقتی زمینه بحران‌های بعدی در تربیت نسل فردا را فراهم می‌کند.
شادی را باید به درستی شناخت. بویژه برنامه سازان تلویزیون و رسانه‌های پرمخاطب ما باید با شناخت از شادی به سمت تولید این نوع برنامه‌ها بروند. بحمدالله در سال‌های اخیر متون بسیاری درباره شادی تولید شده است که منظر درست درباره شادی را می‌نماید و مرزهای آن با لغو و لهو را روشن می‌کند. حتی اگر کسی به این متون دسترسی ندارد می‌تواند بسادگی با نگاهی به قرآن و برخی احادیث معناهای مختلف شادی را بشناسد و طبعاً نتیجه چنین نگاهی کار فرهنگی هنری درستی خواهد بود. 
پیشنهاد می‌کنم هر کسی که هستید و در هر کاری که هستید به این نوع شناخت موضوع کار خودتان توجه داشته باشید. کار خودتان را بسادگی می‌توانید به مدد امکانات جهان مجازی و نرم افزار‌ها مورد بررسی قرار بدهید و اگر دیدید که نیاز به بیشتر دانستن است به اهل فن و به کتاب‌های خوب مراجعه کنید که مهم‌ترین قدم در هر کار خوبی شناخت درست است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.