۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ - ۰۹:۰۲
کد خبر: 654520

پروژه کمربند جنوبی مشهد مدت‌هاست لغلغه زبان همه شده است؛ از آقای شهردار بگیرید تا منتقدان آقای شهردار؛ از اعضای علی‌البدل آن یکی شورای شهر تا اعضای ثابت این یکی شورا؛ از کارشناسانی که آن سال‌ها نظر کارشناسی دادند و گذاشتند این طرح کلنگ بخورد تا کارشناسانی که امروز مدعی منابع ملی و حقوق شهروندی شده‌اند و راه به راه حرف می‌زنند و پست می‌گذارند. حالا اما بعد از ۷۷ ماه که از کلنگ خوردن این پروژه می‌گذرد، بنظر می‌رسد این خاکریزی که ما پشت آن ایستاده‌ایم مدت‌هاست سقوط کرده است؛ و اگر دشمنی هم بوده، با خاطر آسوده، ما و خاکریزِ خیالی‌مان را دور زده و رفته پی کارش

جاده گردشگری، اسم رمز کوهخواری

حسن احمدی فرد

برادران عزیز! خواهران گرامی! کمربند جنوبی مشهد، خاکریز از دست رفته‌ای است که خیلی‌ها می‌خواهند من و شما همانجا بمانیم. در خوش‌بینانه‌ترین حالت، من و شما موفق می‌شویم مسئولان را متقاعد کنیم که آن‌جا را «منطقه حفاظت شده» اعلام کنند و آن جاده پت و پهنی که کشیده‌اند را «پیاده‌راه» کنند. آن وقت من و شما خوشحالیم که نگذاشتیم کمربند جنوبی، پای زمین‌خواران و کوه‌خواران را به ارتفاعات حاشیه مشهد باز کند؛ غافل از این که همین الان، درست همین الان، به لطف جاده‌کشی‌های بی‌پایان شهرداری محترم، تمام آن کوه و تپه‌ها که ما خیال حفاظت و صیانت‌شان را در سر داریم، جولانگاه ماشین‌هایی است که مسیری تازه و قشنگ برای دوردور کردن پیدا کرده‌اند.

جاده‌هایی که روزی مسئولان شهری با گردن کج، می‌گفتند این‌ها را برای تانکرهای آبرسانی کشیده‌ایم تا به درخت‌ها آب برسانند، حالا آسفالت شده و فردا پس‌فردا، چهاربانده می‌شود. از وسط همین جاده‌ها، یک جاده تر و تمیز کشیده شده که شما را از پارک خورشید در مشهد به روستای حصار گلستان می‌رساند. این جاده اسم قشنگی هم دارد؛ «جاده گردشگری حصار». هنوز خاکی است اما چند صباح دیگر آسفالت می‌شود. این جاده همان کلاه گشادی است که دوستان مسئول، بی سر و صدا، روی سر ما گذاشته‌اند. اراضی پرت‌افتاده انتهای حصار گلستان که تا قبل از این، با قاطر هم نمی‌شد به آن‌ها سرکشی کرد، حالا به اراضی برِ جاده تبدیل شده‌اند و کدام عقل سلیم حاضر است در اراضی برِ جاده گردشگری، فقط نخود دیم بکارد؟

جاده جدید که به حصار گلستان برسد، اهالی مایانات و ازغد و دهبار و زشک و هزار روستای دیگر صدای‌شان بلند می‌شود که مگر زمین‌های روستای ما خار دارد که جاده گردشگری به آن‌جا نرفته است؟ بعد هم، آن‌هایی که از سال‌ها پیش نقشه جاده کوهستانی نیشابور به مشهد را می‌کشیدند، که چقدر کوتاه‌تر است و مثلا بنزین کمتری مصرف می‌شود- و خدا را شکر به همراه نماینده محترم، مدت‌هاست طرح ابتکاری‌شان، یادشان رفته- دوباره فیل‌شان هوای هندوستان می‌کند.

آن وقت من و شما، چشم باز می‌کنیم و می‌بینیم کمربند جنوبی مشهد را، آن هم بعد از آن که کوه را خراشید و تراشید و آبراهه‌ها را از بین برد و چشمه‌ها را کور کرد، حفظ کرده‌ایم؛ اما در عوض نه فقط ارتفاعات جنوبی مشهد که همه کوهستان بینالود را از دست داده‌ایم.

«جاده گردشگری» اسم رمز تازه کوهخواری است؛ به هزار دلیل روشن، هیچ معبر تازه‌ای، کمکی به ترافیک طرقبه شاندیز نمی‌کند؛ همچنان که کمربند جنوبی اگر ساخته می‌شد، کمکی به ترافیک مشهد نمی‌کرد. نگذاریم به این بهانه سرمایه‌های عمومی من و شما را برای خودشان باغ‌ویلا کنند.

باور کنید از این جاده‌ها، فقط دوردور کردنش به من و شما می‌رسد؛ همان هم چند صباح دیگر اگر مزاحم آرامش‌شان در باغ‌ویلاها باشد، از ما می‌گیرند؛ شک نکنید.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.