به یاری فناوری ابتکاری پژوهشگران دانشگاه تولین، سرنوشت روزنامه ها پس از ایجاد تحرک و پویایی در گستره اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ... بایگانی های گرد و غبار گرفته مطبوعات یا سطل زباله نخواهد بود و پس از خوانده شدن، عمر آنها پایان نمی یابد زیرا می توان آنها را در فرایند متفاوتی به کار گرفت که نتیجه آن باز هم تحرک است اما این بار نه افکار عمومی بلکه خودروها به حرکت در می آیند!
در آینده روزنامه ها قدیمی به جای آنکه از کارخانه های بازیافت سر در آورند، به عنوان ماده خام وارد زنجیره تولید سوخت زیستی شده و در فرایندی باکتریایی به سوخت خودروها تبدیل می شوند.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه تولین در نیواورلئان، «ریز ارگانیسمی» به نام « 103 - TU » را کشف کرده اند که می تواند سلولز(ماده اصلی تشکیل دهنده کاغذ روزنامه) را به بوتانول تبدیل کند. این ماده سوختی، یکی از جایگزین های بنزین به شمار می آید.
سلولز در ساختار همه گیاهان سبز وجود دارد و یکی از ترکیبات آلی است که به فراوانی روی زمین یافت می شود. رؤیای دیرینه دانشمندان برای تبدیل سلولز به بوتانول اینک با شناسایی « 103 - TU » به واقعیت می پیوندد.
تنها در ایالات متحده، سالیانه دست کم 323 میلیون تن مواد سلولزی دور ریخته می شود که می توان از آنها برای تولید بوتانول استفاده کرد.
نخستین بار « 103 - TU » در فضولات حیوانی کشف شد. این باکتری در محیط آزمایشگاهی، کشت و تکثیر شد و سپس دانشمندان آن را در فرایندی به کار گرفتند که امکان تهیه بوتانول را از سلولز فراهم می کرد. دانشمندان موفق شدند در روند آزمایشگاهی تولید بوتانول از روزنامه ها به عنوان منبع سلولزی استفاده کنند.
باکتری هایی که در روش های پیشین برای تولید بوتانول به کار گرفته می شد باید در محیط بدون اکسیژن قرار می گرفت و همین مسأله هزینه ها را افزایش می داد. اما « 103 - TU » می تواند در حضور اکسیژن فعالیت کند.
از فراوری باکتریایی سلولز می توان اتانول نیز به دست آورد اما گفته می شود بوتانول، سوخت زیستی مناسب تری است زیرا استفاده از آن از یک سو نیازمند ایجاد تغییرات خاصی در موتور خودروها نیست و از دیگر سو می توان از خطوط لوله کنونی برای انتقال بوتانول بهره برد. همچنین میزان خورندگی بوتانول در مقایسه با اتانول کمتر بوده و انرژی ناشی از احتراق آن نیز بیشتر است.
تولید بوتانول علاوه بر صرفه اقتصادی و قیمت تمام شده کمتر، میزان آلاینده های کربنی و ذرات معلق را در مقایسه با بنزین کاهش داده و تأثیر مثبتی بر روند کنونی دفن زباله خواهد گذاشت.