حمید حاج اسماعیلی کارشناس بازار کار و فعال کارگری/

در بســیاری از کشورهای دنیا و در کشورهای توسعه یافته عموماً نرخ دستمزد از ایران بالاتر است، به گونه ای که ساعتی 9 دلار به کارگران پرداخــت می‌شــود.

 این در حالی اســت که دستمزد کارگران در ایران زیر یک دلار تعیین شــده است.

قطعاً ایران در میان سایر کشورها از جمله چندین کشــوری به شمار میرود که نیــروی کار، حداقل دســتمزد را می‌گیرند. با آگاهی به موضوع پایین بودن نرخ دســتمزد در ایران و افزایش بحران اقتصادی در کشــور و محدودیت‌های شدید اقتصادی، پایین بودن دستمزد تأثیرات مضاعفی را بر زندگی کارگران و اقشار آسیب‌پذیر جامعه بر جای میگذارد.

 آنچه به عنوان دستمزد در سال گذشته تعریف شد منطبق با واقعیت اقتصادی و تورم تحمیل شده بر مردم نبود. شوک اقتصادی و تورم وارد بــر مردم در ســال 97 ، منجر به مصرف همه ذخایر مالی و پس‌انداز آنها شد که متأسفانه دامنه تورم با شدت بیشتری به سال جدید هم کشیده شده و محدودیت‌های مالی و معیشتی مردم روز به روز در حال تشدید است.

 بیشک دستمزد تعیین شده کارگران، با رشد تورمی که در سال جاری شاهد آن خواهیم بود نمیتواند کمک چندانی به این قشر آسیبپذیر کند.

دولت امکان افزایش دســتمزد به صورت نقدی را بیش از آنچه در ســال گذشته تعیین شــد، ندارد و ما نیز اصراری بر افزایش نقدی بیش از این نداریــم.

اما اختلاف ما با دولت و شورای عالی کار بر سر این است که دولت باید به صورت برنامه‌ریزی شده کمک‌های غیرنقدی را برای کارگــران و دهکهای پایین درآمدی جامعه مصوب کند. کمکهای غیرنقدی و سبد معیشتی که به صورت مرتب دراختیار جامعه کارگران و خانواده‌های آسیب‌پذیر قرار بگیرد؛ که متأسفانه این مهم تاکنون به‌صورت دقیق و مداوم انجام نشده است.

 پرداخت ودیعه مسکن به کارگرانی که توانایی پرداخت اجاره بها ندارند نیز از موضوعات مهمی است که دولت باید توجه ویژهای به آن داشته باشــد.

 از این رو پیش‌بینی میشود درصورت عدم اهتمــام دولت به تصویــب کمک‌های غیرنقدی و حمایت از تأمین مسکن کارگران، شــاهد وضعیت نابســامانی درزمینه تأمین نیازهای اولیه کارگران در سال جدید باشیم.