قدس آنلاین: محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس جمهور روز دوشنبه در دیدار «خورخه ماکِز» فرستاده ویژه رئیس جمهور ونزوئلا، دیدارها و رایزنی سران و مسئولان دو کشور در عرصه‌های مختلف را سازنده و مثبت دانست و تأکید کرد: جمهوری اسلامی ایران همواره از توسعه روابط و همکاری‌ها با این کشور استقبال می‌کند. توسعه رابطه با ونزوئلا، کشوری در آن سوی کره خاکی، موضوعی است که موافقان و مخالفان خاص خود را در کشورمان دارد. در حالی که برخی توسعه رابطه آن هم با دولتی در فاصله نزدیک به 12 هزار کیلومتری را به صرفه نمی‌دانند، عده‌ای دیگر در پیروی از سیاست دوری گزینی تدریجی از غرب، متنوع سازی حوزه سیاست خارجی و ارتباط گیری با کشورهای گوناگون را ضروری می‌دانند.

حال سؤال این است که در میانه مواجهه این دو دیدگاه چه ضروریاتی تداوم رابطه میان تهران و کاراکاس را توجیه‌پذیر می‌کند؟ آمریکا کشور سرکش نظام بین‌الملل این روزها کشورمان را زیر تیغ تحریم‌های شدید و ظالمانه قرار داده است. در سوی دیگر کارکاس هم همین شرایط را دارد. این کشور آمریکای لاتین که بزرگ‌ترین ذخایر نفتی اثبات شده جهان را در اختیار دارد، به واسطه استقلال رأی و عدم تبعیت از سیاست‌های واشنگتن مورد هدف قرار گرفته و کاخ سفید سرنگونی حکومت انقلابی نیکلاس مادورو و جایگزینی آن با خوآن گوآیدو -عنصر وابسته به سی ای ای- را دنبال می‌کند. در این شرایط یکی از راهبردهای مد نظر در حوزه سیاسی خارجی ما متنوع سازی شرکای حوزه سیاست خارجی در جهت استقلال هر چه بیشتر از غرب است. بر اساس همین سیاست کلان در چند سال گذشته توسعه همه جانبه مناسبات با کشورهای همسایه مد نظر قرار گرفته است. توسعه رابطه با شرق آسیا و به‌ویژه چین و روسیه هم دیده شده، اما هنوز جای کار بسیاری برای حضور فعال ایران در حوزه‌های جغرافیایی دیگر مانند آفریقا و آمریکای لاتین باقی مانده است.

امروز یکی از این فرصت‌ها ونزوئلاست. در شرایطی که هر دو طرف به این تبادلات نیاز دارند، گسترش هر چه بیشتر مناسبات ضروری به نظر می‌رسد. ما نباید به دلیل آنکه آمریکا که خود را ارباب جهان می‌پندارد و از این امر ناراضی می‌شود، در توسعه رابطه با ونزوئلا به خودمان شک و تردید راه بدهیم. اگر ما این ترس را به خود راه بدهیم، آن‌گاه با کشورهای زیردست ایالات متحده هیچ تفاوتی نخواهیم داشت. نکته دیگر این است بر خلاف آنچه که برخی از مردم می‌پندارند و همان‌گونه که مسئولان کشورمان هم تأکید کرده اند، صادرات به ونزوئلا کمک بلاعوض نیست. ما هر محموله اقتصادی که به این کشور آمریکای لاتین صادر کرده ایم، در قبال آن درامد ارزی داشته ایم. به گفته بیژن زنگنه، وزیر نفت جمهوری اسلامی پول محموله سوخت پنج کشتی نفتکش ایرانی «فورچون»، «فارست»، «فاکسون»، «پتونیا» و «کلاول» که ماه گذشته به ونزوئلا فرستاده شد، دریافت و به خزانه واریز شده است. بنابراین رابطه برای هر دو طرف برد – برد است. از سوی دیگر حضور این پنج نفتکش را می‌توان یک نمایش قدرت از جانب ایران آن هم در حیاط خلوت آمریکا در نظر گرفت و قطعاً این نمایش قدرت در همین جا تمام خواهد شد.

در حوزه روابط بین‌المللی در حالت حداقلی وقتی کشوری بتواند تعاملات خود با طرف خارجی را در قالب برد – برد برقرار سازد، این‌گونه تعامل به سود هر دو طرف خواهد بود. رابطه میان تهران و کاراکاس از این دست است. حتی در سطحی بالاتر می‌توان مدعی شد رابطه با ونزوئلا برد – باخت است؛ برد برای ما و ونزوئلا و باخت برای آمریکایی ها. این حقیقتی است که به روشنی از اظهارات مقام‌های آمریکایی قابل برداشت است. اظهارات روز گذشته برایان هوک، نماینده دولت آمریکا در امور ایران که از توسعه روابط میان ایران و ونزوئلا ابراز نگرانی کرد، مؤید همین نکته است. در شرایطی که دنیای غرب به رهبری کاخ سفید برایمان شمشیر را از رو بسته، ما هر چه بتوانیم چنین روابط دوجانبه‌ای را توسعه دهیم، بسیار به سودمان خواهد بود. این یک ضرورت است و دستگاه دیپلماسی باید این موضوع را به جد در سرلوحه برنامه‌های خود قرار دهد.

انتهای پیام/