اکنون جمعیت اقلیت عرب ساکن در سرزمین های اشغالی تحت حاکمیت صهیونیست ها،از مرز 1.3 میلیون نفر گذشته است و این جمعیت بیش از 17 درصد کل جمعیت سرزمین های اشغالی را تشکیل می دهد.همچنین بیش از 15 درصد از کل زنان ساکن در این بخش از فلسطین اشغالی، زنان عرب مسلمان هستند.سهم جمعیتی 15 درصدی مذکور، بیانگر حضور چند صد هزار نفری زنان مسلمان فلسطینی در سرزمین های اشغالی است که متاسفانه این جمعیت چند صد هزار نفری با مشکلات مختلفی چون تبعیض نژادی، خشونت های جنسی ،فیزیکی و وضعیت نا مناسب اقتصادی رو به رو است.
متاسفانه مشکل مهم دیگر که تداوم آن، وضعیت را خطرناک تر می کند عدم توجه جامعه جهانی به مشکلات و مصائب اقلیت مسلمان به خصوص زنان در سرزمین های اشغالی است.و در سایه این بی توجهی است که نقض حقوق انسانی زنان اقلیت را در سرزمین های اشغالی شاهد هستیم.
به طور کلی اهم مشکلات این زنان که ناشی از رویکرد نژاد پرستانه و تبعیض آمیز صهیونیست ها است به 4 بخش می توان تقسیم نمود.
1- وضعیت نامناسب اقتصادی و اشتغال زنان فلسطینی
2- خشونت جنسی و فیزیکی علیه زنان عرب و عدم حمایت از قربانیان این خشونت ها
3- وضعیت زنان زندانی فلسطینی
4- عدم توجه جامعه جهانی
وضعیت نامناسب اقتصادی و اشتغال زنان فلسطینی
تبعیض های اقتصادی مربوط به کلیه اقلیت عرب ساکن تحت حاکمیت صهیونیست ها می شود به طوریکه در سال 2010 متوسط درآمد اعلام شده برای هر خانواده در سرزمین های اشغالی 3800 دلار بوده است.ولی متوسط درآمد خانواده های عرب تنها 57 درصد خانواده های یهودی گزارش شده است.1
اما زنان عرب مسلمان نیز در ناحیه افراد کم درآمد جامعه هستند و همواره برای اشتغالی توام با درآمد با مشکلاتی چون عدم به کارگیری عادلانه وعدم پرداخت حقوق واقعی با رویکردی نژاد پرستانه روبه رو بوده اند.
طبق آمار نزدیک به 11000 زن عرب با تحصیلات دانشگاهی بیکار هستند و فقط 23 درصد از زنان جویای کار فلسطینی دارای شغل می باشند که از این 23 درصد نیمی از آنها دارای مشاغل پاره وقت هستند و از داشتن یک شغل استاندارد و تمام وقت محروم هستند. این در شرایطی است که همواره زنان عرب ثابت کرده اند که دارای استعداد بالایی هستند و قادر به انجام کارهای سخت و پیچیده نیز می باشند.این آمار 23 درصدی در مقایسه با مشارکت بالای زنان یهودی در بازار کار گواه این مدعا است که فرصت های شغلی در سرزمین های اشغالی به هیچ وجه عادلانه تقسیم نشده است. نکته غیر قابل اغماض آنکه سیستم اداری دولتی اسرائیل غاصب، در اکثر اوقات به دلایل نژاد پرستانه از استخدام زنان عرب سر باز می زند و قوم و نژاد گرایی را به جای شایسته سالاری مد نظر قرار می دهد.
همچنین متوسط درآمد زنان شاغل عرب 47 درصد پایین تر از درآمد زنان یهودی شاغل است.به شکلی که در بسیاری از موارد گزارش شده است که زنان یهودی دقیقا برای انجام همان کاری که یک زن فلسطینی انجام می دهند حقوق بسیاری بالاتری نسبت به آنها می گیرند.
خشونت جنسی وفیزیکی علیه زنان عرب و عدم حمایت از قربانیان این خشونت ها
اگرچه بیش از ده سال از بیانیه روز بین المللی رفع خشونت علیه زنان در سازمان ملل گذشته است اما متاسفانه این خشونت ها با انگیزه های نژادی و با آماری رو به افزایش، همواره باعث درد و رنج زنان عرب در سرزمین های اشغالی می شود.زمانی که صحبت از خشونت علیه زنان فلسطینی به میان می آید، معمولا وحشی گری سربازان اسرائیلی در قبال زنان فلسطینی در حملات آنها به روستاهای عرب نشین در اذهان تداعی می شود.امروزه متاسفانه خشونت فیزیکی و ضرب وشتم زنان فلسطینی به وفور مشاهده می شود اما مسئله دردآورتر، خشونت های جنسی رو به افزایش علیه زنان عرب ساکن در سرزمین های اشغالی است. طبق آخرین آمار منتشر شده به نقل از روزنامه هاآرتض تعداد تجاوزهای جنسی علیه زنان عرب که اکثرا به دست یهودیان صهیونیست انجام می شود در اسرائیل از 178 مورد در سال 2010 میلادی به 229 مورد در سال 2011 رسید که این آمار نسبت به سال 2010 افزایش 20 درصدی را نشان می دهد. خشونت و آزار جنسی قطعا تاثیرات تکان دهنده ای بر جسم و روح قربانیان دارد. آثار روحی این اعمال آنقدر زیاد است که برای بیشتر قربانیان، این خشونت ها به معنای پایان عشق، امنیت و حتی زندگی است.به علاوه درد و رنجی که این خشونت ها برای قربانیان ایجاد می کند مراجعه آنها به دستگاه های مسئول نه تنها آنها را تسکین نمی دهد بلکه باعث افزایش درد و رنج آنها می شود. از جمله دستگاه های مسئولی که باعث افزایش درد و رنج قربانیان می شود پلیس اسرائیل است که با عدم احترام به قربانیان، مصوب عدم اعتماد قربانیان به دستگاه پلیس شده به طوریکه این فقدان اعتماد تا حدی افزایش یافته است که بسیاری از قربانیان پس از آنکه مورد حمله جنسی و تجاوز قرار می گیرند به پلیس مراجعه نمی کنند. در همین خصوص روزنامه اسرائیلی هاآرتض گزارش داد فقط 35 درصد از زنان عربی که در سال 2011 در فلسطین اشغالی مورد تجاوز قرار گرفته بودند برای شکایت به اداره پلیس مراجعه کرده اند و 65 درصد مابقی هیچ امیدی به پیگیری های قانونی پلیس نداشته اند. بله حقیقت آن است که زنان قربانی فلسطینی در ارتباط با دستگاه های دادخواهی و پلیس مشکلات زیادی دارند. رفتار مایوس کننده پلیس شامل مواردی همچون تلقی کردن این خشونت ها به عنوان یک مسئله عادی و همیشگی، بی اهمیت شمردن اینگونه پرونده ها، جدی نگرفتن ادعاهای شاکیان و فقدان همدردی با قربانیان می شود. متاسفانه در بسیاری از موارد نیروهای پلیس اسرائیل قربانیان را افرادی بی دفاع می یابند و خود آنها را مورد تهدید تجاوز قرار می دهند. این مسئله توسط پلیس اسرائیل مسئله عجیبی نیست. به طوریکه یک افسر پلیس رژیم صهیونیستی در 3 مه 2012 در جریان سرکوب تظاهراتی در حمایت از اسرای فلسطینی که اعتصاب غذا کرده بودند پس از دستگیری یک زن فعال سیاسی عرب، او را علنا به تجاوز تهدید کرد که مطمئنا اگر این اقدام توسط یکی از افسران پلیس کشوری همچون سوریه رخ داده بود به تیتر اول رسانه های غربی تبدیل می شد.2
وضعیت نا مساعد زنان زندانی فلسطینی
از سال 1967 تاکنون بیش از 650هزار فلسطینی، در زندان های اسرائیل به اسارت گرفته شده اند. در میان این اسرا، 10000 زن وجود دارد. این اسرا اکثرا زندانیان سیاسی محسوب می شوند که بیشتر آنها در موج دوم بازداشت های انتفاضه در سپتامبر 2000 دستگیر شده اند.3
متاسفانه از همان ابتدا با توجه به حجم چند صد هزار نفری اسیران مرد، توجه کمتری به وضعیت اسرا زن شده است. زندان نوا ترزا در رام الله تنها زندان ویژه زنان در اسرائیل می باشد که زنان فلسطینی در آن زندان در بخش زندانی های امنیتی قرار گرفته اند، بخشی که پر است از زندانی های خطرناک جنایی که هم سلولی بودن زنان فلسطینی با آنها مسئله ای دردناک است. تهدید، تهاجم و تحقیر زنان عرب در زندان به صورت شفاهی و فیزیکی مسئله ای است که اسرای زن فلسطینی از آن رنج می برند. آنها همچنین در معرض رفتار های تند و نا هنجار هستند.(تنبیه و مجازات روزانه)هر روز آنها توسط مردان یا زنان گارد حفاظتی زندان که هیچ احترامی به زنان عرب نمی گذارند دچار تنبیهات فیزیکی قرار می گیرند. یکی از مظاهر جدی نقض حقوق بشر در زندان زنان اسرای فلسطینی بازرسی های زیاد بدنی است به طوری که موجب آسیب های روحی شدید زندانیان می شود. به طوریکه شکایت هایی فراوانی از سوی زنان فلسطینی از برهنه کردن آنها، و بازجویی بدنی آنها که گاها توسط سربازان مرد اسرائیلی صورت می گیرد مطرح می گردد که سازمان سرویس دهی خدمات زندان های اسرائیل هیچگونه توجهی به آنها ندارد.اکثر زنان فلسطینی از قبول اینگونه بازرسی هایی که آنان را کاملا برهنه می کنند سر باز می زنند و به این دلیل به انفرادی منتقل می شوند.این بازرسی ها معمولا در طول انتقال به جلسه دادرسی و به طور ناگهانی در نیمه شب ها اتفاق می افتد . بر اساس تحقیقات دکتر محمود سیول مدیر مرکز رفتار و نوسازی قربانیان شکنجه در رام الله بازرسی بدنی زنان در حالتی که آنها برهنه هستند می تواند با پیامد های مشخص به حد شکنجه برسد. این اتفاق بر پایه خشونت نژادی و جنسی صورت می گیرد و به دلیل آنکه اینگونه رفتارها کاملا با آداب و رسوم و هنجارهای یک زن مسلمان در تضاد است با احساس زنان فلسطینی بازی می شود.یکی از پیامدهای چنین رفتاری ایجاد پریشانی و گوشه گیری است که متاسفانه قاعدگی های مکرر را در پی دارد.
به علاوه آنکه زنان فلسطینی زندانی برای استفاده از امکانات نسبت به سایر زندانیان دچار تبعیض هستند. نداشتن وقت تفریح و سرگرمی، عدم دسترسی به مطالعه و رسانه ها، عدم وجود نور کافی بر ای سلول زندانیان زن عرب، عدم وجود لوازم گرمایشی و سرمایشی در زمستان ها و تابستان ها برای آنها از جمله این تبعیض ها است.
یکی دیگر از معضلات جدی این زنان وضع وخیم سلامتی آنهاست. متاسفانه سرویس خدمات دهی زندان های اسرائیل هیچ گونه جدیتی درباره ارائه خدمات بهداشتی و مداوا اسرا زن فلسطینی ندارد. متاسفانه اینگونه برخورد های نژاد پرستانه باعث می شود زنان مسلمانی هم که دوره حبس خود را به پایان رسانده اند با بیماری های سختی راهی جامعه شوند. در مطالعه ای که در سپتامبر 2008 توسط موسسه آدامییر صورت گرفت نشان می دهد که تقریبا 38 درصد از زنان فلسطینی زندانی از بیماری های قابل درمانی رنج می برند که به هیچ وجه تحت مداوا قرار نمی گیرند. زنان فلسطینی درد میکشند از بیماری های قابل درمانی همچون آسم، دیابت، بیماری های کلیوی و چشمی، کم خونی و سرطان که درمان نمی شوند. اگرچه کلیه زندانیان شامل خدمات مرکز بهداشتی زندان می باشند ولی پزشکان به صورت گزینشی بیمار ها را ویزیت می کنند و به صورت نامنظم در ساعات کار خود حاضر می شوند. از دلایل دیگر که باعث وضعیت خطرناک جسمانی این اسرا شده است می توان از کیفیت پایین غذا و فقدان مواد غذایی حیاطی و لازم در تغذیه آنها نام برد که باعث دردهای جسمانی و کاهش وزن نیز می شود.ناتوانی عمومی، کم خونی و کمبود آهن برای احتیاجات و سلامتی آنها به خصوص در زمان مریضی یا حاملگی از موضوعات فاجعه آمیزی است که زنان عرب را تحت تاثیر قرار می دهد. متاسفانه زنان عرب باردار در دوره حاملگی در زندان های اسرائیلی از لحاظ تغذیه به هیچ وجه تقویت نمی شوند . در بسیاری موارد آنها را برای وضع حمل به بیمارستان نمی برند. زنان زندانی هم که برای زایمان به بیمارستان منتقل می شوند تحت مراقب های شدید امنیتی هستند.این مراقبت ها تا حدی است که عمل زایمان آنها با دست و پای زنجیر شده به تخت بیمارستان صورت می گیرد.اینگونه رفتار نژاد پرستانه صهیونیست ها با زنان فلسطینی حتی بر خلاف اصول مصوب خود می باشد. به طوریکه بند 12 اجلاس" پایان تبعیض علیه زنان" در تاریخ 3 اکتبر 1981 توسط رژیم غاصب صهیونیستی بدین شرح مصوب شد: "باید وضعیت خدمات مناسب به زنان در زمان بارداری تضمین بشود و همچنین کلیه محدودیت ها در دوره بارداری و پس از آن برای مدتی کاملا برداشته شود.به علاوه آنکه خدمات مجانی لازم برای تامین مواد غذایی کافی در طول دوره حاملگی و شیرآوری ارائه گردد" اما دردناک تر از همه مشکلات مطرح شده در بالا، عدم توجه سازمان های حقوق بشری غربی و رسانه های مطرح غرب است که هیچ گونه توجهی به این مشکلات ندارند. و چشمان خود را بر نقض حقوق بشر در سرزمین های اشغالی به خصوص علیه زنان اقلیت بسته اند.مطمئنا لابی قدرمتند صهیونیست به جامعه جهانی اجازه نمی دهد که به تحقیقات گسترده ای در باب نقض حقوق بشر در سرزمین های اشغالی دست بزند و ادامه این روند می تواند، زمینه ساز فجایع بیشتری توسط صهیونیست ها باشد.
نگارش: محمد جواد موسوی زاده
1- the economic status of Palestinian in Israel by mtanes shehadeh - jadal issue 14-july 2012
2- electronicintifada.net
3-UNITED NATIONS INTERNATIONAL MEETING ON THE QUESTION OF PALESTINE-United Nations Office at Vienna, 7 and 8 March 2011