اهدای این نشان به دست علی ثابت‌نیا، مدیرعامل انجمن موسیقی ایران که از علاقه‌مندان و حامیان موسیقی و از جمله مقامی خراسان است با سفر به تربت جام انجام شد البته با حضور تعدادی از چهره‌های مطرح موسیقی مقامی از جمله عبدالله امینی، غلامحسین غفاری، غلام‌رسول صوفی، عزیز تنها، محسن عسکریان، اسفندیار تخمکار، عبدالرئوف برنا و... .

۲- وقتی خبر اهدای نشان را شنیدم خوشحال شدم و البته ناراحت چون یاد ماجرای استاد زنده‌یاد ابراهیم شریف‌زاده افتادم همان که در شب فوتش، استاد محمدرضا درویشی پژوهشگر بنام حوزه موسیقی مناطق در گفت‌وگویی از این گفت که شورای ارزشیابی هنرمندان موسیقی پس از اینکه در جلسه بررسی کارنامه هنری استاد شریف‌زاده متوجه می‌شوند او مرده‌شور بوده است از امضای نشان درجه یک هنری برای او خودداری می‌کنند! و این اتفاق موجب برافروختگی درویشی می‌شود و باقی ماجرا.

۳- شب چهارشنبه دهم دی ماه ۱۳۹۳ بود که با دوستم مهندس حسین داودی سفری به تربت جام کردیم به قصد دیدار با استاد غلام رسول صوفی و استاد کریم کریمی. اینکه آدرس دقیق دیدار و سفر را نوشتم به خاطر ضبط آن در فیلم‌هایی است که از آن دیدار برایم به یادگار مانده است. در آن دیدار دوستم از استاد کریم کریمی خواست برایمان سرحدی میانه بخواند و البته مقام داد. استاد با احترام و مهربانی در مقابل این درخواست گفت: «سرحدی میانه چشم اما داد مال من نیست من در همه عمرم از کسی تقلید نکردم داد مال براتعلی آگاه است و استاد غفاری هم خوانده است. من هر چه از دلم بر می‌آید می‌خوانم و وقتی کسی بگوید این طور و آن طور کن کاری از من ساخته نیست. هر چه از دل برآید بر دل نشیند.» و از فرزندش محسن خواست دوتار را کوک کند و خواند و شد حال خوش ما در آن دیدار.

یادم است در آن دیدار ضمن تشکر از ما برای سر زدن به ایشان گفت: «کار خوبی است که وقتی هنرمندان ما زنده هستند به دیدن آن‌ها برویم. با این کار بچه‌های آن‌ها هم می‌بینند که پدرشان احترام شده است و بچه‌ها هم علاقه‌مند می‌شوند که به راه پدرانشان بروند و قدر هنر را بدانند. من اگر هنر و شخصیتی و صدایی دارم خدا به من داده و این نعمتی است که مال همه مردم است».

۴- استاد کریم کریمی متولد ۲ خرداد ۱۳۲۷ در روستای منصوریه تربت جام است. او از سال ۱۳۴۷ در راه اعتلا و پاسداشت موسیقی مقامی شرق خراسان گام برداشته و حاصل این سال‌ها آلبوم‌های بی‌شماری است که شنیدن دارند. استاد در جایی درباره شعرهای انتخابی‌اش برای آلبوم‌هایش گفته است: «رواج موسیقی مقامی رواج معنویت است. شما کمتر رباعی و یا غزلی را می‌توانید سراغ بگیرید که از غنا و معنویت به دور باشد. این خصلت موسیقی مقامی است. سخت‌گیری استاد مرحومم مریدا من را هم در انتخاب شعر با سخت‌گیری و وسواس همراه کرد. نمی‌توانم تن به انتخاب شعری نامطلوب بدهم.