موضوعی که پس از حمله به کشتی مرمره بر واقع بینی سران حزب عدالت و توسعه بیش از پیش افزود و آنها را به موضعگیری صریح در مورد رژیم صهیونیستی وادار کرد.
ترکیه پس از اردوغان با ارائه مشی مستقل در تأثیرگذاری بر تحولات منطقه، بر فاصله گرفتن از سیاستهای دیکته شده غرب تأکید داشته و این واقعیت نشان داده است که غربیها و کشورهای اروپایی این موضعگیریها را بر نمی تابند و رفتارهای آقای اردوغان را در راستای سیاستهای غرب قابل ارزیابی نمی دانند. آنها انتظار داشتند با به قدرت رسیدن احزاب جدید، فراز و فرود مهمی در روابط تدوین شده از سوی بلوک غرب به وجود نیاید، ولی دیدگاه های نخست وزیر ترکیه، برآوردهای آنها را به بن بست کشاند.
آنکارا در سالهای اخیر تلاش می کند از بازیگر دست چندمی در زمین غرب، به بازیگر مطرح در تحولات منطقه تبدیل شود که این جایگاه نمی تواند مورد قبول واشنگتن و همپیمانان آنها در خاورمیانه باشد. بر اساس طرح آمریکا، دولتمردان ترک باید در پازل موجود به نحوی ایفای نقش نمایند که لطمه ای به مناسبات اعراب و رژیم صهیونیستی وارد نشود که جهت گیریهای نخست وزیر ترکیه، این بازی را بر هم زد. بر کسی پوشیده نیست، چالش عمده آنکارا با تل آویو پس از حمله به نوار غزه آغاز گردید. موضعگیریهای این دولتمرد ترک در داووس که در صحبتهای خود غزه را به زندانی با آسمان آزاد تشبیه کرد و از رویکرد اسرائیل در استفاده نا متعارف از خشونت انتقاد کرد، در عرصه رسانه ای، شوک خبری ایجاد نمود. گفتنی است، این تنشها با حمله به کشتی مرمره که باعث کشته شدن 9 تبعه ترکیه گردید، به اوج رسید که مقامهای تل آویو حاضر به عذرخواهی نیز نشدند. موضع قاطع معمار سیاست خارجی ترکیه آقای داوود اوغلو را نیز باید به سطور فوق افزود. ایشان در جایی گفته بود: «که ما از رابطه با اسرائیل هیچ سودی ندیده ایم و فقط خشم و بدبینی جامعه اسلامی را علیه خود برانگیخته ایم، از این رو دیگر توسعه روابط با تل آویو نباید در اولویتهای ما باشد.»
افزون بر جدایی مسیر ترکیه از غرب، باید روند تحولات منطقه را نیز به آن افزود. در مسیر این رخدادها آنکارا در مقابل رژیم صهیونیستی قرار گرفته و همسویی با ملتهای انقلابی را در دستور کار قرار داده است که این موضوع بر نگرانی دولتمردان کاخ سفید بیش از پیش افزوده است. به عنوان نمونه، می توان مصر انقلابی را به دلیل هم مرزی و همسویی با اسرائیل غاصب ارزیابی نمود. در مصر انقلابیون و مخالفان مبارک، بویژه اخوانی ها در روند تحولات این کشور سهم بسزایی داشته و در آینده در فرآیندهای دموکراتیک، در مصدر قدرت قرار خواهند گرفت. این اتفاق، خوشایند تل آویو و حامیان آن نیست. به سخن دیگر، روند تغییرات در جهان اسلام، انزوا و تهدید اسرائیل غاصب را در پی دارد، در حالی که موازنه قدرت به نفع ملتها و حامیان آنهاست.
گفتنی است، تل آویو جمهوری اسلامی را از اولویتهای تهدید خودش خارج نمی کند و همواره در عرصه رسانه ها و محافل امنیتی، گزینه تهدید را در مقابل ایران مطرح می کند. این در حالی است که ترکیه به دلائل گوناگون، خواهان همزیستی مسالمت آمیز و ارتقای سطح روابط با جمهوری اسلامی است، لذا این موضوع به عنوان نقطه افتراق و همسویی نبودن آنکارا با ارتش غاصب است. ایران دومین صادرکننده گاز به این کشور پس از روسیه است. رشد اقتصادی ترکیه و نیازمندی به انرژی و بازار مصرف، جاذبه ای است که این کشور را به سوی دولتهای اسلامی، بویژه ایران سوق می دهد. تحقق این مهم نیازمند تعدیل در روابط گذشته با رژیم اشغالگر قدس می باشد که اکنون به تنش تبدیل گردیده است.
بدون تردید، مواضع توسعه طلبانه و طلبکارانه مقامهای ارتش مسلح نیز می تواند بر تشدید این تنشها بیفزاید و ترکیه را بیش از پیش در همسویی با جهان اسلام مصمم نماید. رئیس پارلمان رژیم صهیونیستی در اظهاراتی گستاخانه، اعلام کرد این رژیم هرگز از ترکیه به خاطر حمله به کشتی مرمره عذرخواهی نخواهد کرد و خواسته مقامهای آنکارا در این رابطه غیراخلاقی است. «دنی ایالون»، معاون وزیر امور خارجه اسرائیل، سفیر ترکیه در وزارت امور خارجه اسرائیل را در پایین ترین مکان نشاند و پرچم ترکیه را روی میز خود قرار نداد که متعاقب آن ترکیه واکنش نشان داد و یا اظهارات تحقیرآمیز «لیبرمن» در مورد مبارک قبل از بهار عربی، با وجود همکاریهای گسترده رژیم مبارک با آنها را می توان به این سطور افزود.
شایان ذکر است، برخی رسانه ها و افراد در پی ایجاد شبهه درخصوص مشی متفاوت ترکیه از ملتها می باشند. باید اذعان نمود، ترکیه به عنوان یک کشور مستقل و مسلمان، در رخدادهای منطقه به گونه ای وارد نخواهد شد که مسلمانان غزه و یا دیگر کشورها اگر مشکلی از آنها حل نشود، برمشکلاتشان افزوده گردد. دولتمردان آنکارا بر این موضوع واقفند که همگرایی جبهه مقاومت و دولتهای اسلامی، می تواند بستر جوسازی کشورهای بیگانه ای را که از بیداری اسلامی متضرر گردیده اند، را خنثی نماید. همچنین، انتظار می رود ترکیه با تداوم سیاستهای حق مدارانه خود در دفاع از حقوق ملت مظلوم فلسطین و محکوم کردن رژیم غاصب صهیونیستی و نیز درک شرایط حساس منطقه، بر یکپارچگی و انسجام مواضع مشترک جهان اسلام بیش از پیش بیفزاید.
بدون تردید، بیگانگان بدانند هزینه بیداری اسلامی اجازه بازگشت آنها را به کشورهای اسلامی در راستای سناریوهای اتاقهای فکر که همواره به دنبال ایجاد اختلاف می باشند، نخواهد داد. لذا، نگرانی مقامهای واشنگتن از تنشهای ایجاد شده بین تل آویو و آنکارا واقعی است، به نحوی که مقامهای این کشور همواره نسبت به حل و فصل این اختلافها هشدار می دهند.