به گزارش قدس آنلاین، سایت تحلیلی گلوبال تایمز چین در گزارشی، با اشاره به سیاست های نظامی دولت ژاپن نوشت: ژاپن به طور فزاینده ای در تلاش برای توجیه افزایش قدرت نظامی خود به بهانه تهدیدهای خارجی است اما با نگاهی به منطقه، این ژاپن است که با پیروی دقیق از استراتژی ایالات متحده، وضعیت منطقه را به لبه خطر نزدیک می کند.

این تحرکات توکیو نیازمند توجه بسیار است، اگر ژاپن همچنان به عنوان مهره ایالات متحده در منطقه آسیا و اقیانوسیه برای ایجاد مشکل عمل می کند، باید مراقب باشد که خود قربانی ایالات متحده یا حتی اوکراین در شرق آسیا نشود.

فومیو کیشیدا، نخست وزیر ژاپن، در پایان سفر اخیر خود برای شرکت در اجلاس گروه هفت در واشنگتن، روز شنبه گفت با رهبران این بلوک درباره احساس شدید بحران در رابطه با محیط امنیتی در شرق آسیا صحبت کرده است. وی با اشاره به اینکه اوکراین ممکن است آسیای شرقی فردا باشد، افزود: امنیت اروپا و اقیانوس هند و اقیانوس آرام قابل تفکیک نیستند.

این اولین بار نیست که کیشیدا چنین هشدار می دهد. در واقع، از آغاز درگیری روسیه و اوکراین، «شرق آسیا، اوکراین فردا است» به یکی از عبارات مورد علاقه او تبدیل شده است. به عنوان مثال، او دقیقاً همین دیدگاه را در سخنرانی اصلی خود در نوزدهمین گفتگوی شانگری‌لا در سنگاپور در ماه ژوئن (خرداد) و اواخر همان ماه در نشست سران ناتو تکرار کرد.

پیامی که کیشیدا می‌خواهد منتقل کند واضح است: او خواستار توجه بیشتر به منطقه و به اصطلاح نگرانی‌های امنیتی ژاپن از سوی ایالات متحده و متحدانش در ناتو است که از زمان شروع جنگ بر روی مقابله با روسیه در اروپا تمرکز کرده‌اند. به ویژه سخنان کیشیدا متوجه چین است. او در تلاش است تا سایر کشورهای غربی را متقاعد کند که چین بزرگترین چالش بعدی است که باید به طور مشترک توسط غرب با آن مقابله شود.

چنین ایده ای در سفر اخیر نخست وزیر ژاپن به اروپا و ایالات متحده بیشتر مطرح شد. به گزارش رادیو فرانسه، در نشست ۲+۲ در روز چهارشنبه، توکیو و واشنگتن در مورد نحوه رسیدگی به مشکلات پکن به توافق رسیدند و «یک ائتلاف استراتژیک» علیه چین ایجاد کردند.

علاوه بر این، کیشیدا با فشار برای همکاری با اروپا در تحقق «اقیانوس هند-اقیانوس آرام، آزاد و باز» تلاش می کند تا اعضای بیشتری از ناتو را در چارچوب استراتژی آسیای شرقی خود وارد کند و آنها را متقاعد کند تا همکاری نظامی با ژاپن را برای مقابله با چین تقویت کنند.

«لیان دگی»، مدیر گروه مطالعات ژاپنی در دانشگاه مطالعات بین‌المللی شانگهای، گفت که با بیان این که شرق آسیا، اوکراین فردا است، منظور ژاپن و ایالات متحده این است که مانع اتحاد مجدد چین خواهند شد.

آمریکا و ژاپن به پا گذاشتن روی خط قرمز چین برای تحریک سرزمین اصلی چین برای استفاده از زور ادامه خواهند داد. لیان خاطرنشان کرد که این توطئه ای است که توسط ایالات متحده و ژاپن طراحی شده است، آنها می خواهند چین را در یک دوراهی قرار دهند که در آن مجبور است از زور استفاده کند، سپس مسئولیت را به سرزمین اصلی چین منتقل کرده و آن را برای شروع جنگ سرزنش می کند.

اما مهم نیست که چقدر تئوری «تهدید چین» را تقویت می کند، ژاپن از اقدامات واشنگتن برای سوق دادن شرایط در شرق آسیا به سمت یک درگیری احتمالی پیروی می کند. این کشور تلاش های خود را برای تقویت قدرت نظامی خود برای ایمن سازی «اقیانوس هند و اقیانوس آرام آزاد و باز» افزایش داده است. مهم ترین اقدام، تصویب سه سند امنیتی کلیدی در ماه گذشته بود.

ستون اصلی اسناد، از جمله استراتژی جدید امنیت ملی، چین را به عنوان «بزرگترین چالش استراتژیک» که ژاپن تاکنون با آن روبرو بوده توصیف می کند، در اختیار داشتن قابلیت های ضد حمله برای از بین بردن پایگاه های پرتاب موشک های دشمن و سایر اهداف نظامی برای دفاع از خود و همچنین مشخص می کند. هدف آن افزایش بودجه دفاعی این کشور به حدود ۴۳ تریلیون ین (۳۱۸ میلیارد دلار) برای پنج سال از سال مالی ۲۰۲۳ است. با قضاوت از تاریخ نظامی گذشته ژاپن، کشورهای منطقه بیشتر نگران هستند که برخلاف ادعای ژاپن، این اقدامات صلح و ثبات کنونی را تهدید کند.

«ژائو لیجیان»، سخنگوی وزارت امور خارجه چین، در ماه ژوییه گفت: اگر ژاپن واقعاً امیدوار است که آسیای شرقی صلح‌آمیز و باثبات را ببیند، باید به‌جای دامن زدن به مشکل و شعله‌ور کردن آتش، تاریخ تهاجم نظامی‌اش را به طور جدی بررسی کند، از آن درس بگیرد.

ژاپن همچنین باید به این فکر کند که چقدر می‌خواهد با استراتژی ایالات متحده مرتبط باشد. در حال حاضر، واضح است که مهم نیست که چه کسی در ژاپن قدرت را در دست دارد، سیاست خارجی این کشور از سیاست ایالات متحده پیروی می کند. اما آیا این واقعاً به نفع توکیو است؟ اگر ژاپن همچنان به عنوان مهره آمریکا در منطقه آسیا و اقیانوسیه عمل کند، باید مراقب باشد که قربانی ایالات متحده یا حتی ممکن است که اوکراین شرق آسیا شود.