متاسفانه در دنیا تاکنون روش مبارزه خاصی که فاقد آثار جانبی زیانبار برای اکوسیستم ها باشد برای سنبل آبی معرفی نشده و تنها راه موثر توصیه شده برای مقابله با آن، مبارزه فیزیکی (جمع آوری) است. اما در بعضی موارد به دلیل گستردگی مناطق آلوده به این گیاه و دشواری و کند بودن روند اجرای شیوه مذکور، پاکسازی کامل از وجود این گونه مهاجم نیازمند عزم جدی سایر مسوولان و مردم است.
در این پیوند این گونه گیاهی در آبندانی در روستای آغوزبن که در یک کیلومتری شمال شهر بابل واقع شده و دارای ۶ هزار و ۵۴۰ خانوار و ۲ هزار نفر جمعیت است، جولان می دهد.
در این روستا یک آببندان ۴۰ هکتاری موجود است که در روزهای اخیر با انتشار یک گیاه خطرناک و سرطان زا وحشتی در دل شهروندان و اهالی روستا به وجود آورده است و نگرانی را به همراه داشته است.
شهروندان با انتشار این خبر در فضای مجازی نگرانی های خود را در خصوص خطرآفرین بودن این گیاه زیبا مطرح می کنند.
سنبل آبی، گیاهی آبزی با نام علمی Eichhornia crassipes بومی مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی و آمازون است و خارج از محدوده بومی خود به عنوان گونه‌ای مهاجم شناخته می‌شود. این گیاه آزادانه در آب شناور است و تا حدود یک متر بالاتر از سطح آب رشد می‌کند.
هنای برگ‌های سنبل آبی بین ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متر است و به صورت شناور روی سطح آب دیده می‌شود. هر ریشه این گیاه بین هشت تا ۱۵ گل می‌دهد که روی سطح آب می‌رویند و معمولا شش گلبرگ دارند که رنگ آنها بین صورتی و بنفش دیده می‌شود.
سنبل آبی رشد بسیار سریعی دارد و هر گیاه هزاران دانه در سال تولید می‌کند که دوام برخی دانه‌ها تا ۲۸ سال هم می‌رسد. همین موضوع باعث می‌شود در برخی مناطق جمعیت این گیاه در ۲ هفته تقریبا ۲ برابر شود.
به علت رشد سریع، تعداد دانه‌های زیاد و زیبایی ظاهری گل‌های این گیاه، بتازگی به عنوان گیاهی زینتی خرید و فروش شده و در منازل کنار گیاهان آپارتمانی دیده می‌شود. سنبل آبی به دمای هوای پایین حساس است و در زمستان دوام نمی‌آورد، اما در تابستان‌ها گل‌های زیبایی می‌دهد و عمر هر گل بین یک تا روز است.
اهالی روستا آسیبی ندیده‌اند
هاشم محمد جانی دهیار روستا آغوزبن بیان کرد: چهار سالی است که آببندان آغوز میزبان سنبل آبی می باشد و تاکنون هیچ کدام از اهالی روستا از این گیاه آسیبی ندیده اند.
وی این را هم گفت که در سال های اول به علت زیبایی خاصر که گل های این گیاه دارد افرادی آن را می کندند ولی از زمان انتظار هشدارهای مربوطه، دیگر کسی برای کندن به سراغش نمی رود.
این مقام مسوول اظهار داشت: گل های این گیاه بسیار زیبا و در چند رنگ مختلف چشم نوازی می کند و اهالی روستا برای تماشای آن در کنار آببندان حضور می یابند.
لایروبی فنی تنها راه نجات
حسین حیدرپور رییس اداره محیط زیست بابل گفت: برای ریشه کنی کامل گیاه سنبل آبی در آببندان آغوزبن بابل تنها راه نجات بخش لایروبی فنی است که تمام ریشه آن از آبندان خارج شود.
این مسوول با بیان اینکه اگر تمام بدنه و ریشه های سنبل آبی از آبندان خارج نشود این گیاه دوباره رشد خواهد کرد، اظهار داشت: در چند سال گذشته این آببندان لایروبی شد اما بدلیل اینکه به صورت فنی و علمی نبود این گیاه دوباره رشد کرد.
رییس اداره محیط زیست بابل بیان داشت: سنبل آبی یکی از گیاهانی است که به سرعت رشد می‌کند و گسترش می‌یابد و بذر این گیاه تا ۳۰ سال ماندگاری دارد و در صورت شرایط مساعد دوباره رشد خواهد کرد.
وی بیان داشت : این گیاه معروف است به شیطان بنفش و در معدوم سازی این گیاه باید به گونه‌ای عمل شود تا توان تکثیر از آن گرفته شود.
حیدرپور این را هم گفت که این گیاه چون فلزات سنگین آب را جذب می‌کند و در بدنه و نقطه پیازی آن ذخیره می‌شود، هر حیوانی از آن استفاده کند برای او خطرآفرین خواهد بود.
حیدرپور بیان داشت: گیاه سنبل به خاطر سمی بودن هیچ حیوانی از آن استفاده نمی‌کند و ریشه آن هم در آب قرار دارد.
رئیس اداره محیط زیست بابل تصریح کرد: در سه سال اخیر در خصوص این آببندان هشدارهای لازم به آب منطقه‌ای و جهاد کشاورزی اعلام شد و امیدواریم لایروبی فنی این آببندان در اولویت قرار گیرد.
شهرستان ۵۴۰ هزار نفری بابل با دارا بودن ۲۰۷ آببندان صدر نشین آببندان ها در سطح دیگر شهرهای مازندران می باشد.
نظر شما