عده ای که مسیر رزق حلال را می پیمایند اما دغدغه فراوانی برای کسب روزی فراوان دارند، معمولا بیشتر وقت روز را حتی دو یا سه شیفت مشغول کارند که در این صورت کمترین آفت این پرکاری کسلی و بی حوصلگی در انجام امور شرعیه خواهد بود .اما عده ای نیز از مسیر ناصواب به دغدغه های مادی می پردازند که آنها حسابشان جداست .انها که بر خدا توکل می کننند و به رزق داده شده از سوی خدا وند قانع هستند باید تلاش کنند تا خدای ناکرده امور دنیوی آنان را از پرداختن به امور معنوی بازندارد که در این صورت دچار خسران دنیا و آخرت خواهند شد.

امیر مومنان حضرت علی علیه السلام در کلامی گهربار فرمول بسیار ساده ای برای جلوگیری از این ضرر و زیان ارایه می فرمایند.
ایشان می فرماید: لا یترک الناس شیئا من امر دینهم لاستصلاح دیناهم الا فتح الله علیهم ما هو اضرمنه. (1)
مردم چیزی ازامور دینشان را برای اصلاح دنیایشان ترک نمی‏کنند مگر این که خداوند زیانبارتر از آن را به روی آنها خواهد گشود.
پس اگردین را فدای دنیا نمودیم، قطعاً ضرر بیشتری خواهیم کرد مثلاً بخاطرکاردنیا ، نمازاوّل وقت را ترک کردیم،یا بخاطرزیاد شدن ثروت، خمس و زکات ندادیم ، دریک معامله دهها دروغ گفتیم ، ربا گرفتیم و ..... دراین صورت باید عواقب خطرناک کارخود را درنظرداشته باشیم.

1- نهج البلاغه ترجمه فیض الاسلام ص 1135 حکمت 103