معمولا مو و ناخن ما به طور مرتب بلند می شود و بایستی کوتاه شود و اگر این دو عضو بدن ثابت باشند ،مشکلاتی را برای انسان به بار می آورند اما در کوتاه کردن آن فواید بسیاری نهفته است.

در کتاب توحید مفضل حکمت های بسیاری از خلقت خداوند توسط امام صادق علیه السلام بیان شده است.در بخشی از این رساله امام به خلقت مو و ناخن می پردازند و می فرمایند :

(ای مفضل)به حسن تدبیری که در آفرینش موها و ناخن ها به کار رفته بیاندیش و عبرت بگیر چون این دو از عضوهایی هستند که مدام بلند و زیاد می شوند و باید زود به زود کوتاه شوند ،بدون حس آفریده شده اند تا کوتاه کردن وچیدن شان انسان را نیازارد .

اگر چیدن مو و گرفتن ناخن با درد و رنج همراه بود ،انسان میان دو امر ناپسند و ناخواسته مردد می بود :بگذارد موها و ناخن هایش بلند وبسیار شوند _در این صورت وجودشان تحمل ناپذیر می شد-و یا آنها را با همه درد سخت وازاردهنده اش ،کوتاه نماید.

گفتم :چرا خداوند موها ناخن ها را طوری نیافریده که بلند و زیاد نشود و انسان محتاج کوتاه کردن شان نشود؟

فرمود :خدا در این کار ،نعمت هایی برای بنده اش قرار داده که او نمی داند ،تا شکر شان را بجای آورد.

بدان که با بیرون آمدن موها از منافذ پوست و روئیدن ناخن ها از سر انگشتان دردها و بیماریهای بدن خارج می شوند از این رو به انسان امر شده است که هر هفته نوره بکشد و سر بتراشد و ناخن بگیرد تا موها و ناخن ها زود به زود رشد کنند و دردها و بیماریهای بدن را بیرون بریزند اما اگر این کار دیر به دیر انجام انجام شود درد و بیماری در بدن انسان می ماند و مرض های سخت و دیرپای را سبب می گردد (توحید مفضل ترجمه:مهدی محمدی)