در بخش دیگری از این روایت جبرئیل از گریه ملائک بر سه کس از روی ترحم ودلسوزی سخن می گوید:
..اما گریه ملائکه در سه جا،
اول :بر غریبی که در راه طلب علم ودانش بمیرد
دوم:بر زن و مردسالخورده ای که آرزوی فرزند کنند و خداوند به آنها عطا فرماید و (آنها به این سبب)خوشحال شوند و گویند او در آخر عمر ،به ما خدمت کند و پس از مرگ جنازه ما را تشییع نماید،پس (آن فرزند)در زمان حیات پدر و مادرش از دنیا برود و ملائکه قبل از پدر و مادر بر او بگریند
سوم :بر یتیمی که نیمه شب بیدار شود و گریان سراغ مادر را بگیرد ،غافل از اینکه مادرش مرده ،وقتی دایه صدای او را می شنود با صدای خشن فریاد زند چرا گریه می کنی؟
وقتی (کودک بینوا) صدای دایه را می شنود بیاد مرگ مادرش می افتد و با نا امیدی ساکت می شود ،پس در چنین جایی است که ملائک (به غربت و بی کسی او)گریه می کنند.(مواعظ العددیةص 144،145)
 

 حقیقتا این سه مصیبت کمر شکن هستند و درد آور.چه زیبا خواهد بود انسانهایی که گرفتار این مصایب می شوند خود را بر بال ملائک بسپارند و با آنها هم ناله شوند