به گزارش قدس آنلاین، نمایش ضعیف گلرهای ملی پوش لیگ برتری در هفته نوزدهم رقابت‌های لیگ برتر یک زنگ خطر جدی برای کادرفنی تیم ملی به ویژه شخص امیر قلعه نویی است.
نوسان در عملکرد شماره یک های تیم ملی اتفاق جدیدی در حوزه ملی نیست اما تا به امروز این نفرات زیر سایه نام خود پنهان شدند و به نوعی ضعف‌های مشهود آنها به کلی پوشش داده شده اما تداوم نمایش ضعیف آنها می‌تواند ضربه جبران ناپذیری به فوتبال ملی ایران وارد کند تا اتفاقی تلخ تر از جام ملت های آسیا برای فوتبال ایران رقم بخورد.
جدا از اینکه تیم ملی بابت افت محسوس گلرهای دعوت شده به اردو متضرر خواهد شد، باشگاه‌های طرف قرارداد آنها نیز از این اتفاق به شدت ضرر کردند و تداوم این روند می تواند منجر به نیمکت نشینی آنها در جریان بازی های لیگ برتر و جام حذفی شود.
اما تراژدی بزرگ وقتی نمایان می‌شود که این باشگاه به واسطه حضور این بازیکنان قید به خدمت گرفتن دروازه بان مطمئن دیگر را زدند و به نوعی در حال حاضر جانشین مطمئنی برای قرار گرفتن در ترکیب تیم به جای آنها وجود ندارد. موضوعی که نشان می‌دهد استراتژی مدیریت این باشگاه ها در فصل نقل و انتقالات کاملا غلط بوده و با بالا بردن نرخ قرارداد این بازیکنان چالشی بزرگ را برای خود ایجاد کردند که حالا کادرفنی برای جبران آن با دردسری بزرگ و غیر قابل باور رو به رو شده است!
اما با این وجود اوسمار برای پر کردن این خلا کاملا مشهود تصمیم گرفت دروازه بان جوان خود را در ترکیب اصلی قرار دهد تا نبود بیرانوند را تجربه کند که از قضا این اتفاق با درخشش دروازه بان جوان پرسپولیس همراه شد تا او انگیزه بیشتری برای کنار گذاشتن بیرانوند داشته باشد اما در سپاهان، تاکنون مورایس به سراغ جانشین نیازمند نرفته اما اگر روند افت دروازه بان ملی پوش سپاهانی‌ها همچنان تداوم داشته باشد قطعا سرمربی پرتغالی سپاهان هم ناچار به استفاده از دروازه بان جانشین خواهد شد تا مانع از فروپاشی دروازه تیمش شود.
در کنار این معادلات احتمالی یک پرسش بزرگ از سوی منتقدان مطرح است که چگونه این دروازه بان‌ها با این عملکرد پر نوسان هر سال در زمان نقل و انتقالات لیگ برتر با قراردادهای نجومی و غیر قابل باور با باشگاه خود به توافق می‌رسند؟ در حالی که دروازه بانان جوان فوتبال ایران با رقم هایی به مراتب پائین تر به عضویت تیم های لیگ برتری در می‌آیند؟
هرچند انتظار نمی‌رود مدیران سپاهان، پرسپولیس، استقلال و تراکتورسازی بابت این نقد بزرگ پاسخ درست و شفافی ارائه دهند اما نقد کارشناسان به این ماجرا کاملا وارد است و باید روشن شود پشت پرده چه معادلاتی در جریان است که یک گلر به رغم عملکرد ضعیفش می‌تواند قراردادی حدود 90 میلیارد تومان امضا کند در حالی که در اصل این بازیکن شایستگی دریافت چنین مبلغی را ندارد؟
از طرفی چرا کادرفنی تیم ملی فوتبال بدون در نظر گرفتن کارنامه این نفرات همیشه آنها را برای حضور در اردوی تیم ملی دعوت می‌کنند و چشم بر روی توانمندی استعدادهای جوان و با انگیزه که می تواند آتیه دار فوتبال ملی باشند می‌بندند؟
آنچه به نظر می‌رسد اینست که گلرهای فعلی تیم ملی از هر نظر اطمینان خاطر دارند که به هر شکلی ظاهر شوند هم در ترکیب ثابت تیم خود حضور دارند، هم سهمیه حضور در تیم ملی آنها محفوظ است به همین دلیل بدون در نظر گرفتن انتقادهای موجود به روند حرکتی خود ادامه می دهند و هیچ تلاشی برای بهبود اوضاع نمی‌کنند تا یک چرخه معیوب را پدید آورند و از این بابت به معنی واقعی کلمه سو استفاده کنند تا ویلاهای چند صد میلیاردی و ماشین‌های لوکس خریداری کنند و هر روز پولدار تر از قبل شوند بدون اینکه شایستگی آن را داشته باشند.
نظر شما