به گزارش قدس آنلاین، پیامبر اکرم (ص) به القاب متعددی شهرت دارند که هیچ از آنها بی دلیل و فلسفه نیست و خود ایشان بر چرایی آنها تصریح دارند.
از امام حسن (ع) روایت است که فرمودند: «چند نفر يهودى خدمت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله رسيدند، اعلم و دانشمندترين آنها پرسيد: براى چه به محمد و احمد و ابوالقاسم و بشير و نذير و داعى ناميده شده ايد؟
نبى اكرم صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند: «اما به محمد به خاطر آن است كه در زمين محمود و ستوده مى باشم و اما به احمد به جهت آن است كه در آسمان محمود و ستوده هستم و اما به ابوالقاسم، براى اين است كه حقّ عزّ و جلّ در روز قيامت قسمت و سهم دوزخ را تقسيم نموده و از خلق اولين و آخرين آنان كه به من كفر ورزيده اند را سهم دوزخ قرار مىدهد و قسمت و سهم بهشت را نيز تقسيم كرده آنان كه به من ايمان آورده و به نبوّتم اقرار نموده اند را در بهشت قرار مىدهد، و اما به داعى جهتش آن است كه من مردم را به دين پروردگارم عزّ و جلّ دعوت مىكنم و امّا به نذير جهتش آن است كه هر كس عصيان و نافرمانى مرا نمايد او را از آتش جهنم انذار كرده و مى ترسانم، و اما به بشير سرش آن است كه هر كس مرا اطاعت كند او را به بهشت بشارت مىدهم.»
همچنین، از امام صادق (ع) روایت است که فرمودند: «برخى از اهل قريش محضر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله عرضه داشتند: با اين كه شما آخر پيامبرى هستيد كه مبعوث شده و خاتم و پايان دهنده ايشان مى باشيد به چه چيز بر تمام سبقت گرفته و بر همه ايشان تفضيل و برترى داده شده ايد؟! حضرت (ص) فرمودند: به خاطر اين كه من اولين كسى بودم كه به ربوبيّت پروردگار جل جلاله اقرار نموده و وقتى از انبياء ميثاق گرفته شد و آنها را شاهد بر خودشان قرار دادند و سپس پروردگار فرمود: آيا من پروردگار شما نيستم؟ و همه انبياء گفتند: آرى.
من اولين نفر بودم كه جواب آرى را دادم، پس در اقرار به حقّ عزّ و جلّ من از همگان سبقت گرفتم.»
برگرفته از علل الشرائع، جلد یک
انتهای خبر/
