قدس آنلاین- اجرای نظام‌نامه جدید اکران از سوی سازمان امور سینمایی، سمعی و بصری ابلاغ شد. اتفاقی که بسیاری از اهالی سینما از مدت‌ها آن بودند و انتظار داشتند کاستی‌های پیشین، در طرح جدید جبران شود. البته به نظر نمی‌رسد ابلاغیه جدید، گره‌گشای مشکلات پیچیده اکران باشد و بازهم در بر همان پاشنه قبل خواهد چرخید به گونه‌ای که ابلاغ نظام‌نامه جدید در همین چند روز، نه تنها با واکنش همراه با رضایت سینماگران همراه نبوده است، موجب نگرانی بیشتر سینماگران شده است.
به نظر می رسد نظام‌نامه اکران، بیش از اینکه به فکر نجات سینمای ایران از سلطه مافیای اکران و جلوگیری از سوختن فیلم‌های ارزشمند و دغدغه‌مند باشد، منافع اقتصادی را در نظر گرفته است و به همین دلیل اتفاق خاصی پس از این ابلاغیه رخ نخواهد داد.
تا منافع شخصی هست، نظام‌نامه فایده ندارد
احمد عبداللهیان یکی از سینماگرانی است که نه تنها از این ابلاغیه راضی نیست، این نظام‌نامه جدید را مشکلی اضافه بر مشکلات قبلی اکران ارزیابی می‌کند. وی در توضیح دلیل مخالفت خود می‌گوید: به نظر من این ابلاغیه هیچ مشکلی از وضعیت درهم و پیچیده اکران حل نمی‌کند. می‌گویید چرا؟ من می‌گویم به دلیل اینکه سینمای ما امامزاده‌ای است که متولی ندارد. در وضعیت فعلی، سینمای ما دست چند نفر بخصوص افتاده است که مجموعه این افراد یک مافیا را تشکیل داده‌اند و برای اکران هم مافیایی عمل می‌کنند.
وی به وضعیت فعلی اکران اشاره می‌کند و می‌گوید: سئوال من این است که چطور می‌شود از ابتدای سال یعنی ماه فروردین تا انتهای شهریور، دوستان در شورای صنفی یا هر مرجع دیگری که تصمیم گیرنده است، بین ۲۰ تا ۳۰ فیلم اکران می‌کنند اما از شهریور تا پایان اسفند ناگهان ۶۰ فیلم اکران می‌شود؟ این میان چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا در این مدت گنجایش سالن‌های ما بیشتر شده است یا اینکه دوستان دارند مافیایی عمل می‌کنند؟ من خودم به این پرسش جواب می‌دهم، این‌ها فیلم‌های خودشان را در بهترین زمان اکران می‌کنند و بقیه فیلم‌ها را در زمان‌های مرده، اکران می‌کنند.
این کارگردان می‌افزاید: من می‌گویم به فرض که این‌ها بیایند و به همه بندهای نظام‌نامه هم عمل کنند؛ تا زمانی که مافیای اکران هست هیچ اتفاقی نمی‌افتد. من می‌توانم تک تک افراد را نام ببرم که پشت نام دفاتر مختلفی که دایر می‌کنند و کرده‌اند، پنهان می‌شوند و حتی در زمان ابلاغ نظام‌نامه جدید، هم می‌توانند ۸ فیلم داشته باشد، اکران کنند و بقیه فیلم‌ها را هم در کنار این فیلم‌ها اکران کنند. من می‌گویم تا منافع شخصی وجود دارد امکان اصلاح ابن گونه نظام‌نامه‌ها وجود ندارد.
فریبت می‌دهند
در همین رابطه محسن محسنی‌نسب تهیه‌کننده و کارگردان سینما هم می‌گوید: مطمئن باشید این ابلاغیه هم هیچ تغییری در وضعیت اکران ایجاد نخواهد کرد. وی در توضیح این صحبت خود، می‌افزاید: شرکت‌هایی که قدرت پخش و تصمیم‌گیری درباره پخش را در اختیار دارند چهار پنج شرکت بیشتر نیستند که با نام‌های مختلف ثبت کرده‌اند و فضایی انحصاری را به وجودآورده‌اند. مثلاً فلان دفتر فیلم‌سازی که نمی‌تواند بیشتر از دو تا فیلم اکران کند اما با اسم‌های مختلف، شرکت ثبت و ده فیلم را همزمان اکران می‌کنند.
کارگردان و تهیه‌کننده سینمای ایران ادامه می‌دهد: وقتی نظام اکران درست می‌شود که ما براساس عدالت و همانگونه که در همه دنیا صورت می‌گیرد، عمل کنیم. چگونه؟ اول اینکه مثل همه دنیا دفاتری که پخش کننده‌اند و سینمادارها نباید تولیدکننده فیلم باشند. ما با کسانی در رقابت نمایش فیلم هستیم که تصمیم‌گیرنده اصلی اکرانند، ما باید از کسانی که رقیب ما در تولیدند، امکانات اکران بگیریم ولی درحقیقت آن‌ها امکانات اکران را در اختیار خود قرارداده‌اند.
وی با بیان اینکه ظرفیت سینمای ایران محدود است، اضافه می‌کند: این ظرفیت باید به طور طبیعی و براساس یک قاعده عادلانه بین همه اهالی سینما تقسیم شود. در دهه شصت و هفتاد این کار انجام می‌شد ولی بعد از دهه هفتاد آرام آرام به این وضعیت فلاکت بار رسیده‌ایم. الان وضعیت را به جایی رسانده‌اند که دیگر تصمیم گیرنده نمایش فیلم، کارگردان نیست. حتی در دکوپاژ یک کارگردان هم نظر سالن‌دار سینما مهم است. الان بازیگر سینما، سالار فیلم است و اوست که تصمیم می‌گیرد، چرا؟ به دلیل اینکه سالن‌دار سینما فقط فیلمی‌را اکران می‌کند یا فضای خوبی را در اختیار فیلم می‌گذارد که یک سلبیریتی در فیلم باشد و اگر فیلمی سلبیریتی نداشته نباشد، یا اکران نمی‌شود و یا به صورت چرخشی، اکران‌های صبح و ظهر را دراختیارش می‌گذارند. به همین دلیل بازیگر هم می‌داند فیلم روی کاکل او می‌چرخد و طبیعتاً رفتارش هم یک رفتار کاسب‌کارانه و طلبکارانه می‌شود.
وی با تأکید براینکه مشکلات سینما با این بخشنامه‌ها درست نمی‌شود، می‌گوید:شاید با این کارها بتوانند جوانان سینما را قانع کنند ولی من که چهل سال است کارم سینماست، می‌دانم همه این‌ها چیزی جز کلک و فریب نیست. این کارها فریب سینماگران مستقل است و به همین دلیل است که ژانرهای مختلف سینمای ایران مهجور مانده‌اند و فیلم‌های لوده بر پرده سینماهاست.
از بین بردن لابی دفاتر پخش
اما همه سینماگران با این شدت و غلظت با نظام‌نامه ابلاغی مخالف نیستند و معتقدند با اجرای این طرح، بخشی از مشکلات شیوه پیشین اکران سینماها رفع خواهد شد. یکی از این افراد، داریوش بابائیان کارگردان و تهیه‌کننده سینماست که نسبت به این طرح اندکی خوشبین تر است و موفقیت این نظام‌نامه جدید، را منوط به انجام کامل این ابلاغیه می‌داند.
وی می‌گوید: اگرهر دفتر فیلسمازی نهایتاً یک فیلم یا در سخت‌ترین شرایط دو فیلم را به صورت همزمان بر اکران داشته باشد و به عبارتی اگر اگر به اصطلاح لابی دفاتر از میان برداشته شود، شاید بشود خیلی از این مشکلات را از سر راه برداریم.
وی در توضیح این صحبت می‌گوید: در اکران چون فیلم‌های ضعیف باید در کنار فیلم‌های قوی باشند، دفاتر ملزم به داشتن یک چنین محدودیتی هستند که از ایجاد انحصار جلوگیری کند، درغیر این صورت ممکن است پخش همه فیلم‌های قوی در انحصار یک دفتر پخش خاص قرار بگیرد و به صورت طبیعی انحصار ایجاد می‌شود و بقیه دفاتر بسته می‌شوند و این مشکل کمی نیست.
