قصه وقایع غیر عادی سینمای ایران نه تنها در ماه‌های پایانی سال جاری بلکه در سال پیش‌رو نیز همچنان سر دراز خواهد داشت.<BR>

فیلم‌های بی‌مجوز داخلی کم بود، خارجی‌ها هم آمدند

به گزارش قدس انلاین ,  روزنامه جوان نوشت:‌در فرآیند الک شدن آثار ارسالی به جشنواره فیلم فجر که در نهایت 26 اثر سینمایی را به گود بزرگ‌ترین رویداد بین‌المللی سینمایی ایران راه داد، سه فیلم «لرزاننده چربی»، «گس» و «قصه‌ها» از چرخه خارج شدند.

آثاری که با بر هم زدن تمام خط‌کشی‌ها و قراردادهای همیشگی فرآیند کسب مجوز و ساخت فیلم در ایران، ابتدا به شکلی زیرزمینی ساخته شده‌اند و سپس درصدد کسب مجوز از ارشاد برآمده‌اند و این موضوع در کنار گاف بزرگ «من نسرین هستم» فیلمی ایرانی – انگلیسی که نهادهای نظارتی سینمای ایران را دور زده و فرآیند ساختی مشابه داستان ساختگی «آرگو» را پشت سر گذاشته است، جملگی حکایت از این دارند که قصه وقایع غیرعادی سینمای ایران نه تنها در ماه‌های پایانی سال جاری بلکه در سال پیش‌رو نیز همچنان سر دراز خواهد داشت.

بنا بر این گزارش، شهر بی‌قانون سینمای ایران در سال جاری شاهد وقوع حوادث نادر و عجیبی بوده است. در کنار تمام قانون‌گریزی‌ها و دور زدن‌های غیرقانونی که گاه با وساطت افراد با نفوذ رنگ و نمای قانونی به خود گرفته‌اند، ظهور سه فیلم سینمایی «لرزاننده چربی»، «گس» و «قصه‌ها» حاکی از بروز جریانی سنت شکن در سینمای کشور است که کنار آمدن سازمان سینمایی کشور با این جریان به مثابه عادی‌سازی فرآیند ساخت زیرزمینی و بدون مجوز فیلم‌های سینمایی خواهد بود.

بر اساس این گزارش، رخشان بنی اعتماد، کارگردان فیلم «قصه‌ها» فیلم خود را بدون کسب مجوز از ارشاد ساخته است و شنیده‌ها حاکی از تصمیم سازمان سینمایی برای اعطای مجوز به اثر اوست. پیشتر قرار بود که فیلم بدون مجوز بنی اعتماد در سینما قلهک به نمایش در بیاید، هر چند نداشتن مجوز، برنامه نمایش این فیلم را بر هم زد. «قصه‌ها» از حضور بازیگران معروف سینمای کشور بهره می‌برد؛ فیلمی اپیزودیک که بخش مهمی از داستان آن در یک مینی‌بوس کارگری رخ می‌دهد و گفته می‌شود که موضوع آن با موضوع فتنه مرتبط است.

در ضلع دیگر این ماجرا، محمد شیروانی با «لرزاننده چربی» به عنوان دومین فیلم بلند خود قرار دارد. او نیز اگرچه از دور جشنواره فیلم فجر خارج شده است اما به دستان سخاوتمند ! سازمان سینمایی برای کسب مجوز چشم دوخته است.

شیروانی حتی در فرآیندی همچون فیلم «یک خانواده محترم» که با فرمولی متفاوت سر از جشنواره‌های بین‌المللی درآورده بود، قرار است در جشنواره بین‌المللی فیلم‌های مستقل «ساندنس» 2013 شرکت کند. این جشنواره اگرچه پسوند فیلم‌های مستقل را با خود حمل می‌کند، اما بدون شک فیلم بدون مجوز شیروانی با هر گونه مضمون و محتوایی که دارد، نماینده ضمنی سینمای ایران در این جشنواره خواهد بود. از فیلم «گس» به عنوان سومین فیلم راه نیافته به جشنواره فیلم فجر نیز در حالی به عنوان فیلمی بدون مجوز یاد می‌شود که در کمال تعجب و ناباوری در میان اسامی نامزدهای جایزه «بفتا» نام فیلمی ایرانی دیده می‌شود که فرآیند ساختی مشابه داستان ساختگی «آرگو» را پشت سر گذاشته است. «من نسرین هستم» عنوان فیلمی است که عواملش برای ساخت آن در قالب گروهی مستندساز وارد ایران شده‌اند و از مجوز خود برای ساخت فیلمی دیگر استفاده و بخش‌هایی از «من نسرین هستم» را به شکلی مخفیانه در تهران فیلمبرداری کرده و سپس در کمال آرامش به انگلیس بازگشته‌اند؛ رویدادی که همزمانی‌اش با فیلم «آرگو» آن هم در شرایطی که ایرانیان بر ساختگی بودن داستان فیلم «آرگو» اصرار دارند، همچون قوزی بالای قوز است.

عنوان فیلم ضد ایرانی «آرگو» که هم اکنون به‌رغم بضاعت اندکش نامزد هفت بخش مختلف جایزه اسکار شده و در کنار چند فیلم سیاسی دیگر شائبه‌های سیاسی ‌بودن انتخاب آکادمی اسکار را به واقعیت نزدیک کرده است، برگرفته از داستانی خواندنی و کذایی است. بن افلک بازیگر نقش «رابرت مندز» مأمور سیا برای نجات شش گروگان امریکایی در حادثه تسخیر لانه‌جاسوسی طرحی نو می‌اندازد و همراه گروهش در لباس مبدل و در قالب کارگردان مستندی تحت عنوان «آرگو» که قرار است در ایران ساخته شود، وارد ایران می‌شود و نقشه‌اش را عملی می‌کند.

اکنون در گاف بزرگ دیگری در سیستم نظارتی سینمای کشور، عوامل این فیلم که به جز چند اکران پراکنده در سینماهای شمال شرق انگلیس و شرکت در جوایز کمتر شناخته شده‌ای چون «برویک» و «فستیوال هنرهای رسانه‌ای» انگلیس تجربه دیگری نداشته‌اند، با ترفند زیرکانه‌ای که الهام گرفته از ترفند فیلمنامه «آرگو» است به ایران آمده و با دور زدن نهادهای نظارتی، اقدام به فیلمبرداری در تهران کرده‌اند. اکنون «من نسرین هستم» به کارگردانی «تینا غروی» خود را در کنار فیلم‌های نامداری چون «دغل باز» نامزد جایزه بفتای انگلیس می‌بیند آن هم بدون اینکه پیشتر در جشنواره‌های سینمایی دیگری چون «ساندنس»، «کن»، «فستیوال فیلم لندن» و حتی جایزه فیلم «ادینبرگ» شرکت کرده باشد.

داستان فیلم «من نسرین هستم» درباره زنی ایرانی است که از تهران می‌گریزد؛ در ورطه قاچاق انسان می‌افتد و سر انجام خود را در منطقه دلگیر و غم‌زده «تینساید» انگلیس تک و تنها می‌یابد. غروی که صحنه‌هایی از فیلمش را در تهران و صحنه‌هایی از آن را نیز در شمال شرق انگلیس فیلمبرداری کرده است، در گفت‌وگو با «گاردین» درباره نحوه فیلمبرداری بخش‌هایی از فیلمش در تهران گفته است: «به همراه گروه کوچکمان به ایران آمدیم و وانمود کردیم که واحد فیلمبرداری محصولی رسانه‌ای هستیم. نقشه ما بازتاب واقعی سناریوی ساختگی و باورنکردنی فیلم «آرگو» بن افلک بود؛ فیلمی که اکثر صحنه‌هایش خلاف واقعیت است تا جایی که من از دیدن این کذایب در طول تماشای این فیلم مدام در حال خندیدن بودم.»

«من نسرین هستم» در شرایطی بنا به اهمال نظارتی ساخته و روانه جوایز بفتا می‌شود که این اهمال در کنار کوتاهی در نوع برخورد قانونی با فیلم‌های زیرزمینی که به اشکال فراقانونی ساخته شده، تومار نظارت و مدیریت سینمای کشور را در هم می‌پیچد.

اگرچه زمان برای رسیدگی قانونی به تصویربرداری غیرقانونی برخی صحنه‌های فیلم «من نسرین هستم» به پایان رسیده است اما انتظار سه فیلم بدون مجوز این روزهای کشورمان برای اخذ مجوز از سازمان سینمایی که خود می‌تواند از نوادر سینمای کشور باشد، باری دیگر بر التهاب هنر هفتم کشورمان می‌افزاید. آیا این اهمال‌ها ادامه خواهد داشت و آیا سازمان سینمایی که تاکنون کرنش و نرمش را در برخورد با برخی چالش‌های سینمای کشور برگزیده است با اعطای مجوز به این آثار، تنور بدون مجوز و خارج از قانون ساخته شدن این فیلم‌ها را گرم خواهد کرد؟

پخش زنده