جاده بجنورد به اسفراین، یک جاده پیچ در پیچ کوهستانی است؛ از آن جاده‌ها که گاهی از وسط رودخانه رد می‌شود و گاهی از نوک کوه. کوه‌های منطقه پوشیده از درختان ارس است و جاده که سربالا می‌رود، درخت‌های ارس را می‌شود دید که جا به جا، قد کشیده‌اند.
اسفراین شهر کوچکی است. یک طرفش کوه است، یک طرفش دشت. شهری با خیابان‌های شبیه به هم که درخت‌های کهنسال روی آن‌ها سایه انداخته است. در روزهای آغاز سال، پارچه نوشته‌هایی که همه‌شان جایی در منتهی‌الیه غربی شهر را نشان می‌دهند، این شباهت را بیشتر هم می‌کند. همه مسافرهایی که آن روزها وارد اسفراین بشوند، حتماً سراغ همان آدرسی را می‌گیرند که پارچه نوشته‌ها نشان می‌دهد.
