وقتی زندگی کوک نیست...

پارسال دست کشیده بودند به سر و گوش خانه. مبل ها و فرش را نونوار کردند و درب اتاق ها را بردند برای رنگ مجدد. از کلید و پریز و تعویض شیرآلات و نصب پارکت تازه هم کم نگذاشتند.

سربه هوا، شعرخوان، هیاهو مسلک!

می روم پیش زامفولیا، بُن سای، دیفن، شمعدانی، گیاه ماری، پیرومیا و شفلرا... باید یک دل سیر وقت بگذرانم با شگفت انگیزان خانه ام... پس سلامِ لبخندداری می کنم و حال تک تک شان را می پرسم.

گلخانه در خانه

با گلدان‌هایمان زندگی کنیم

گل و گلدان داشتن از آن چیزهایی است که مورد علاقه بسیاری از خانواده هاست. البته طبیعی هم هست تماشای گل، آب دادن به گل و در کل مواظبت از یک گلدان با گلی زیبا موجب می‌شود، حال آدم‌ها خوب شود و آن‌هایی که به داشتن گل و گلدان عادت دارند، می‌دانند ترک کردن این عادت زیبا کار آسانی نیست.

یک تابستان کتابخوانی و گلدان بانی

برایم جالب است بدانم کسی که فیلم نمی بیند و کتاب نمی خواند و انیمیشن های کوتاه دنیا را دنبال نمی کند؛ چطور حال دلش را خوب می کند...؟ کسی که گلدان های نازنین کوتاه و بلند در خانه ندارد و وقت خواندن نهج البلاغه و دعاهای آرام بخشِ کمیل و مجیر و جوشن، چای مزه مزه نمی کند و در مهربانی عالم غرق نمی شود...؟