پنج صفت مهم
عن الرضا(ع): خمس من لم تکن فیه فلا ترجوه لشیء من الدنیا و الاخره؛ من لم تعرف الوثاقه فی ارومته و الکرم فی طباعه و الرصانه فی خلقه و النبل فی نفسه و المخافه لربه
امام رضا(ع) فرمود: پنج صفت است که در هر کس نباشد امید چیزی از دنیا و آخرت به او نداشته باشید
- کسی که در نهادش اعتماد نبینی
- و کسی که در سرشتش کرم نیابی
- و کسی که در آفرینش استواری نبینی
- و کسی که در نفسش نجابت نیابی
- و کسی که از خدایش ترسناک نباشد
تحف العقول، ص 446 و بحارالانوار، ج 78،ص 339

چرا به امام رضاعلیه السلام غریب الغربا می گویند؟
حجت الاسلام رسول جعفریان رئیس کتابخانه مجلس شورای اسلامی می گوید:غریب الغربا به معنای غریب غریبان است و کسی را گویند که از همه غریب تر است. در خصوص علت بروز و شیوع این لفظ(غریب الغربا) در مورد امام رضا(ع) در لسان عامة مردم پس از شهادت ایشان، اساس آن همان روایاتی است که در خصوص شهادت و مکان دفن ایشان وارد شده است.
از رسول خدا(ص) روایت گردیده است : «پاره ای از تن من در خراسان مدفون خواهد شد و هر غمناکی که او را زیارت کند، خداوند غمش رابرطرف گرداند وهرگناهکاری که او را زیارت کند،‌البته گناهانش را بیامرزد.» امیرالمؤمنین علی (ع) نیز در این باره می فرماید : « به زودی مردی از فرزندان من در خراسان بوسیله زهر کشته خواهد شد، که نام او همنام من و نام پدرش نام پسر عمران(موسی) است، آگاه باشید کسی که او را درغربتش زیارت کند،‌خداوند گناهان او را بیامرزد. » طبق روایت، امام طی اقامت کوتاه خویش در خراسان، پیوسته دچار درد و رنج و اندوه بود و آرزوی مرگ می کرد. و نیز نقل گردیده که روزهای جمعه، هرگاه از مسجد بازمی گشت، می فرمود : «پروردگارا اگر گشایش کارم از‌ آنچه در آن قرار دارم، مرگ است، هر چه زوتر مرگم را فرا برسان.» تحمل مأمون و اطرافیانش و آمد و شد میان آنها و نشست و برخاست با آنان و سوء استفاده مأمون از وجود مقدس امام، در جهت اغراض و مصالح حکومت، همه اینها مایة دل آزردگی و ناراحتی و ناخشنودی امام، تا سرحدّ مرگ بود.امام درموقعیتی قرار داشت، که هم از بُعد مکانی غریب بود و هم از بُعد عقیدتی. هم مجبور بود از دوری خانواده و یاران و مکانی که به آن علاقه مند بود(مدینه)‌، دلتنگ باشد، و هم در میان گروهی بسر برد، که هیچ سنخیّتی از نظر فکر و مرام و عقیده به آنان احساس نمی کرد و در عین حال ناظر اعمال ریاکارانة‌شان بود، و از نیرنگ و نفاق درونی آنان نیز به خوبی آگاه بود. اینها وجود مقدس امام را بشدت آزار می داد. لذا عنوان غریب الغربا، مصداق چنین غربتی است.

داناتر از على بن موسى الرضا (ع) را ندیدم
حضرت رضا (ع) هر سه روز یک ختم قرآن انجام میدادند و میفرمود : اگر بخواهم در کمتر از سه روز هم می توانم یک قرآن ختم کنم ، ولیکن هنگامی که به آیات شریفه می رسم تفکر و تدبر میکنم ، که این آیه در چه موضوعی فرود آمده و در چه وقتی نازل شده است ، و لذا قرآن را در هر سه روز یک دور قرائت می کنم.
حاکم نیشابورى از ابوالصلت هروى روایت می کند که وى گفت: من داناتر از على بن موسى الرضا (ع) را ندیدم و هر دانشمندى هم که با وى مجالست می کرد این مطلب را تصدیق داشت، مأمون علماء ادیان و فقهاء شرایع را در مجلسى جمع کرد و حضرت رضا (ع) را دعوت کرد تا با آنان گفتگو کند، حضرت همه آنها را مُجاب کرد، و همگان فضل و دانش وى را ستودند و عجز و ناتوانى خود را ثابت کردند ، حضرت رضا (ع) می فرمود : من در مدینه در روضه حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله مى نشستم و علماء هم در آنجا زیاد بودند، هر گاه آنان در مسأله‏ اى در می ‏ماندند به طرف من اشاره می کردند، و مسائل خود را از من سؤال می ‏نمودند، و من هم به همه سؤالات آنها پاسخ میگفتم.
ابو الصلت هروى گوید: حضرت رضا علیه السّلام با مردم به هر زبانى تکلم می کرد، به خداوند سوگند از هر کسى بزبانش آشناتر و فصیح‏تر بود، یکى از روزها خدمتش عرض کردم: یا ابن رسول اللَّه من در تعجب هستم که شما چگونه همه زبان‏ها را میدانى، فرمود: اى ابا صلت من حجت خداوند در میان مردم هستم و خداوند در صورتى با مردم اتمام حجت کرده است که حجت وى همه زبان ها را بداند، آیا نشنیده ‏اى که امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: به ما فصل الخطاب داده ‏اند و فصل الخطاب هم شناختن لغات مختلف است.
شیخ طبرسی در کتاب اعلام الوری پس از ذکر بعضی از دلائل و معجزات حضرت رضا (ع) می نویسد : و اما آنچه بعد از وفات حضرت رضا (ع) در کنار مشهد مقدسش ظاهر شده و برکاتى که در آنجا به معرض ظهور رسیده و مردمان زیادى آن‏ها را به چشم خود دیده ‏اند و خاصه و عامه به وى اعتراف دارند دوست و دشمن او را تصدیق کرده ‏اند تا امروز زیاده از حد است، و چه بسیار امراض صعب العلاج که صاحبان آنها بهبودى یافته ‏اند ، در مشهد مقدس آن حضرت دعاهاى زیادى مستجاب شده و اندوه‏ها برطرف گردیده که خودمان بسیارى از آنها را مشاهده کرده ‏ایم و در وقوع آن شکى نداریم و اگر بخواهیم در این باره چیزى بنویسیم کتاب به طول خواهد انجامید.
شیخ حر عاملی قدس سره در کتاب اثباة الهداة پس از نقل این کلام از کتاب اعلام الوری می نویسد : مولف این کتاب محمد بن الحسن الحر گوید : من بسیاری از این کرامات را چنانکه طبرسی مشاهده کرد و برای او یقین گردید در مدت مجاورت خود در مشهد حضرت رضا (ع) که بیست و شش سال بود دیدم و مشاهده کردم و یقین نمودم و در این باره اخباری شنیدم که متجاوز از تواتر است و به یاد ندارم که در این مشهد مقدس دعائی کرده باشم و به وسیله آن حضرت از خداوند حاجتی خواسته باشم

میخوام مثل کبوترای حرم اش مقیم بشم
رضا نظامی خادم امام رضا(ع) نقل می کنه:کفش هاش رو که میگیرم چشم هاش پر اشک میشه، میگه برای وداع آمدم. می پرسم از کجا؟ میگه ازشهر خواهرش فاطمه معصومه(س) قم.
روی می چرخونه به سمت ضریح ومیگه اولین باره که به پابوسش میام برا همین فکر می کنم در رویام. میگم تا بحال هیچ وقت نیومدی سرش را پایین می اندازه و میگه امسال توجشن میلادش خیریه را تزئین کردم وهمونجا از خودشان خواستم بیایم به پابوسش ، چیزی نگذشت که از طرف خیریه تماس گرفتند بعدش هم که تا چشم وا کردم دیدم تو حرم اش هستم
میگه معنویت مشهد الرضا(ع) خیلی زیادته بیشتر از اونی که بخوای فکرش بکنی، خیلی چیزها هست که از توی عکس وتصویروفیلم تلویزیونی نمیشه دید تا نیای وگوشه صحن وگوش به نقارخانه ودل به خودش حریم اش فایده نداره انگار از جای دیگه ای برات روایت میکنن زیارت اش یک چیز دیگه است. می پرسم چه آرزویی داری میگه میخوام مثل کبوترای حرمش مقیم بشم تا هرصبح وشام چشمم به گنبد طلایی آقا بیافته وازش انرژی بگیرم. حرم امام رضا(ع) قربونش برم جاییه که همه غمای عالم از یاد میرره وتازه وقتی که میخوای بری سخته دل کندن میگم انشالله بزودی مشرف بشین و کفشاش می ذارم توی جا کفشی ،برمی گردم نگام می افته به کلاه فرهنگی سقاخانه اسماعیل طلایی همون جایی که کبوترا نشون کردن وهروقت نگاه کنی مبینی نشستن به سمت ضریح مطهر آقا ذل زدن ونگاه می کنند.

یکی جارو کن امام رضا شد
مردم خراسان از دیرباز تاکنون عشق و علاقه خاصی به ائمه اطهار داشته‌اند. با سفر امام رضا (ع) به این شهر این خطه از ایران مزین به نام امام رضا (ع) و مشهد به قبله‌گاه عاشقان ائمه تبدیل شد. باورها و اعتقادات مردم خراسان در ادبیات خواص و عوام این سرزمین نمود بارزی دارد.
به مشهد می‌روم قصد زیارت / زنم چهچه در آن طاق و عمارت
زنم چهچه خلایق جمع گردد / همه گویند به هم شیر تو رحمت
در دو بیتی ها که در خراسان به آن فراقی و چارمصراعی نیز می‌گویند، به مواردی بر می خوریم:
نماز شم که گوسفند به‌جا شد
دو تا بلبل به سیل گل رها شد
یکی از حوض کوثر آب می‌خورد
یکی جارو کن امام رضا شد
..........................
سر کوه بلند آلاله سر زد
امام هشتمی دس ور کمر زد
امام هشتمی فرزند حیدر
مرادم را بده یک بار دیگر
در رباعی‌های عامیانه‌ای که برای امام هشتم سروده شده است حضرت امام رضا (ع) و حرم، نماد و نمود خاص خود را دارد.
مو کفتر سوز(سبز ) ور هوا خواهم کرد
رو ور مشد امام رضا خواهم کرد
جایی که محمد و علی بنشینن
مو شکوه ز یار بی‌وفا خواهم کرد

مشخصات گنبد طلایی بارگاه منور رضوی
گنبد زراندود بارگاه منور رضوی، یکی از زیباترین جلوه‌های هنری و مذهبی است. در اوایل قرن ششم، شرف‌الدین ابو طاهر قمی وزیر سلطان سنجر سلجوقی ضمن تعمیر روضه منوره اقدام به احداث گنبد بر فراز قُبه اولیه نمود. این همان گنبدی است که بالغ بر 900 سال از بنای آن می‌گذرد. گنبد از نظر ساختمان وارتفاع در نهایت زیبایی و هنرمندی طراحی شده و دارای دو پوشش است. پوشش اول گنبد، سقف حرم به حساب می آید که از زیر قابل مشاهده و دارای مقرنس آینه است و به آن، قبه گفته می شود. پوشش دوم ،خود گنبد طلاست و در حد فاصل این دو پوشش 13 متر فضای خالی وجود دارد. ارتفاع گنبد طلا از کف روضه منوره 31 متر ، محیط دور گنبد 10/42 متر وارتفاع آن از اول طلاکاری تا نوک گنبد 40/16 متر است.نمای گنبد در ابتدا ، آجر زرد رنگ و سپس کاشی نفیس سنجری بودکه در زمان شاه طهماسب صفوی طلاکاری شد .گنبد در سال 1010ه.ق(پس از حمله وغارت ازبک ها)، سال 1086ه.ق (دو سال پس از زلزله)و سال 1291ه.ش (پس از جسارت روسیه تزاری در به توپ بستن حرم ) مورد مرمت واقع گردید . سرانجام بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در سال 1358 خشت های طلای قدیمی گنبد که به علت کمی ضخامت و ساییدگی، بد نما شده بود برچیده شد و با خشت هایی با ضخامت چهار برابر قبل به روش الکترولیز، طلا کاری شد .
 

آمدم ای شاه پناهم بده
سرود شنیدنی "آمده ام ای شاه پناهم بده "با صدای دلنشین کریمخانی بشنوید و دانلود کنید

التماس دعا

تصویر قدیمی از حرم امام رضا علیه السلام