محمدعلی شاه عقیده داشت که برای مبارزه با مشروطه خواهان باید از کسانی استفاده کرد که در هنگام مبارزه به کوچک و بزرگ رحم نکنند و به موقع به مردم ناسزا گویند و فحش های بسیار زننده و زشت نثار آنان و رهبرانشان نمایند و از همین جهت وی یاران خود را از میان اراذل و اوباش انتخاب می کرد و آنگاه القاب و عناوین بزرگی به آنان می بخشید. یکی از یاران محمدعلی شاه محمدخان صنیع حضرت بود. وی که ابتدا از اوباش محله چاله میدان تهران بود در اندک مدتی کارمند اداره اسلحه خانه گردید و با این که چندان سوابق خوبی هم نداشت تنها به دلیل شرکت در سرکوب مشروطه خواهان و همراهی با محمدعلی شاه به مقامات بالایی رسید و رویه ی سابق خود را نیز حفظ کرد ولی پس از فتح تهران، به وسیله ی انقلابیون به اعدام محکوم گردید.
یکی دیگر از یاران محمدعلی شاه، خسروخان بود که لقب مقتدر نظام گرفت و بعدها ملقب به سردار اعتماد گردید. مهدی بامداد درباره او می نویسد: «مقتدر نظام (خسروخان) از اهالی محله سنگلج و از الواط های آن محله بود. او نیز مدت ها رئیس اداره قورخانه بود. در اواخر سلطنت قاجاریه اداره مزبور معنی و اساس چندانی نداشت. کار رئیس قورخانه فقط این بود که در اعیاد و جشن ها امور چراغانی و آتش بازی میدان توپخانه را انجام دهد و از این جهت عامه مردم نامبرده را سردار فشفشه می گفتند و به این لقب شهرت تام پیدا کرده بود.»
سردار فشفشه در مبارزه با آزادیخواهان از هیچ عملی رویگردان نبود و با کارهای خود ثابت کرد که دشمن آزادی و حاکمیت مردم است و دوست دار محمدعلی شاه و مستبدین قجری!

منابع:
1- بامداد، مهری. شرح رجال ایران، جلد 3.
2- سلیمانی، کریم. القاب رجال در دوره ی قاجاریه.
3- شمیم، علی اصغر. ایران در دوره ی سلطنت قاجار.
4- حکیمی، محمود. هزار و یک حکایت تاریخی. جلد 2.