انقلاب مردمی بحرین که در 14 فوریه 2011 آغاز شد فردا وارد چهارمین سال خود می‌شود. طی سال‌های گذشته مردم این کشور برای انقلاب که علی رغم شدت و گستردگی سرکوب آن از سوی رژیم حاکم همواره از زبان رهبران آن بر مسالمت آمیز بودنش تاکید شده است، بهای سنگینی پرداخت کرده‌اند.
بر اساس آمار جمعیت الوفاق بحرین از آغاز انقلاب مردمی این کشور تا پایان سال 2014 میلادی 166 نفر از شهروندان بر اثر سرکوب گری رژیم آل‌خلیفه و شکنجه زندانیان سیاسی به شهادت رسیده‌اند، این رقم برای کشوری که جمعیت ساکنان اصلی آن کمی بیش 800 هزار نفر است رقم بسیار زیادی است.
جمعیت الوفاق همچنین اعلام کرده است که مجموع احکام قضایی فعالان بحرینی در سال 2014 میلادی به 11 هزار سال حبس می‌رسد.
به همین مناسبت به سراغ «شیخ عبدالله الدقاق» نماینده شیخ عیسی قاسم رهبر شیعیان بحرین در ایران رفته‌ایم. وی در گفت‌وگو با خبرنگار بین الملل خبرگزاری تسنیم به تشریح مسائل مختلف انقلاب این کشور پرداخته و به سوال‌های خبرنگار تسنیم پاسخ داد. مشروح این گفتگو را در زیر می‌خوانید:
تاثیر کشورهای اطراف و کشورهای بیگانه بر روی حوادث بحرین را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
عربستان تاثیر بسیار بزرگی بر حوادث جاری در بحرین دارد، کشورهای شورای همکاری خلیج فارس نیز بر این حوادث تاثیر گذار هستند زیرا هر جنبشی علیه رژیم بحرین و یا مطالبه پادشاهی مشروطه، تاج و تخت در کشورهای حاشیه خلیج فارس را نیز در معرض تهدید قرار خواهد داد به همین دلیل مشاهده می‌کنیم که کویت، امارات، عربستان و کلیه کشورهای حاشیه خلیج فارس از رژیم حاکم در بحرین پشتیبانی می‌کنند، این کشورها بسیاری از افراد تحت تعقیب از سوی رژیم آل‌خلیفه را به نیروهای امنیتی بحرین تحویل می‌دهند.
در انقلاب کنونی بحرین عربستان و امارات بیشترین پشتیبانی را از دولت بحرین به عمل آوردند.
انقلاب کنونی بحرین با وجود فعالیت مستمر چهار ساله خود نتوانسته است خواسته‌های مردم این کشور را محقق کند به نظر شما دلیل اصلی این امر چیست؟
چالشهای پیش روی ما بسیار بزرگ هستند، انقلاب بحرین تنها با یک رژیم روبرو نشده است، برای نمونه انقلاب تونس تنها با رژیم زین العابدین بن علی روبرو بود، انقلاب ما با سازمان شورای همکاری خلیج فارس که متشکل از 6 کشور است و در پس آنان انگلیس و آمریکا نیز قرار دارند رویاریی می‌کند.
همچنین رئیس جمهور آمریکا تصریح کرده است که رژیم آل‌خلیفه هم پیمان استراتژیک واشنگتن در منطقه است، در نتیجه آمریکا و انگلیس آل‌خلیفه را با دیگران جایگزین نخواهند کرد زیرا هیچ گروه بهتری از آل خلیفه را برای تامین منافع خود در منطقه نخواهند یافت.
آمریکا ناوگان پنجم خود را در بحرین مستقر کرده است و این بزرگترین ناوگان آمریکا در خاورمیانه است، انگلیس نیز در بحرین پایگاه نظامی دارد، باید گفت این کشورها هرگز حاضر نمی‌شوند آل‌خلیفه را از دست بدهند. مشکل از نحوه قیام مردم بحرین نیست بلکه چالشهای پیش رو بسیار بزرگ هستند و پیروزی کمی به تاخیر افتاده است، اما در صورت محقق شدن آن شاهد پیروزی بسیار نابی خواهیم بود.
چرا علی رغم کلیه فشارهای بین المللی که به آل‌خلیفه وارد می‌شود این رژیم حقوق مردم بحرین را به رسمیت نمی شناسد و همچنان به سرکوبگری خود ادامه می‌دهد؟
در این خصوص باید بگویم که سه عامل داخلی، منطقه‌ای و بین المللی در عدم پاسخگویی آل‌خلیفه به خواسته‌های مردمی نقش دارند. عامل داخلی خود رژیم آل‌خلیفه و سیطره جریان تند روی "الخوالد" بر آنان است.
عربستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس از بیم سرایت اصلاحات به آنان مخالف تحقق خواسته‌های مردم بحرین هستند
الخوالد قدرتمندترین جریان موجود در داخل قبیله آل‌خلیفه هستند که به شدت با ایجاد هرگونه اصلاحات مخالفت می‌کنند. مورد دیگر عامل منطقه‌ای است که عربستان بارز ترین نمونه آن است، این کشور با برپایی پادشاهی مشروطه مخالف است زیرا این مسئله به ریاض نیز سرایت خواهد کرد، آمریکا در صورتی که منافع خود را تامین شده ببیند با پادشاهی مشروطه موافق خواهد کرد اما عربستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس با این مسئله موافقت نخواهند کرد.
کشورهای حاشیه خلیج فارس به این اجماع نظر رسیده‌اند که پادشاهی مشروطه نباید وارد منطقه شود.
اغلب فشارهای بین المللی موجود نیز در قالب اعتراضاتی از سوی سازمان‌های حقوق بشری صورت می‌گیرند و بیانیه‌های این سازمان‌ها نه برای بحرین و نه برای کشوهای دیگر الزام آور نیستند، دولت آمریکا نیز اعتراضاتی به سرکوبگری آل‌خلیفه داشته است اما این اعتراضات سوری هستند.
خواسته‌های مردم بحرین منطقی هستند اما آمریکا که مدعی دفاع از حقوق بشر و دموکراسی است از خواسته‌های آنان دفاع نمی‌کند. برهمین اساس می‌گویم که آمریکا تنها به صورت ضمنی از آل‌خلیفه می‌خواهد که خواسته های مردم را بر آورده کند اما در عرصه عمل این رژیم را برای سرکوب کردن مردم به گازهای اشک آور و سلاح‌های جنگی تجهیز می‌کند.
بازداشت شیخ علی سلمان مقدمه‌ای برای بازداشت شیخ عیسی قاسم و تحقق اراده آمریکا، انگلیس و عربستان برای پایان قهری انقلاب بحرین است
به نظر شما هدف اصلی آل خلیفه از بازداشت شیخ علی سلمان چیست؟
بازداشت شیخ علی سلمان توسط آل‌خلیفه با اراده انگلیس، چراغ سبز آمریکا و تشویق عربستان صورت گرفت. این کشورها برای پایان دادن به انقلاب بحرین با استفاده از قدرت نظامی و نه راه حل سیاسی، بر رژیم حاکم فشار وارد می‌کنند. بنابر این بازداشت شیخ علی سلمان مقدمه‌ای برای انحلال جمعیت الوفاق بحرین است و انحلال این جمعیت نیز مقدمه‌ای برای اقامت اجباری شیخ عیسی قاسم و زمینه‌سازی برای بازداشت او است.
طرح آل‌خلیفه این است که شیخ علی سلمان بازداشت شده و حکم‌های سنگینی در حق او صادر شود و اگر مردم آرام شدند، الوفاق میان انحلال و انتخاب یک دبیر کل جدید مخیر خواهد شد.
اگر این جمعیت منحل شده و یا دبیر کل جدیدی سر کار بیاید که عملکرد ضعیفی داشته و نتواند خواسته‌های مردم را محقق کند رژیم آل‌خلیفه خود در مقابل آیت الله شیخ عیسی قاسم که دست راست خود (شیخ علی سلمان) و موسسه سیاسی که می‌توانست او را یاری دهد را از دست داده است خواهد یافت واگر رهبری انقلاب از بین برود آل‌خلیفه بر این انقلاب چیری شده است.
به نظر شما روند مسالکت آمیز بودن انقلاب بحرین تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟
گمان نمی‌کنم که مردم دست از شیوه انقلاب مسالمت آمیز خود بردارند، انقلاب بحرین به دلایل متعددی مسالمت آمیز باقی خواهد ماند که عبارتند از: ملت بحرین مردمی خونگرم هستند که به خشونت تمایلی ندارند، همچنین رهبران انقلاب همچون آیت الله شیخ عیسی قاسم و شیخ علی سلمان مسالمت آمیز بودن را گزینه‌ای استراتژیک و نه تاکتیکی می‌دانند.
ترور یا بازداشت شیخ عیسی قاسم انقلاب را از روند مسالمت آمیز آن خارج خواهد کرد
با این وجود ممکن است در صورت ترور شیخ عیسی قاسم و یا بازداشت او از روند مسالمت آمیز خود خارج شویم، قرار گرفتن ملت در برابر یک شوک بزرگ باعث از دست رفتن کنترل امور خواهد شد.
با توجه به شناخت کامل شما از مردم بحرین و رژیم حاکم در این کشور، اگر روند امور به صورت کنونی آن ادامه یابد آینده را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
تمامی شاخص‌ها بشارت دهنده پیروزی ما هستند اما به صبر نیاز داریم، شاخص‌هایی همچون دارا بودن رهبری حکیمانه در انقلاب که این مورد مارا از سایر انقلاب‌ها در کشورهای عربی متمایز می‌کند، انقلاب‌های موسوم به بهار عربی هیچ رهبری نداشتند و تنها انقلاب بحرین است که از رهبری علمای دین که در آیت الله شیخ عیسی قاسم تجلی یافته است بهره می‌برد.
شاخص دوم خون شهدا و جنبش مردمی است، انقلاب بحرین تابع حزب خاصی نیست بلکه انقلاب متعلق به کل مردم است. مسئله دیگر نوع خواسته های مطرح شده در این انقلاب است، این خواسته مذهبی و یا طایفه‌ای نیستند بلکه خواسته‌های ملی هستند.
به امید خداوند متعال با این سه عنصر اصلی رهبری حکیمانه، خون شهدا و جبش مردمی و خواسته‌های ملی به پیروزی خواهیم رسید اما پیروزی به دلیل مسالمت آمیز بودن جنبش ما، به کندی به دست خواهد آمد.
رژیم آل‌خلیفه و کشورهای اقلیمی همواره سعی می‌کنند انقلابیون بحرینی را عوامل دست ایران و تحریک شده از سوی آن جلوه دهند، پاسخ شما به این اتهام چیست؟
فرافکنی‌های این گونه یک مسئله بسیار قدیمی هستند و به واسطه آنها سعی می‌شود مشکلات را به عوامل خارجی نسبت داد. انقلاب بحرین داخلی است و از خارج نشات نگرفته است. دلایل مشخص و مشکلات فراوانی وجود دارند که باعث به هم رختن اوضاع و آغاز انقلاب شده‌اند، اگر انقلاب دارای منشا خارجی می‌بود بایستی با ورود نیروهای اشغالگر سعودی به بحرین شدت آن کاهش می‌یافت، انقلاب به دلیل مشکلات داخلی به وجود آمده و ایران هیچ دخالتی در به وجود آمدن آن نداشته است.
مردم بحرین از جمهوری اسلامی ایران الگو می‌گیرند اما این به معنی دخالت ایران نیست
بله مردم از جمهوری اسلامی ایران الگو می‌گیرند اما این به آن معنی نیست که ایران انقلاب بحرین را به راه انداخته است. این اتهامی است که برای راضی کردن انگلیس و آمریکا مطرح می‌شود و به واسطه آن انقلاب نیز سرکوب می‌شود. اما حقیقت بسیار روشن است به طوری که سفارت آمریکا در بحرین با انجام دادن تحقیقات میدانی اعلام کرده است که هیچ ارتباطی میان انقلاب بحرین و ایران وجود ندارد.
حکومت بحرین چگونه و چه زمانی در اختیار آل‌خلیفه قرار گرفت؟
آل‌خلیفه از منطقه "نجد" در عربستان سعودی هستند اما در کویت همراه با آل‌صباح، پسر عموهای خود زندگی می‌کردند پس از آن به منطقه "زباره" در قطر کوچ کردند. آنان گاهی نیز به بحرین سفر می‌کردند که در یکی از این سفرها همراهان و نوکران آل‌خلیفه مردم بحرین را در بازار ستره مورد آزار و اذیت خود قرار دادند. مردم نیز علیه آنان بسیج شده و طی درگیری با آنان یکی از غلامان آل‌خلیفه را کشتند، در مقابل آل‌خلیفه با هدف گرفتن انتقام ارتشی را برای اشغال بحرین تداریک دیدند، در آن زمان حاکم بحرین "نصر آل‌مذکور" بود که از سوی فرماندار بوشهر تعیین شده بود.
آل‌خلیفه در سال 1783 میلادی یک ناوگان دریایی را برای اشغال بحرین تجهیز کردند، نصر آل‌مذکور نیز پس از اطلاع یافتن از این امر با یک ارتش بزرگ به دریا رفت تا در مقابل آل‌خلیفه بایستد اما آل‌خلیفه آنان را دور زده و وارد بحرین شدند، نصر آل‌مذکور متوجه این مسئله شد و به سمت بوشهر رفته و دیگر به بحرین باز نگشت . اینگونه بود که بحرین به اشغال آل خلیفه در آمد.
از آن زمان به بعد جنبش‌های متعددی علیه آل‌خلیفه به راه افتادند اما قبیله آل خلیفه با چند قبیله دیگر همچون الدواسر و الجلاهمه هم پیمان شد که این هم پیمانی تا به امروز ادامه دارد. برخی از آنان همچون الجلاهمه به قطر بازگشتند و برخی دیگر از آنان همچون الدواسر در بحرین و عربستان ساکن شدند. به این صورت سیطره آل‌خلیفه بر بحرین مستحکم شد.
یکی از چهره‌های اصلی قبیله آل‌خلیفه که به بحرین یورش برده و آن را اشغال کرد "احمد بن محمد آل‌خلیفه" نام داشت که همراهان او به او لقت فاتح دادند، گویی که این شخص کشور غیر مسلمانی را فتح کرده بود.
هسته‌های اولیه مقاومت در برابر آل‌خلیفه چگونه شکل گرفتند و چه عواملی موجب نارضایتی مردم از آل‌خلیفه شدند؟
پس از به قدرت رسیدن آل‌خلیفه حوادث زیادی روی داد و آنان گروهی به نام "فداویه" داشتند که وارد منازل می‌شدند و به مردم یورش می‌بردند، این گروه در کوچه‌های شهر گشت زنی کرده و هرگاه زن زیبا رویی را می‌دیدند می‌گفتند که این زن از آن ما است. به دلیل ظلم و ستم آل‌خلیفه، در آن زمان بسیاری از مردم بحرین به خرمشهر، قطیف و بصره مهاجرت کردند. تاریخ این حوادث به ثبت رسیده و مکتوب شده است.
گفته می‌شود که در بحرین به طور میانگین هر 10 سال یکبار یک انقلاب مردمی گسترده علیه آل‌خلیفه به راه افتاده است، اولین انقلاب مردمی این کشور چگونه شکل گرفت؟
انقلاب‌های قرن اخیر در بحرین را به صورت تیتر گونه ذکر می‌کنم، در سال 1919 انتفاضه غواص‌ها به راه افتاد زیرا حقوق این قشر پایمال شده بود، پس از آن در سال 1952جنبش هیئت عالی اجرائی آغاز شد که در آن سنی‌ها و شیعیان با یگدیگر ائتلاف کردند، این جنبش مقارن بود با انقلاب 1952در مصر (انقلاب جمال عبدالناصر)، این جنبش از سوی آل‌خلیفه سرکوب شده و رهبران آن از جمله "عبدالرحمن باکر" به جزیره "سنت هیلان" تبعید شدند.
در سال 1964 نیز ملی گراها و نیروهای راست گرا دست به انقلاب زدند، همچنین در سال 1971 کمونیست‌ها و لائیک‌ها نیز دست به انقلاب زدند، سال 1981 و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و شهادت شهید صدر در عراق مردم بحرین بار دیگر دست به یک انقلاب گسترده زدند.
در سال 1994 بر اثر بازداشت شیخ علی سلمان انتفاضه دهه 90 آغاز شد، در پایان نیز در تاریخ 14 فوریه 2011 انقلاب کنونی بحرین که به انقلاب لؤلؤه نیز شهرت دارد آغاز شد.
ظلم در بحرین هیچگاه پایانی ندارد و به همین دلیل کشور ما به طور متوسط هر 10 سال یکبار شاهد به راه افتادن یک انقلاب مردمی بزرگ است.
نظر شما