اخبار منتشر شده از این رویدادها، بسیار قابل توجه بوده و مهم تر از همه آن که در این اخبار بین المللی، نام ایران نیز به عنوان یکی از تازه واردان به صنعت فضایی در بین کشورهای پیشرفته ی جهان، می درخشد.
در ادامه از جزییات چندین رویداد مهم فضایی، که از ابتدای سال جاری میلادی رخ داده است، آگاه خواهید شد.

کشف شبیه ترین سیاره ی خارجی به زمین

 8 ژانویه 2015 -  18 دی1393

اخترشناسان بیان کردند که هشت سیاره ی تازه، در اطراف ستارگان دور دست شناسایی شده است و در میان آن ها یک سیاره، عنوان «شبیه ترین سیاره ی خارجی به زمین» را به خود اختصاص می دهد.

رصدخانه ی فضایی کپلر ناسا تمامی این هشت سیاره را شناسایی کرده و به این ترتیب شمار سیاراتی که توسط کپلر، حول سایر خورشیدهای کهکشان شیری پیدا می شود از مرز ۱۰۰۰ سیاره بیش تر شده است.

از این هشت سیاره ی تازه، سه تا در ناحیه ی موسوم به «قابل سکونت» اطراف ستارگان قرار دارند که یکی از آن ها مثل زمین سنگی و کمی گرم تر است.

این یافته در نشست سالانه ی انجمن نجوم آمریکا اعلام شد.

این سیاره ی جدید فقط ۱۲ درصد از زمین بزرگ تر است و دمای آن بیش از هر سیاره ی خارجی که تاکنون کشف شده به زمین می خورد.

حرارتی که این سیاره از خورشیدش می گیرد، احتمالا ۴۰ درصد بیش از زمین است.

بنا بر اعلام محققان، در مورد سیارات تازه فقط می توان گفت که احتمالا سنگی هستند و میزان انرژی که از خورشید می گیرند، چقدر است.

کپلر که در فضا پشت سر زمین حرکت می کند، با سنجش میزان نور تابیده از ستارگان و تغییرهای جزیی در این نور، وجود سیارات در اطراف آن ها را استنباط می کند. وقتی سیاره از برابر ستاره می گذرد، از نظر زمینیان، نورش افت می کند.

بعد این سیارات با تلسکوپ های بزرگ زمینی رصد و داده های بیش تری درباره ی آن ها جمع آوری می شود که مورد تحلیل تیم بزرگی از پژوهشگران قرار می گیرد.

آن ها بزرگی این سیارات و نزدیکی آن به ستاره مرکزی را اندازه می گیرند.

با این حال افت متناوب نور ستاره همیشه ناشی از وجود سیاره یی در اطرافش نیست.

در خبری دیگر دانشمندان کپلر، این هفته مجموعه یی با بیش از ۵۰۰ سیاره ی «بالقوه» را که توسط این رصدخانه شناسایی شده معرفی کردند.

فرگال مولالی از مسوولان کپلر گفت: بعضی از این ها با رصدهای بیش تر مردود خواهند شد.

مرکز آموزش فضانورد روسی، گاگارین، 55 سالگی خود را جشن گرفت

11ژانویه 2015 -  21 دی1393

در طول این 55 سال، 558 فضانور به مدار زمین اعزام شده اند و هر یک از آن ها قبل از پرواز در این مرکز آموزش دیده بودند.

در حال حاضر در این مرکز برای پرواز به ایستگاه فضایی بین المللی 8 خدمه ی فضانورد آموزش می بینند.

به گزارش آژانس فضایی روسیه، مرکز آموزش فضانوردان به نام اولین فضانورد روس، یوری گاگارین در سال 1968 نام گذاری شده که به مدت 55 سال در این مرکز، یک سیستم منحصر به فرد آموزش فضانوردان برای پرواز فضایی ایجاد شده و تجربه ی باور نکردنی آزمایش تجهیزات فضایی و شبیه سازان، کارهای پژوهشی، انتخاب و آموزش فضانوردان، بهینه سازی فضاپیما ها و تامین امنیت پروازهای فضایی انجام می شود.

روز 11 ژانویه 1960 فرمانده ی کل نیروی هوایی اتحاد جماهیرشوروی، دستوری را صادر کرد که ساختار سازمانی و ستاد مرکز آموزش فضانورد و تعداد کل پرسنل را تعیین کرد.

سه ماه بعد، 12 نامزد برای اولین پرواز به فضا در تیم فضانوردان شوروی رسما پذیرفته شدند. همه ی آن ها خلبانان نیروی هوایی، دفاع ضد هوایی و نیروی هوایی دریایی بودند.

در میان آن ها ایوان آنیکیف، والری بیکوفسکی، بوریس وولینوف، یوری گاگارین، ویکتور گرباتکو، ولادیمیر کاماروف، الکسی لئونوف، گرگوری نلوبف،آندریان نیکلایف، پاول پوپویچ، گرمان تیتوف و گئورگی شونین بودند .

در اوایل سال های هفتاد قرن بیستم، این مرکز به سازماندهی دوره ی آموزشی فضانوردان برای پرواز به ایستگاه فضایی پرداخت.

مرکز آموزش فضانوردان در مدت آموزش بر اساس دو برنامه ی سرنشین دار اصلی (پرواز به ایستگاه مداری «سالوت» و ایستگاه سرنشین دار مداری «آلماز») را انجام می داد.

در این مرکز، ابزارهای کاملا جدید برای آموزش ایجاد و مونتاژ شد. فضانوردان و کارشناسان این مرکز در طراحی، ایجاد و تست شبیه سازان شرکت فعال داشتند.

فضانوردان در این مرکز، آموزش پرواز به ایستگاه «میر» و سپس آموزش پرواز به ایستگاه بین المللی فضایی، دیدند.

دوربین‌های ناسا احتمالا بیگل دو را در مریخ یافته‌اند

13 ژانویه 2015 -  23 دی1393

پس از یک دهه قطع ارتباط و بی خبری از سرنوشت بیگل دو، گفته می‌شود که این کاوشگر در نزدیکی محلی که قرار بود در سطح مریخ فرود بیاید شناسایی شده است.

بیگل، دو سفینه‌ ی بسیار کوچک بود که سازمان فضایی بریتانیا با هزینه یی بسیار کم ساخته بود و قرار بود حیات را در مریخ بررسی کند.

سازمان فضایی بریتانیا از اظهار نظر در این باره خودداری کرده اما اعلام کرده که روز جمعه در کنفرانسی خبری آخرین اطلاعات را درباره بیگل دو در اختیار همگان قرار خواهد داد.

بیگل دو که شبیه یک ساعت مچی بزرگ بود، تقریبا ۳۳ کیلوگرم وزن داشت. با این حال به تکنولوژی‌های پیشرفته‌ مجهز بود.

بیگل دو را مارس اکسپرس، مدارگرد مریخ سازمان فضایی اروپا، به فضا برد و قرار بود در کریسمس سال ۲۰۰۳ روی مریخ فرود آید.

مارس اکسپرس در مدار مریخ قرار گرفت و بیگل دو با موفقیت از آن جدا شد، اما با فرود روی مریخ، هیچ علامتی از آن مخابره نشد و روشن نشد چه بر سرش آمده است.

اما اکنون گفته می‌شود که دوربین دقیق «های‌رایز» که چند سال است فعالانه به دنبال بیگل دو می گردد، آن را یافته است.

تصاویر سه بعدی فضایی چگونه خلق می شود؟

20 ژانویه 2015 -  30 دی 1393

گروهی از دانشمندان قصد دارند تا با استفاده از یک رادیوتلسکوپ جدید، تصویری عظیم و سه بعدی از عالم هستی خلق کنند.

برای رصد کردن جهان هستی و میلیاردها کهکشان آن، از یک مجموعه ی رادیو تلسکوپ موسوم به آرایه ی یک کیلومتر مربعی، Square Kilometre Array=SKA، استفاده خواهد شد که هزاران آنتن بشقابی آن در مناطق مختلف استرالیا و آفریقای جنوبی نصب خواهند شد.

علت این نام گذاری این است که این آنتن‌های بشقابی در مجموع، مساحتی معادل یک کیلومتر مربع دارند.

این مجموعه تلسکوپی مثل تلسکوپ های عادی پرتوهای نور را دنبال نمی کند، بلکه به جای آن پرتوهای ضعیف هیدروژن را ردیابی می کنند.

به همین دلیل دانشمندان می گویند، این تلسکوپ قادر خواهد بود همه جای عالم را ببیند و تصویری از جهان هستی فراهم کند که تا کنون دیده نشده است.

متخصصان می گویند که با کمک این تصویر سه بعدی می توان قوانین پایه ی فیزیک مثل تئوری نسبیت انیشتن را آزمایش کرد و حتی به دنبال موجودات هوشمند فضایی گشت.

یکی از برتری های SKA بر تلسکوپ های متعارف سرعتی است که آسمان را رصد می کند.

این به دانشمندان کمک می کند که قدمت پرتوهای دریافتی را به همراه موقعیت و فاصله ی آن ها مشخص کنند.

آرایه ی یک کیلومتر مربعی پنجاه برابر حساس تر از هر تلسکوپ دیگری خواهد بود. اما نقطه ضعف این مجموعه ی تلسکوپی آن است که وضوح تصویری بسیار کم تری از تلسکوپ های معمولی دارد.

نصب تلسکوپ‌های این پروژه ی بین المللی از سال ۲۰۱۳ آغاز شده و قرار است مرحله ی اول آن در سال ۲۰۲۳ و کل پروژه تا سال ۲۰۳۰ تکمیل شوند.

کاوشگر ناسا عکس برداری از پلوتو را آغاز کرد

25 ژانویه 2015 -  5 بهمن 1393

کاوشگر نیوهورایزنز (New Horizons) ناسا در ماموریتی که آن را آخرین کاوش بزرگ در اکتشافات سیاره‌یی لقب داده اند، پس از نه سال و طی پنج میلیارد کیلومتر به نزدیکی سیاره ی کوتوله ی پلوتو رسیده و از (یکشنبه، پنجم بهمن، ۲۵ ژانویه) عکسبرداری از آن شروع شد.

این عکسبرداری برای ماموریت نیوهورایزنز (افق‌های نو) اهمیت حیاتی داشت، چون باید با استفاده از آن ها موقعیت این کاوشگر طوری تنظیم می شد که چهاردهم ژوئیه (۲۳ تیر ۱۳۹۴) از نزدیکی این سیاره ی کوتوله عبور می کرد.

نخستین مانورها برای تصحیح مسیر نیوهورایزنز در ماه مارس انجام خواهد شد.

با توجه به این که این کاوشگر هنوز دویست میلیون کیلومتر با پلوتو فاصله دارد، عکس هایی که فعلا مخابره خواهد کرد وضوح چندانی نخواهد داشت و بیش تر شبیه نقطه یی روشن در پس زمینه ی ستارگان دیگر است.

نخستین تصاویر روز سه شنبه به زمین رسید و در آن پلوتو و بزرگ ترین قمر آن چارون دیده شد.

اما از ماه مه، تصاویری که نیوهورایزنز از پلوتو مخابره خواهد کرد، بهتر از تصاویری خواهد بود که تلسکوپ هابل از پلوتو می گیرد و به گفته ی اندی چنگ مسوول دوربین اصلی نیوهورایزنز، که LORRI نام دارد، این تصاویر از ماه ژوئیه بسیار دیدنی خواهند بود.

وقتی نیوهورایزنز به پلوتو می‌رسد باید با سرعتی بسیار زیاد، چهارده کیلومتر در ثانیه، از مقابل آن عبور می کند تا در مدار پلوتو قرار نگیرد و بتواند از آن عبور کند.

نیوهوراینز برای برای جمع آوری اطلاعات از پلوتو هفت دستگاه اصلی دارد، اما این دستگاه‌ها برای این که کار خود را به خوبی انجام دهند باید در فواصل مختلفی از پلوتو قرار داشته باشند.

از این رو دانشمندان زمان بندی دقیقی را در نظر گرفته اند تا همه ی این دستگاه‌ها در فاصله ی مناسب شروع به اکتشاف پلوتو کنند.

برای این که این برنامه ی زمان بندی با موفقیت اجرا شود، باید عبور سفینه از مقابل پلوتو بدون مشکل انجام شود.

پلوتو ۲۳۰۰ کیلومتر قطر دارد و از یخ پوشیده شده است. از سال ۲۰۰۶ پلوتو جایگاه خود را به عنوان سیاره از دست داد و اکنون آن را سیاره ی کوتوله می دانند.

ستاره شناسان منظومه ی دارای قدمت دو برابر بیش تر از منظومه ی شمسی را کشف کردند.

پروژه ی راه اندازی اینترنت در مریخ

1 فوریه2015 -  12 بهمن 1393

ایلان ماسک مدیرکل شرکت فناوری‌های اکتشاف فضایی «SpaceX» اعلام کرد که در برنامه های جدید خود قصد ساخت سامانه ی سرویس و خدمات اینترنت با نام «Marsnet»  را دارد.

به کمک این سرویس نه تنها ساکنان نقاط دورافتاده ی کره ی زمین، بلکه ساکنان کره ی مریخ نیز خواهند توانست به اینترنت دسترسی داشته باشند.

وی در این رابطه گفت: پروژه ی جدید از اهمیت ویژه یی برای کره ی مریخ و امکان ایجاد ارتباط در این سیاره برخوردار است. به نظر من این پروژه باید به حقیقت بپیوند و فکر نمی کنم کسی به غیر از ما بتواند آن را به حقیقت برساند.

وی پیش از این گفته بود که امیدوار است تا 10 الی 12 سال آینده، اولین گروه انسان ها را به مریخ بفرسد. او می گوید که ارسال انسان ها به مریخ از طریق فضاپیماهای او صورت خواهد گرفت.

وی اعلام کرد: در این پروژه قصد دارد تا صدها ماهواره را در ارتفاع 1200 کیلومتری از سطح زمین قرار دهد. برخی از این ماهواره ها ممکن است در ارتفاع پایین تری قرار گیرند تا به این ترتیب دسترسی اینترنت در کره ی زمین را بهبود بخشند.

ماسک در ادامه بیان داشت: باید بگویم که چشم انداز این پروژه، زودتر از 5 سال آتی نخواهد بود. ما می خواهیم از این سامانه به عنوان یک سرمایه گذاری بلند مدت برای کمپانی استفاده کنیم و از طریق درآمدهای حاصله، پروژه ی ساخت و ساز یک شهر بر روی مریخ را به حقیقت برسانیم. سود حاصله از پروژه، آرام آرام سرمایه گذاری 10 میلیارد دلاری ما را جبران خواهد کرد. هدف ما، ایجاد یک سامانه ی ارتباطی جهانی است و گسترده تر از آن چه که امروز در اختیار مردم قرار می دهند، می باشد.

ایران، ماهواره ی فجر را در مدار قرار داد

2  فوریه 2015 -  13 بهمن 1393

ماهواره ی فجر، به عنوان چهارمین ماهواره ی بومی ایران با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت.

این ماهواره نخستین ماهواره ی ساخت ایران است که قابلیت تغییر مدار دارد و عمر آن بیش تر از ماهواره‌های قبلی است.

ماهواره ی فجر دارای حضیض ۲۵۰ كیلومتر و اوج ۴۰۰ كیلومتر است و یك سال و نیم در فضا می‌ماند.

تمام مراحل «طراحی، ساخت، تست و نصب» این ماهواره و ماهواره‌بر آن در داخل کشور انجام شده و به این ترتیب «زمینه ی ورود به بازار جهانی خدمات فضایی» فراهم شده است. همچنین «طراحی ماموریت های پیچیده فضایی» از دستاوردهای طراحی، ساخت و پرتاب ماهواره است.

پرتاب ماهواره ی فجر در سه سال گذشته چند بار به تعویق افتاد و علت این تعویق، ساخت «میکروموتورهای خاص» عنوان شد.

ماهواره ی فجر با سه ماهواره‌یی که قبلا در مدار قرار گرفته (ماهواره های امید، رصد و نوید) تفاوت اساسی دارد، چون با استفاده از این میكروموتورها می‌تواند مدار خود را تغییر دهد و از مدار ۲۵۰ تا ۴۵۰ کیلومتر بیضوی به مدار ۴۵۰ کیلومتر دایره‌یی برود.

ماهواره ی فجر که مدل پیشرفته‌تر ماهواره ی امید است،۵۰ كیلوگرم وزن و قابلیت های یك رادار حرفه یی را دارد و از سلول های خورشیدی برای شارژ باتری و تولید توان و قرار گیری در مدارهای بالاتر استفاده می‌کند.

ماموریت این ماهواره، انتقال مداری، عکسبرداری (با قابلیت تفكیك ١٠٠٠ تا ۵۰۰ متر) برای نقشه برداری و هواشناسی و ماموریت‌های تحقیقاتی عنوان شده است.

ماهواره ی فجر را ماهواره‌بر سفیر فجر (۱-ب) در مدار قرار داده که قابلیت حمل ماهواره را تا وزن ۵۰کیلوگرم در مدار بیضوی ۳۰۰-۴۵۰ کیلومتری دارد.

پرتاب ماهواره‌های «آت ست»، «شریف ست»، «طلوع» و «ظفر» نیز در دستور کار سازمان فضایی ایران قرار دارد.