به گزارش قدس انلاین، آیین اسلام نیز انسان را از پُرخوری نهی و اعتدال در خوردن غذا را توصیه کرده است. چنان که اکثر روایات رسیده بر کم خوری تاکید می کنند. البته منظور از کم خوری که در این روایات آمده است، لاغری نیست، بلکه منظور مصرف غذا به قدر نیاز و احتیاج بدن( متعادل) است تا فرد دارای بدنی سالم و تندرست باشد.

در این راستا امام صادق (ع) می فرمایند: بدرستی که شکم با سیر شدن طغیان می کند و اگر بنده ای شکمش خالی شد به خدا نزدیک تر است و نزد خدا شکمی که پرتر است مبغوض تر است؛ همچنین در جایی دیگر بیان داشته اند: زیاده روی در خوردن غذا مکروه است.

همچنین این امام همام می فرمایند: بدرستی که خدا غضب می کند بر زیادخور؛ و نیز فرموده اند: چاره ای از خوردنی که قوام دهنده انسان باشد، نیست پس هرگاه یکی از شما غذا می خورد 3/1 شکم خود را برای غذا، 3/1 آن را برای آب و 3/1 آن را برای هوا بگذارد و مثل خوک هایی که برای پرواری چاق می کنند، نخورید تا چاق شوید.

علاوه بر این از حفص بن غیاث روایت شده است که امام صادق (ع) فرموده اند: شیطان بر حضرت یحیی (ع) ظاهر شد و بر خودش از هر چیزی آویزان کرده بود. پس یحیی (ع)  فرمود: اینها که آویزان کرده ای چیست؟ شیطان گفت: اینها شهوات هستند که با آن ها بشر را به دام می اندازم. یحیی (ع) فرمود: آیا برای من هم چیزی داری؟ شیطان گفت: شاید با سیر کردن، تو را از نماز و ذکر خدا بیندازم. یحیی (ع) فرمود: عهد می بندم که هرگز شکم خود را سیر نخواهم کرد.

یکی دیگر از توصیه های ائمه اطهار (ع) کراهتِ سیر بودن و خوردن در حالت سیری است. چنانکه در این باره امام صادق (ع) می فرمایند: چیزی نزد رسول خدا (ص) دوست داشتنی تر از این نبود که در حالت گرسنگی و خوف از خدا روز را بسر آورد. همچنین امام صادق (ع) فرموده اند: خوردن موقع سیری باعث مرض برص می شود.

همچنین روایت شده است که حضرت علی (ع) به امام حسن (ع) فرمود: آیا چهار خصلت به تو یاد دهم که از پزشکی بی نیاز باشی؟ گفت: بله. حضرت فرمود: بر سر سفره منشین مگر اینکه گرسنه باشی و از سر سفره برخیز با اینکه باز اشتها داری و غذا را خوب بجوی و هنگامی که خوابت گرفت به دستشویی برو، با عمل به این ها از طب بی نیاز می شوی؛ و نیز در جایی دیگر ایت امام همام می فرمایند: هرکس که خداوند را بسیار تسبیح گوید و به بزرگی یاد کند و در عوض به مقدار کم بخورد و بیاشامد و بخوابد، فرشتگان مشتاق او می شوند.

علاوه بر این در از حضرت محمد (ص) نقل شده است که ایشان بیان داشته اند: عیسی (ع)، از شهری گذر کرد که در آن، مرد و زنی با یکدیگر به مشاجره می پرداختند. پرسید:شما را چه شده است؟

مرد گفت: ای پیامبر خدا! این، زن من است و او را مشکلی نیست. زنی درستکاراست؛ امّا دوست دارم از او جدا شوم.

عیسی گفت: به هر حال، به من بگوی که او را چه شده است؟

مرد گفت: بی آن که کهنسال باشد، چهره اش بی طراوت است.

عیسی (ع) گفت: ای زن! آیا دوست داری دیگر بار، چهره ات پرطراوت شود؟

زن گفت: آری.

پس  عیسی (ع) گفت: چون غذا می خوری، از سیر شدن حذر کن؛ زیرا اگر غذا بر بدن سنگینی کند و از اندازه افزون شود، طراوت چهره از میان می رود. پس آن زن، چنان کرد و دیگر بار، چهره اش طراوت یافت.

منابع:

1-کلینی، فروع کافی، ج 6: 268-269.

2-برقی، المحاسن: 446.

3-صدوق، خصال، ج 1: 7.

4-صدوق، امالی: 192.

5-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 14: 320.

6-محمد حسین ورپشتی، آیین تندرستی (ترجمه جلد 16-17 وسایل الشیعه): 261-265.