دکتر محمد پوستین دوز در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، با اشاره به ماده 76 قانون تامین اجتماعی اظهارکرد: در این ماده قانونی مقرر شده تا کارگرانی که در کارهای سخت وزیان آور اشتغال داشته و تنشی بالاتر از ظرفیت طبیعی (جسمی و روانی) بر آنان ایجاد می شود کارفرما با بکارگیری تمهیدات فنی، مهندسی، بهداشتی و ایمنی شرایط سخت وزیان آور را از مشاغل کاهش یا حذف کند.

وی ادامه داد: کارفرمایان در این زمینه مکلف هستند که ظرف دو سال از تاریخ تصویب این قانون نسبت به ایمن سازی محیط کار اقدام کنند.

پوستین دوز با اشاره به استفساریه دو فوریتی جزء6 بند ب ماده 76 قانون تأمین اجتماعی گفت: در این استفساریه، فقط کارفرما را مجاز به پرداخت چهار درصد مستمری برقراری نسبت به سنوات قبل از تصویب قانون(1380) می کند و پرداخت حق بیمه مربوطه و میزان مستمری برقراری تا احراز شرایط مندرج در تبصره 2 این ماده قانونی کاملاً حذف و به نوعی قانون تغییر یافته است.

وی با بیان اینکه برای بیمه شده مشمول قانون مشاغل سخت وزیان آور به ازای هر سال سابقه بیمه پردازی، یک و نیم سال سابقه محسوب و به استناد قانون مذکور دوره کمتری حق بیمه به سازمان پرداخته و از سویی زودتر بازنشسته می شود، اظهار کرد: قانونگذار برای جبران موضوع همزمان با افزایش چهار درصد در نرخ حق بیمه در دوره برخورداری( چه قبل از تاریخ تصویب و چه بعد از آن) باید تامین قسمتی از حق بیمه مربوط به دوره ای که با این قانون از وصول آن محروم شده و همچنین با افزودن چهار درصد مستمری بخشی از هزینه های ناشی از برقراری بازنشستگی پیش از موعد را نیز پوشش دهد.

این پژوهشگر حوزه تامین اجتماعی افزود: حذف قسمتی از قانون و تفکیک و محدود نمودن وصول حق بیمه مربوطه به دوره ای خاص، نه تمام دوره اشتغال در مشاغل سخت و زیان آور و بازنشسته نمودن کارگران آن بدون تامین و وصول و یا تعیین تکلیف حق بیمه مربوطه، مغایر با روح قانون و موجب ایجاد کسری در منابع مالی سازمان تامین اجتماعی خواهد شد.