که طی آن روسها طرح عربستان را برای یمن پذیرفته و در عوض از ریاض خواسته‌اند سوریه را رها کند و آل سعود نیز موافقت کرده است بر این اساس،عربستان به دنبال تجزیه یمن بوده و در وهله نخست به دنبال جدا کردن جنوب از شمال است و در مرحله بعد از آن می‌خواهد مناطق مهم شمال یمن را نیز به نفع جنوبی‌ها مصادره کند. مناطقی چون بندر «الحدیده» و منطقه نفتی «شبوه» طبق این نظریه در شمار جاهایی است که آل سعود به دنبال اشغال و ضمیمه کردن آن به یمن جنوبی خواهد بود. آنچه مسلم است حتی اگر آل سعود چنین خیالی داشت، جنبش انصارا... با حرکتی هوشیارانه آن را خنثی کرد. آنها با جنبش جنوب به گفت‌و‌گوهای ثمربخشی نشستند و در نهایت اختیارات لازم را برای تأمین امنیت جنوب به آنها واگذار کردند. این حرکت هوشمندانه مانع از غلتیدن کامل این جنبش به دامن ریاض شد. اما مشکلات و نگرانی‌های صنعا با این تصمیم به طور کامل رفع نشده و هنوز مشکلاتی در جنوب وجود دارد، بنابراین معلوم نیست این توافق تا چه زمان پایدار خواهد ماند و موضع سعودی‌ها در قبال آن چه خواهد بود. با تمام این احوال جنبش انصارا... به طور موقت کشور را از تجزیه‌ رهایی بخشید. در این ماجرا در نظر گرفتن میزان صحت و سقم آن، نقشی که برای روسیه تعریف شده، به عنوان یک دلال سیاسی و معامله‌گر حرفه‌ای در صحنه بین‌الملل، جالب توجه است. روسها پیشتر هم در قبال یمن رفتار مشابهی داشتند. وقتی منصور هادی از صنعا به جنوب گریخت و کشورهای محدودی دولت او را به رسمیت شناختند و برخی مانند تهران و پکن اعلام موضع خاصی نکردند، مسکو به دنبال یک وقفه چند روزه، سفیر خود را به «عدن» و به دیدار منصور هادی فرستاد و دولت وی را به رسمیت شناخت. کاملاً آشکار بود که کرملین در این مدت بر سر چیزی که می‌تواند شبه جزیره کریمه، مسایل اوکراین، تحریمهای روسیه و... باشد با غرب مشغول معامله بوده و پس از بازی لازم با کارت یمن، در حالی که همه تصور می‌کردند مسکو از انصارا... حمایت خواهد کرد، دولت منصور هادی را به رسمیت شناخت. با این سابقه بعید نیست باز هم 
کاخ سرخ بر سر یمن معاملاتی با غرب و سعودی‌ها انجام دهد، بنابراین تحلیل و دیدگاه‌های این  کارشناسان چندان دور از واقع نیز نیست!