در پانصد و چهل و هشتمین جلسه علنی این شورا پیشنهاد نامگذاری میدان کاظمی در نزدیکی دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی را به نام استاد مطرح کرد، اما عضوی از اعضای این شورا به بهانه آنکه او هم اکنون در قید حیات است و نامگذاری معابر به نام این قبیل افراد (زندگان) مرسوم نیست، این پیشنهاد را از دستور کار خارج کرد و حتی استدلال مسجدجامعی مبنی بر اینکه در شورای شهر سوم میدانی به نام هادی ساعی، قهرمان ملی کشور نامگذاری شده است و به همین دلیل می‌توان به نام افراد زنده هم معابری را نامگذاری کرد، نتوانست نظر وی را تأمین کند!

سه ماه پس از درگذشت استاد معتمدنژاد، احمد مسجدجامعی از تصویب تغییر نام میدان جوانان در نزدیکی دانشگاه علامه طباطبایی به نام پروفسور معتمد‌نژاد خبر داد و به این ترتیب نام بزرگمرد فقیدی را البته پس از حیاتش بر دیوار خیابانی نصب کردند تا نام و یاد او برای دانشجویانش جاودانه بماند.

حالا یکی دو سال پس از آن ماجرا، خبرگزاری ها خبر مشابه دیگری را با این عنوان منتشر می‌کنند. با درخواست دانشجویان مقطع دکتری مدیریت رسانه واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی و تصویب شورای اسلامی شهر تهران اعضای شورا با تغییر نام خیابان بهنام به نام استاد علی‌اکبر فرهنگی موافقت کردند.

این تغییر دیدگاه، آن هم از سوی همان شورایی که پیش از این به تغییر نام میدانی به نام استادی در قید حیات رضایت نمی داد، باید به فال نیک گرفت بویژه آنکه از این پس می‌توان به نشانه قدردانی از تلاش‌های مفاخر علمی، فرهنگی و مشاهیر ادبی و هنری نام بزرگان زنده این مرز و بوم را نیز بر هزار توی کوی و برزن پایتخت دید.

 امروز دانشجویان دکتر علی اکبر فرهنگی که بیش از همه از این تصمیم خرسندند، بیش از هر کس دیگری می‌دانند که این نام روی دیوار تنها شاید بتواند بخشی از قدرشناسی آنها را به استاد نشان دهد؛ او که روزی در جایی نوشته بود: «شاید ۴۰ سال پیش که فکر بازگشت به کشور و در خدمت جوانان میهن بودن این اندازه که امروز برایم روشن و لذت‌بخش است، روشن نبود. فقط به این می‌اندیشیدم که جایم در غرب نیست و من مرد زندگی در سرزمین غربت آن هم در غرب نیستم. امروز که سال‌ها از آن زمان می‌گذرد، درمی‌یابم که کاری بجا و تصمیمی درست اتخاذ شده است.»